15 χρόνια από το φονικό τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό - Η συγκινητική ιστορία ενός ζευγαριού που έκανε το σπίτι του ορφανοτροφείο
The Jennettes
29 Δεκεμβρίου 2019
230.000 ήταν τα θύματα του τσουνάμι που χτύπησε κράτη που βρέχονται από τον Ινδικό Ωκεανό μετά από σεισμό 9,1 Ρίχτερ στα ανοιχτά της βόρειας Σουμάτρας, πριν από 15 χρόνια. Τα κύματα έπληξαν παράκτιες περιοχές στην Ινδονησία, τη Σρι Λάνκα, την Ινδία, την Ταϊλάνδη και εννέα άλλες χώρες, σκορπίζοντας τον θάνατο.
Έκτοτε, η περιοχή ανοικοδομήθηκε σε μεγάλο βαθμό με πάνω από 25.000 κτίρια κατοικιών, επιχειρήσεων, κρατικών υπηρεσιών και σχολείων να ανεγείρονται στη ζώνη υψηλού κινδύνου, που το 2004 υπέστη ουσιαστικά ολική καταστροφή.
Ζευγάρι Ινδών που έχασε τρία παιδιά στο καταστροφικό τσουνάμι πριν από 15 χρόνια δημιούργησε ορφανοτροφείο για τα παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στην μεγάλη καταστροφή.
Ο Ινδός Καριμπίραν Παραμεσβαράν και η σύζυγός του Τσουνταμάνι όταν έχασαν τρία από τα παιδιά τους στο τσουνάμι που ακολούθησε μετά τον ισχυρό σεισμό των 9,1 βαθμών πριν από 15 χρόνια σκέφτονταν να δώσουν τέλος και στη δική τους ζωή. Το ζευγάρι, όμως, συνάντησε ένα νέο σκοπό κυριολεκτικά στο δρόμο του.
Λίγες μέρες μετά τον θάνατο του μικρού γιου τους και δύο θυγατέρων τους ηλικίας 5, 9 και 12 ετών, βγήκαν από το σπίτι τους, σε μια πόλη στην νότια Ινδία, για να περπατήσουν σε κάποια κοντινά χωριά. Τότε, «είδαμε πολλά παιδιά που στέκονταν στην άκρη του δρόμου, χωρίς στέγη, χωρίς γονείς» όπως θυμάται σήμερα και αφηγείται στο Reuters η Τσουνταμάνι. «Σκέφτηκα, εγώ έχασα τα παιδιά μου, γιατί δεν παίρνω αυτά τα παιδιά για να τους προσφέρω μια στέγη».
Αρχικά το ζευγάρι, το οποίο είχε κι άλλα δύο αγόρια, πήρε σπίτι του τέσσερα ορφανά παιδιά. Λίγο μετά μετέτρεψε την κατοικία του σε ορφανοτροφείο και του έδωσε το όνομα «Ναμπικάι», το οποίο σημαίνει «ελπίδα» στα Ταμίλ. Σε μερικές μέρες, ο αριθμός των παιδιών είχε αυξηθεί σε 36. Ο Παραμεσβαράν, μηχανικός, και η Τσουνταμάνι, διευθύντρια σε εταιρεία ασφαλειών ζωής, έχουν φροντίσει μέχρι σήμερα 45 ορφανά παιδιά στο Ναμπικάι και έχουν χτίσει δύο κτίρια, ένα για τα κορίτσια και ένα για τα αγόρια, για να τα στεγάσουν. Ξεκίνησαν χρησιμοποιώντας κυρίως δικούς τους πόρους, αλλά στην πορεία διάφοροι φίλοι τους προθυμοποιήθηκαν να τους υποστηρίξουν.
