Το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς σηματοδότησε και επίσημα το τέλος των διακοπών και τη μεγάλη επιστροφή στα θρανία για μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές. Με λίγα λόγια ήγγικεν και φέτος η ώρα για μαθητές αλλά και γονείς... να βάλουν τα κεφάλια μέσα εν όψει ενός φορτωμένου καθημερινού πργράμματος που μόλις ξεκίνησε.
Όπως κάθε χρόνο οι σκέψεις όλων μας εστιάζονται στα «πρωτάκια», τους μαθητές της Α' Δημοτικού που πέρασαν την πόρτα του (του πελώριου στα μικρά ματάκια τους) σχολείου για πρώτη φορά νιώθοντας άγχος, τρακ αλλά και δέος μπροστά στον καινούριο κόσμο που σιγά-σιγά αποκαλύπτεται μπροστά τους. Αναμφίβολα, η πρώτη -κυρίως- ημέρα στο σχολείο αποτελεί ανάμνηση που χαράσσεται ανεξίτηλα σε κάθε παιδικό μυαλό, όπως ακριβώς και στο δικό μας που μερικές δεκαετίες μετά οι εικόνες, οι ήχοι, οι μυρωδιές και τα συναισθήματα αναβιώνουν με γλύκα και νοσταλγία.
Τότε που οι αυλές των δημοτικών σχολείων της δεκαετίας του '80 και '90 πλημμύριζαν από το βουητό που έκανε το παιδικό μας «μελίσσι» την πρώτη ημέρα του αγιασμού, λίγο πριν μας μοιράσουν τα βιβλία και ξεκινήσει ο καθημερινός μόχθος του κουβαλήματος της ασήκωτης -από τα βιβλία- σάκας μας. Και καθώς οι σχολικές τσάντες τρόλεϋ δεν υπήρχαν ούτε στη σφαίρα της φαντασίας, ακόμα παραμένει απορίας άξιο το πώς καταφέρναμε μια σταλιά παιδάκια να κουβαλάμε καθημερινά τόσο βάρος στην πλάτη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Reader
