11 γυναικοκτονίες το 2021 στην Ελλάδα. 11 γυναίκες που έπεσαν νεκρές από το χέρι του συντρόφου τους, νυν ή πρώην. Όλες με κοινό παρονομαστή το «πάθος», τη ζήλια, τον «τυφλό έρωτα», έναν «πληγωμένο άντρα που έπρεπε να πάρει το αίμα του πίσω».
Γυναίκες που δεν πρόλαβαν να ζήσουν για να δουν τον εαυτό τους να επιτυγχάνει, να αποτυγχάνει, να κάνει οικογένεια, να βλέπει το παιδί να μεγαλώνει, να γελάει με φίλους, να ταξιδεύει, να φτάνει στα γεράματα. Εδώ και 9 μήνες παρακολουθούμε μουδιασμένοι γυναικοκτονίες να «παρελαύνουν» στην οθόνη. Μία ή δύο φορές τον μήνα, γυναίκες δολοφονούνται σε διακοπές, μέσα στο σπίτι τους (με αυτόπτη μάρτυρα το 11 μηνών βρέφος τους), ενώ δουλεύουν σε οικογενειακή ταβέρνα, ενώ βγαίνουν από το σπίτι για να πάνε στη δουλειά, μέρα μεσημέρι. Κανένα νομικό πλαίσιο, καμία προστασία. Καμία απόφαση προς την αλλαγή.
Και ενώ προσπαθούμε να αναπνεύσουμε και να συνεχίσουμε τη ζωή μας, να συνεχίσουμε να επιστρέφουμε στο σπίτι μας χωρίς να φοβόμαστε και να μην τρομάζουμε στην πιθανότητα μίας νέας σχέσης, ο θείος του δράστη της γυναικοκτονίας στη Ρόδο, μάς υπενθυμίζει ότι «δεν είμαστε όλες θύματα». Για την ακρίβεια, «μπορεί κάποιες να είμαστε κούκλες, με αγγελικά πρόσωπα, αλλά μέσα μας είμαστε μπιπ». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο σωστός άντρας ερωτεύεται με πάθος, όπως πρέπει να κάνουν όλοι, προσφέρει περισσότερα από όσα μπορεί και κάποιες γυναίκες τον εκμεταλλεύονται. «Βρίσκουν έτοιμα σπίτια και ζητούν ελευθερία από πάνω». Αυτά δήλωσε στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1, «Το Πρωινό». Ερμηνεύει την αυτοκτονία του ανιψιού του ως την απόλυτη έκφραση λατρείας και ρομαντισμού και θεωρεί ότι για να φτάσει σε αυτό το σημείο, κάτι θα έχει φταίξει (η κοπέλα δηλαδή).
Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιο σημείο να πρωτοσταθώ. Δεν ξέρω και αν υπάρχει νόημα σχολιασμού, κριτικής και οποιασδήποτε απάντησης. Νομίζω, όμως, πως υπάρχει τελικά νόημα, γιατί σε αυτά τα λόγια κρύβεται η πηγή του κακού. Γενιές ανθρώπων που μεγαλώνουν παιδιά με μία άρρωστη φιλοσοφία ζωής. Οι άντρες προσφέρουν, φτιάχνουν σπίτια και περιμένουν ως απάντηση τον σεβασμό. Όταν μία γυναίκα σε θέλει στην αρχή, αλλά μετά αλλάζει γνώμη εξαιτίας της τοξικότητας, είναι μία π@@@@α που δεν σέβεται και σε επέλεξε εξαρχής με ιδιοτελή σκοπό. Ταυτόχρονα, μεγαλώνουν γυναίκες που μαθαίνουν ότι ο σεβασμός συνοδεύεται πάντα από φόβο και δεν είναι ποτέ ισότιμος. Αλλά κυρίως τρομάζω με το ότι «δεν είμαστε όλες θύματα». Αν μία δολοφονία δεν σε κάνει, εξ ορισμού θύμα, τότε τι μπορεί να σε κάνει; Αν η αφαίρεση της ζωής που προκύπτει από έναν χωρισμό και «έναν πολύ ερωτευμένο άντρα» δεν σε κάνει θύμα, τότε τι μπορεί;
Θύμα λοιπόν για δεύτερη φορά. Η προσβολή της μνήμης μίας γυναίκας που δολοφονήθηκε επειδή «πήγαινε γυρεύοντας». Επειδή δεν σεβάστηκε επαρκώς (μτφ: χώρισε έναν επικίνδυνο σύντροφο). Ναι, είμαστε όλες θύματα. Οι δολοφονημένες που δεν βρίσκονται πλέον ανάμεσά μας και που πλήρωσαν την επιλογή μίας κακής σχέσης. Αλλά και οι υπόλοιπες που προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από μία τοξική σχέση και που μελλοντικά θα σχετιστούν με ανθρώπους που μεγαλώνουν με αυτή την πλύση εγκεφάλου. «Αν δεχτείς την απιστία ή το τέλος μίας σχέσης, δεν είσαι άντρας». «Ο έρωτας εκδηλώνεται μέσα από άρρωστη ζήλια, παρενόχληση και συχνά δολοφονία». Για πόσο ακόμα θα διαιωνίζουμε αντιλήψεις που θα έπρεπε να έχουν θαφτεί στο πολύ μακρινό παρελθόν; Πότε θα καταλάβουμε ότι οι γυναικοκτονίες είναι (και) προϊόν αρρωστημένων πεποιθήσεων με τις οποίες μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;
Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση
Πηγή φωτογραφίας: Unsplash
Σε πολλές χώρες τα κορίτσια έχουν λιγότερα δικαιώματα στη μόρφωση από τα αγόρια, προκειμένου να μην έχουν τις ίδιες απαιτήσεις στο μέλλον.
Οι γυναίκες μπορεί να μην έχουν ελευθερία λόγου αν η γνώμη τους θεωρείται λιγότερο σημαντική από των αρσενικών.
Μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί κάποια στιγμή στη ζωή της, πιθανότατα από κάποιο συγγενικό πρόσωπο.
Παράλληλα με το να διατρέχουν κίνδυνο παρενόχλησης, οι γυναίκες συχνά ωθούνται να υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις για να είναι αρεστές.
Σε πολλές χώρες και κοινωνίες, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν τον έλεγχο του ίδιου τους του κορμιού.
Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και την εργασία. Περίπου 155 χώρες έχουν τουλάχιστον ένα νόμο που τους τα απαγορεύει.
Οι γυναίκες είναι πιθανό να κερδίζουν λιγότερα από έναν άντρα που κάνει ακριβώς το ίδιο επάγγελμα.
