Σαν σήμερα, στις 6 Μαρτίου του 1994, πεθαίνει στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης η Μελίνα Μερκούρη και η Ελλάδα κηρύσσει τριήμερο εθνικό πένθος. Ας πιάσουμε όμως την σπουδαία και ξεχωριστή ιστορία της από την αρχή.
Η Μαρία Αμαλία Μερκούρη γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1920 και καταγόταν από την Αργολίδα. Ο πατέρας της, Σταμάτης Μερκούρης, ήταν αξιωματικός του Ιππικού και διετέλεσε βουλευτής και υπουργός, ενώ για πολλά χρόνια συμμετείχε στη διοίκηση της ομάδας του Παναθηναϊκού. Τον Σεπτέμβριο του 1938 η Μελίνα γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με συμμαθητές τη Δέσπω Διαμαντίδου, την Αλέκα Παΐζη και πολλούς άλλους. Έναν χρόνο αργότερα παντρεύεται τον κατά πολύ μεγαλύτερο της, πάμπλουτο κτηματία Παναγή Χαροκόπο, με τον οποίο θα χωρίσει κάποια χρόνια αργότερα.
Το 1955 υπήρξε η χρονιά - σταθμός στην καριέρα και τη ζωής της, καθώς πρωταγωνίστησε στην πρώτη κινηματογραφική της ταινία, «Στέλλα». Η ταινία διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου η Μερκούρη κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας. Κατά την προβολή της, γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Ζυλ Ντασέν, τον οποίο παντρεύτηκε το 1964 και έμεινε μαζί του, έως το τέλος της ζωής της.
Το 1967 η Μερκούρη πρωταγωνίστησε στο «Ιllya Darling», με προπωλημένα όλα τα εισιτήρια των παραστάσεων και με συμπρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, στο Broadway στις ΗΠΑ. Το έργο ήταν η θεατρική διασκευή του κινηματογραφικού «Ποτέ την Κυριακή» και σημείωσε τόσο μεγάλη επιτυχία που η Μελίνα έγινε εξώφυλλο, στο «Life» και κέρδισε μία υποψηφιότητα για το μεγάλο θεατρικό Βραβείο Tony.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, έζησε στο εξωτερικό και από εκεί πολέμησε το καθεστώς, χρησιμοποιώντας τη φήμη και τη λάμψη που είχε αποκτήσει. Ως συνέπεια αυτού, της αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα και έγινε δέκτης αρκετών δολοφονικών επιθέσεων. Ωστόσο, εκείνη συνέχισε να συναντά πολιτικούς και πνευματικές προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους, με σκοπό να τους ευαισθητοποιήσει ενάντια στη χούντα.
Μετά την πτώση της χούντας επέστρεψε στην Ελλάδα όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα πλέον. Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού, επί Πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, κατά τα χρονικά διαστήματα 1981-1989 και 1993-1994. Ήταν η μακροβιότερη Υπουργός Πολιτισμού της χώρας, και όχι άδικα. Ξεκίνησε εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν, τα οποία βρίσκονται στις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου, δημιούργησε τον θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985. Έδωσε έμφαση στην αναστήλωση των μνημείων της Ακρόπολης, καθώς και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η μεγάλη αυτή προσωπικότητα ήταν γνωστή και για κάτι άλλο, τις θρυλικές ατάκες που έχει πει. Παρακάτω συγκεντρώσαμε τις πιο γνωστές από αυτές:
«Δεν έχω σύστημα στη ζωή μου. Μπορώ να ζήσω με μια δεκάρα ή με εκατομμύρια. Τα πράγματα δεν με νοιάζουν. Με νοιάζουν οι άνθρωποι».
«H Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι. Η κληρονομιά της. Αυτό είναι η περιουσία της. Kι αν το χάσουμε αυτό, δεν είμαστε τίποτα».
«Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ».
«Από τη ζωή ως το θάνατο, ένα τσιγάρο δρόμος».
«Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα».
Δείτε ακόμη:
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
19650101 nin k09 805
19741111 baf k09 122
