Ερευνητές του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), ανακοίνωσαν ότι έλυσαν ένα σημαντικό μέρος του γρίφου του αρχαίου ελληνικού αστρονομικού υπολογιστή όπως τον αποκαλούν.
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι μια πολύπλοκη συσκευή που επέτρεπε την πρόβλεψη αστρονομικών γεγονότων. Οι επιστήμονες σήμερα ήρθαν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του Μηχανισμού και της λειτουργίας του.
Ο Μηχανισμός, ο οποίος φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα, θεωρείται από πολλούς ως ο πρώτος γνωστός αναλογικός υπολογιστής στον κόσμο και είναι το πιο πολύπλοκο δείγμα μηχανικής που έχει βρεθεί από τον αρχαίο κόσμο.
Η συσκευή, που χρονολογείται 2.000 ετών, είναι από μπρούτζο και εικάζεται ότι χρησιμοποιήθηκε για να προβλέψει τη θέση του Ήλιου, της Σελήνης, των ηλιακών και σεληνιακών εκλείψεων, των θέσεων των πλανητών, ακόμη και των ημερομηνιών των Ολυμπιακών αγώνων. Ανακαλύφθηκε το 1901 από Έλληνες αλιείς σε ναυάγιο πλοίου κοντά στα Αντικύθηρα.
Αποτελείται από ένα πολύπλοκο συστημικό συνδυασμό 30 γραναζιών, που μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί εφικτή η πλήρης κατανόηση του ,καθώς μόνο το ένα τρίτο του Μηχανισμού εκτιμάται ότι έχει διασωθεί και αυτό σε μεγάλο αριθμό θραυσμάτων (περί τα 82).
Το 2005, με τη χρήση ακτίνων-Χ, αποκαλύφθηκαν χιλιάδες χαρακτήρες κειμένου που "κρύβονταν" μέσα στα θραύσματα και αποτελούν μια περιγραφή του Κόσμου, με την κίνηση των πλανητών σε δακτυλίους. Αυτήν την απεικόνιση του σύμπαντος , αναδημιούργησαν οι Βρετανοί ερευνητές.
Οι επιστήμονες της διεπιστημονικής ερευνητικής ομάδας «UCL Antikythera Research Team», με επικεφαλής τον καθηγητή Τόνι Φριθ του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», ρίχνουν φως στον τρόπο λειτουργίας των γραναζιών στο μπροστινό μέρος του Μηχανισμού.
Όπως είπε ο Φριθ, «ο Ήλιος, η Σελήνη και οι πλανήτες παρουσιάζονται με τρόπο που αποτελεί ένα εντυπωσιακό άθλο της αρχαίας ελληνικής μεγαλοφυΐας».
Δύο σημαντικές πληροφορίες που οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μπορεί να δώσει ο Μηχανισμός, αφορούν τις λεγόμενες "πλανητικές περιόδους" της Αφροδίτης και του Κρόνου, δηλαδή τους μεταβαλλόμενους κύκλους που κάνουν οι πλανήτες σε σχέση με τα άστρα,, καθώς τους παρατηρούμε από τη Γη και που μας επιτρέπουν να προβλέψουμε την μελλοντική τους θέση. Ειδικότερα, ο κύκλος της Αφροδίτης υπολογίζεται από τον Μηχανισμό στα 462 έτη και ο αντίστοιχος του Κρόνου στα 442 έτη.
