Η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα, που καταδικάστηκε για ποινικό αδίκημα με την εσχάτη των ποινών ήταν η Σταυρούλα Γκουβούση, που εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 26η Αυγούστου 1960 στον Υμηττό.
Πριν από αυτό το περιστατικό, είχαν εκτελεστεί μόνον πολιτικές κρατούμενες, κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου.
Την ημέρα των Φώτων του 1959, η Γκουβούση επέστρεψε σπίτι της από την εκκλησία στο Λεωνίδιο Αρκαδίας. Ξαφνικά, οι γείτονες την άκουσαν να φωνάζει και να ζητά βοήθεια.
Έτρεξαν γρήγορα στο σημείο και εκείνη τους είπε πως βρήκε ανοιχτή τη στέρνα και δίπλα τα ρούχα της εγκύου νύφη της μαζί με ένα χαρτί.
«Φτωχτόνησε η Μεταξία Γεωργίου Αδρία, γιατί δεν της έδινε τα λεφτά που της χρωστούσε η Θάλεια, η κυρά της. Τον Μήτρο, τον άνδρα της, να μην τον πειράξετε, γιατί δεν έχει κάνει τίποτα», έγραφε το σημείωμα, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής.
Η αστυνομία έφτασε στο σημείο και βρήκε το πτώμα της άτυχης γυναίκας να επιπλέει στο νερό. Όλα τα στοιχεία, όμως της έρευνας έδειξαν ότι δεν επρόκειτο για αυτοκτονία αλλά για εγκληματική ενέργεια.
Επιπλέον, το χειρόγραφο σημείωμα, δε, δεν το είχε γράψει το θύμα.
Έτσι η πεθερά της, Σταυρούλα, και ο σύζυγός της Δημήτρης (Μήτρος) βρέθηκαν να ανακρίνονται και δεν άργησαν να ομολογήσουν πως οι ίδιοι σκότωσαν την έγκυο γυναίκα.
Η Μεταξία και ο Μήτρος, είχαν αποκτήσει δύο κορίτσια και η γυναίκα ήταν και πάλι έγκυος. Η πεθερά της όμως, δεν χάρηκε καθόλου με το γεγονός, καθώς πίστευε πως το παιδί δεν ήταν του γιού της. Επέμενε πως θα έπρεπε να γίνει έκτρωση.
Ο Μήτρος σύμφωνα με την εφημερίδα Ακρόπολις είχε δηλώσει: «Λογάριαζα να την πείσω να ρίξει το παιδί, μα κανείς γιατρός δεν αναλάμβανε αυτή την ευθύνη. Κάναμε κάτι δουλειές και γυρίσαμε στο σπίτι της μάνας μου, όπου είχαμε αφήσει το παιδί (σ.σ.: η κόρη του ζεύγους ήταν τότε 14 μηνών). […] Όταν φθάσαμε, καθίσαμε και φάγαμε. Η γυναίκα μου μετά το φαγητό, ξάπλωσε βγάζοντας τη ρόμπα της και μια ζακέτα που φορούσε. […] Η μάνα μου άρπαξε ένα σχοινί 5 μέτρων που ήταν εκεί και της το πέρασε αιφνιδιαστικά γύρω από τους ώμους, δένοντάς την καλά, μαζί και τα χέρια της. Συγχρόνως, μάλωνε μαζί της και την έβριζε για την άσχημη ζωή που έκανε. Η γυναίκα μου νόμιζε ότι αστειευόταν και ότι η μητέρα μου ήθελε απλώς να την φοβίσει. Όμως εκείνη την τράβηξε έξω στην αυλή και την έριξε στην στέρνα. […] Σ’ αυτή τη δουλειά τη βοήθησα κι εγώ. Έπειτα με υπόδειξή της, έγραψα ένα σημείωμα που έλεγε ότι η Μεταξία αυτοκτόνησε γιατί της χρωστούσαν τα αφεντικά της λεφτά που δεν της τα έδιναν. Αυτό το σημείωμα το έβαλα στο σκέπασμα της στέρνας μαζί με κάτι χάπια που είχε στην τσέπη της η γυναίκα μου. […] Επίσης, η μάνα μου έβαλε στην άκρη της στέρνας τα ρούχα της Μεταξίας και τα παπούτσια, ώστε να νομίζουν ότι έπεσε μόνη της στο νερό. Πράγματι το πρωί των Φώτων βρέθηκαν τα ρούχα στο χείλος της στέρνας από την ίδια τη μητέρα μου, η οποία και έβαλε τις φωνές ότι δήθεν η νύφη της αυτοκτόνησε».
Πολλές εφημερίδες της εποχής έδειχνα οικονομικό κίνητρο για τη δολοφονία, καθώς όλη η περιουσία της Μεταξίας θα πήγαινε στον άντρα της, εάν πάθαινε το οτιδήποτε.
Μητέρα και γιος προφυλακίστηκαν και μετά τη δίκη τους καταδικάστηκαν σε θάνατο για το αποτρόπαιο έγκλημα.
Η Γκουβούση, αν και ζήτησε χάρη δεν την έλαβε, και έτσι τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου του 1960, βρέθηκε ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος. Μία εβδομάδα μετά την απόρριψή της, στις 2 Σεπτεμβρίου, εκτελέστηκε στο πεδίο βολής της περιοχής Αλυκές κοντά στην πόλη της Κέρκυρας και ο Δημήτρης Γκουβούσης.
Η Σταυρούλα Γκουβούση ήταν η πρώτη από τις τέσσερις γυναίκες που εκτελέστηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου.
