"Θυμάστε την ταινία Αναμνήσεις μίας Γκέισας; Εκεί, η ηρωίδα δεν ήθελε να γίνει maiko -πουλήθηκε σε αυτή τη βιομηχανία. Οι ξένοι πιστεύουν πως αυτό συμβαίνει, αλλά στη πραγματικότητα εμείς διαλέγουμε αυτή τη ζωή, κανείς δεν μας υποχρεώνει.
Όταν ήμουν 13, επισκεύθηκα το Kyoto και παρακολούθησα τη χορευτική ρουτίνα μίας maiko. Ήμουν συνεπαρμένη από το πόσο υπέροχο και θηλυκό ήταν το κιμονό και οι κινήσεις της. Ήταν τόσο ελκυστικό για μένα, αλλά το μόνο που ήξερα για τις maikos τότε ήταν πως έπρεπρε να γίνεις μία με σκοπό να γίνεις geiko, και μπορείς να το κάνεις μόνο όταν είσαι ακόμη έφηβη. Οπότε όταν ήμουν 15 και είχα τελειώσει το γυμνάσιο, αποφάσισα να το προσπαθήσω. Οι γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί και μου ευχήθηκαν καλή τύχη, αλλά οι φίλοι μου ήταν ιδιαίτερα έκπληκτοι με την απόφασή μου. Συνολικά, υπάρχουν μόνο γύρω στις 70 maikos στο Kyoto, οπότε είναι σπάνιο κάποιο κορίτσι να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Οι maikos μένουν σε μικρά σπίτια όλες μαζί, με μία μητέρα που είναι η αρχηγός. Πολλά χρόνια πριν, το σπίτι που θα έμενες αποφασιζόταν από έναν πελάτη. Εκείνος ή εκείνη θα έπρεπε να σε συστήσει με σκοπό να είσαι ευπρόσδεκτη εκεί. Αλλά τώρα, αν θέλεις να γίνεις maiko, μπορείς να ψάξεις τα συγκεκριμένα σπίτια online και να καλέσεις για να ρωτήσεις αν μπορείς να μείνεις εκεί. Στη περίπτωσή μου, έτυχε να ταξιδεύω στο Kyoto και έμενα σε ένα ryokan [παραδοσιακό ξενοδοχείο με Ιαπωνικό στιλ] και η ιδιοκτήτρια με σύστησε σε ένα απ' τα σπίτια όταν της είπα πως ήθελα να γίνω maiko.
Αφού βρεις το σπίτι σου, η μητέρα διαλέγει μία geiko για να γίνει η δασκάλα σου και να σε καθοδηγεί για τα επόμενα πέντε με έξι χρόνια. Όταν συναντήσεις τη geiko σου, πίνετε μαζί sake σε μία τελετή, κάτι που σας κάνει σαν αδερφές, και μετά η μητέρα σου δίνει ένα όνομα maiko χρησιμοποιώντας έναν χαρακτήρα από το όνομα της geiko σου. Η ιεραρχία είναι πολύ αυστηρή σε αυτόν τον κόσμο, κι έτσι, δεν νιώθω τη geiko μου σαν φίλη. Πρέπει να δείχνεις σεβασμό. Ακόμα και με τις άλλες maikos, αν κάποιος έμπαινε στο σπίτι μία μέρα πριν από εσένα, είναι μεγαλύτερή σου.
Κάθε μέρα, ξυπνάω στις 9 το πρωί και ετοιμάζομαι για τα μαθήματά μου στον χορό, στο shamisen [ένα όργανο με τρεις χορδές] και στο tsuzumi [ένα τύμπανο χειρός], στο τραγούδι και την τελετή του πώς να σερβίρω τσάι. Μετά τρώω νωρίς βραδινό, πριν βαφτώ και βάλω το κιμονό μου. Μου παίρνει γύρω στα 40 λεπτά να βάλω make up στο πρόσωπο και στο πίσω μέρος του λαιμού μου. Ο λόγος που η πούδρα είναι τόσο άσπρη, είναι επειδή πριν υπάρξει ο ηλεκτρισμός, οι maikos και οι geikos έπρεπε να κάνουν τα πρόσωπά τους να ξεχωρίζουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που φωτιζόταν μόνο από κεριά. Όσο για το κόκκινο χρώμα γύρω απ' τα μάτια και τα φρύδια, αυτό συμβαίνει επειδή στο παρελθόν τα κορίτσια σε ηλικίες οκτώ ή εννιά μπορούσαν να γίνουν maikos και το κόκκινο θεωρείται ένα χρώμα που διώχνει τα κακά πνεύματα και σε προστατεύει. Οι maikos την πρώτη χρονιά φοράνε κραγιόν μόνο στο κάτω χείλος, ως σημάδι πως είναι αρχάριες και μπορεί να κάνουν λάθη. Είναι ένας γλυκός τρόπος να πεις στους άλλους να είναι ανεκτικοί μαζί σου.
Γύρω στις 6, φεύγω απ' το σπίτι για να διασκεδάσω σε κάποιο δείπνο. Βάζω ποτά ενώ οι πελάτες τρώνε, τους μιλάω και παίζω παιχνίδια μαζί τους και κάνω μία χορευτική ρουτίνα. Οι περισσότεροι πελάτες είναι γύρω στα 60 με 70, αλλά μερικές φορές κάποιες γυναίκες έρχονται για 'girls' night out'. Αγχώνομαι πολύ όταν πρέπει να χορέψω μπροστά σε πελάτες που ξέρουν πολύ καλά τις geikos και τις maikos, ή ξέρουν τη μητέρα του σπιτιού μου. Στην αρχή, έκανα λάθη και όταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη σε όποιον παίζει το shamisen, και μετά εκείνη έρχεται μαζί μου για να απολογηθούμε στον πελάτη. Και μερικές φορές παίρνω δώρα απ' τον πελάτη και πρέπει το πω στη μητέρα, που θα τους καλέσει και θα τους ευχαριστήσει.
Το πάρτι διαρκεί μέχρι τη 1 το βράδυ και μετά κοιμάμαι στις 3. Βγάζω τα διακοσμητικά από τα μαλλιά μου (αλλάζουν κάθε μήνα) αλλά πρέπει να κοιμηθώ με το χτένισμά και να το κάνω να κρατήσει μία εβδομάδα μεταξύ των ραντεβού στο κομμωτήριο. Αυτό σημαίνει πως κοιμάμαι με το κεφάλι σε ένα μαξιλάρι που έχει σχήμα κουτιού και δεν μπορώ να γυρίσω πλευρό, αλλιώς θα το καταστρέψω. Όταν γίνεσαι geiko, το χτένισμά σου αλλάζει και μπορείς να φοράς περούκα. Όλα τα χρήματα που βγάζω απ' τη δουλειά πάνε στη μητέρα του σπιτιού. Εκείνη πληρώνει για το φαγητό μου, με αφήνει να φοράω τα κιμονό της και μου δίνει χαρτζιλίκι, αλλά οι maikos δεν έχουν μισθούς. Έχω δύο μέρες ρεπό κάθε μήνα, αλλά αν κάποιος πελάτης με ζητήσει στο ρεπό μου, πρέπει να τον βάλω προτεραιότητα. Όταν έχω ρεπό, έχω κάτω τα μαλλιά μου και φοράω κανονικά ρούχα και make up. Μπορεί να πάω σινεμά ή στα Starbucks, γιατί όταν είμαι ντυμένη ως maiko, δεν επιτρέπεται να πάω σε μέρη όπου υπάρχει πολύς κόσμος ή σε μαγαζιά που έχουν ονόματα Δυτικού στιλ (δηλαδή ονόματα που διαβάζονται από αριστερά προς δεξιά). Οι άλλοι κύριοι κανόνες είναι πως δεν μπορώ να έχω κινητό ή ερωτική σχέση, πρέπει να είμαι σπίτι μία συγκεκριμένη ώρα και μπορώ να δω τους γονείς μου μόνο την Πρωτοχρονιά. Όταν όμως γίνω geiko, μπορώ να έχω κινητό, να είμαι ανεξάρτητη και να παντρευτώ αν το διαλέξω.
Όταν αποφάσισα να γίνω maiko, ήξερα πως αυτή θα ήταν η κατάσταση και ήμουν προετοιμασμένη. Κατά τη διάρκεια των πέντε ή έξι χρόνων, μερικές από τις maikos μπορεί να νιώσουν πως δεν μπορούν να συνεχίσουν και να φύγουν, αλλά οι άλλες maikos θα τις υποστηρίξουν. Είμαστε στο ίδιο ταξίδι, οπότε βοηθάμε η μία την άλλη στα προβλήματά της. Μου λείπουν οι φίλοι και η οικογένειά μου, αλλά γνωρίζω τόσους πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους όλη την ώρα οπότε δεν νιώθω ποτέ μοναχικά ή απομακρυσμένα.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
