Διεθνής Ημέρα Οικογένειας: Η αξία της οικογένειας εν μέσω πανδημίας και οι διάφορες μορφές της

Η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου.

Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα στην οικογένεια ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας.

Ο φετινός διαφορετικός εορτασμός της Ημέρας της Οικογένειας, μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι χάρη στους βαθιά ριζωμένους συναισθηματικούς δεσμούς, αντλούμε δύναμη και πίστη να συνεχίσουμε και να κοιτάμε μπροστά. Φέτος, έπρεπε και πρέπει ακόμα να φροντίσουμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες, οι οποίοι απέκτησαν έναν διαφορετικό ρόλο. Κληθήκαμε εμείς οι υπόλοιποι να τους φροντίσουμε, όπως έκαναν μέχρι τώρα αυτοί. Να τους φροντίσουμε μένοντας σπίτι, σταματώντας κάθε δραστηριότητα γιατί ο ιός απειλούσε περισσότερο εκείνους.

Οικογένεια. Ένας ορισμός που μπορεί να μας προσφέρει διάφορους συνειρμούς. Η οικογένεια έχει την έννοια που όλοι ξέρουμε, είναι κάποια άτομα που μαζί τους μοιραζόμαστε το ίδιο αίμα – εξ αίματος οικογένειας. Η οικογένεια αυτή είναι η πιο συνηθισμένη και όλοι μας έχουμε τη δική μας οικογένεια. Υπάρχουν παρόλα αυτά, διάφορες μορφές της οικογένειας αυτής.

Στην οικογένεια εξ αίματος δεν είχαμε την επιλογή για το ποιοι είναι οι γονείς μας, τα ξαδέρφια μας κτλ.Παρόλα αυτά, γνωριζόμαστε με αυτά τα άτομα και δημιουργούμε με ορισμένους από αυτούς πολύ καλές σχέσεις μιας και είναι οικογένειά μας. Το συναίσθημα αυτό της ενότητας είναι από τα πιο σημαντικά για έναν άνθρωπο, το αίσθημα του “ανήκειν”.

Η οικογένεια άσχετα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά καιρούς, σαν θεσμός έχει αναγνωριστεί και λειτουργεί με τη μία ή την άλλη μορφή σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε αυτές είναι πολιτισμένες είτε είναι απολίτιστες.

Ο κυριότερος προορισμός της οικογένειας είναι η διαιώνιση του είδους. Αλλά μετά την συγκρότηση της οικογένειας και ιδίως μόλις γεννηθούν τα παιδιά εμφανίζονται πλήθος ευκαιριών για χαρές πρωτόγνωρες και απολαύσεις μοναδικές, που ο άνθρωπος μόνο στα πλαίσια της οικογένειας μπορεί να νιώσει.

Η παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια

Στην πυρηνική οικογένεια ένα μέλος, το παιδί, αποκτά πρωταρχικό ρόλο, αποτελεί σκοπό και πάνω σε αυτό βασίζεται ο γάμος και η δημιουργία της οικογένειας. Αυτή η μορφή οικογένειας επιδιώκει την κοινωνική άνοδο των μελών της, καθώς μέσα από την προσαρμογή των παιδιών στις καινούριες συνθήκες της κοινωνίας, προωθείται η οικογένεια ως σύνολο.

Η εκτεταμένη οικογένεια

Η οικογένεια αυτή αποτελείται όχι μόνο από τους δύο συζύγους και τα παιδιά τους, αλλά περιλαμβάνει και άλλα συγγενικά πρόσωπα, όπως είναι οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι θείοι ή οι θείες και τα ξαδέρφια. Επομένως, αυτή η οικογένεια περιλαμβάνει δύο ή περισσότερες πυρηνικές οικογένειες που συνδέονται με δεσμούς συγγενείας.

Μονογονεϊκές Οικογένειες

Η αυξανόμενη διάσπαση της πυρηνικής οικογένειας στη δυτική κοινωνία, όπως επίσης και η ραγδαία αύξηση των διαζυγίων τα τελευταία χρόνια, αφήνουν πολλούς γονείς να μεγαλώνουν παιδιά μόνοι τους και να παλεύουν να παίξουν τον ρόλο δύο ανθρώπων.

Πρόκειται για τις μονογονεϊκές οικογένειες που γίνονται όλο και πιο ορατές στη σύγχρονη κοινωνία. Στη μορφή της μονογονεϊκής οικογένειας καταλήγουν σε μεγαλύτερο βαθμό γονείς διαζευγμένοι όπου τα παιδιά συνήθως ζουν καθημερινά με τον ένα γονέα και βλέπουν τον άλλο περισσότερο ή λιγότερο τακτικά.

Ανασυγκροτημένες Οικογένειες

Οι ανασυγκροτημένες οικογένειες είναι αυτές που δημιουργούνται από τον δεύτερο γάμο του ενός ή και των δύο συζύγων μετά από ένα διαζύγιο ή μία περίπτωση χηρείας.

Γενικότερα είναι η οικογένεια που προκύπτει αρχικά από την ένωση ενός ζευγαριού στο πλαίσιο ενός ορισμένου τρόπου οικιακής ζωής, στον οποίο εντάσσονται και τα παιδιά από προηγούμενους γάμους. Ορισμένες φορές ένα παιδί που μπορεί να δημιουργηθεί από αυτή την ένωση έρχεται να συμπληρώσει την όλη διάταξη.

«Χωλές» Οικογένειες

Η σημερινή πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και μια άλλη μορφή οικογένειας, τις «χωλές» οικογένειες. Πρόκειται για συζυγικές οικογένειες που έχουν διασπαστεί σε δυο τμήματα, όχι γιατί οι σύζυγοι δεν επιθυμούν να ζουν μαζί αλλά γιατί μη οικογενειακοί λόγοι τους οδήγησαν σ' αυτό.

Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως σε κοινωνικοοικονομικούς λόγους. Το πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει τις σημερινές οικογένειες, τα έντονα οικονομικά προβλήματα και οι μεγάλες κοινωνικές απαιτήσεις οδηγούν στην διάσπαση του ζευγαριού προκειμένου να διασφαλίσουν μια ικανοποιητική ζωή.

Αναμφισβήτητα, η οικογένεια βρίσκεται στο κέντρο του ευρύτερου συνόλου της ανθρωπότητας και πρέπει να αποτελεί μια ολοκληρωμένη μονάδα αυτοτελή για να ζήσει και να αναπτυχθεί το άτομο. Μια οικογένεια αν δεν λειτουργεί σωστά, τότε το ίδιο το άτομο δέχεται αρνητικές επιπτώσεις και φυσικά, τα παιδιά.