Γιάννης Τοπαλούδης: «Στο πρόσωπο της κάθε γυναίκας βλέπουμε το πρόσωπο της Ελένης μας» (podcast)

Ο Γιάννης Τοπαλούδης, μέσω του Gazzetta για το #GazzettaforHer φωνάζει για ένα νομικό πλαίσιο που δεν θα κάνει εκπτώσεις στις ποινές εκείνων που αφαίρεσαν αθώες ψυχές, εύχεται να δημιουργηθεί το ίδρυμα «Καμία άλλη Ελένη» και παρουσιάζει συγκεκριμένες και ουσιαστικές προτάσεις για ένα μέλλον με καλύτερους γονείς και παιδιά που θα αγαπούν και θα σέβονται το συνάνθρωπό τους.

Η μοίρα είχε σημαδέψει με πόνο, αίμα και πολλή βία την 28η μέρα του Νοεμβρίου του 2018.

Δείτε εδώ όλη την ενέργεια «Gazzetta for Her»

Η Ελένη Τοπαλούδη βιάστηκε και δολοφονήθηκε από τους Μανώλη Κούκουρα και Αλέξανδρο Λούτσαϊ. Και οι δύο καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια έκαστος για ομαδικό βιασμό και ανθρωποκτονία από πρόθεση χωρίς ελαφρυντικά.

Η ελληνική κοινωνία αλλά κι η πολιτεία, από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχουν κάνει το παραμικρό βήμα για να υπάρξει πρόοδος στο φαινόμενο «γυναικοκτονία», που έχει μετατραπεί σε μάστιγα.

Ο κύριος Γιάννης Τοπαλούδης, με όσο κουράγιο του έχει απομείνει, μέσω του Gazzetta, παραδίδει μαθήματα ψυχικής δύναμης.

Προτείνει λύσεις για να δούμε ένα «αύριο» με περισσότερα χαρούμενα παιδιά. Με λιγότερους μαυροντυμένους γονείς. Με γονείς που θα αγαπούν τα παιδιά τους, θα τα ακούνε και θα είναι εκεί για να βάλουν στο σωστό δρόμο όταν η συμπεριφορά τείνει να γίνει παραβατική.

Κύριε Γιάννη, έχει αλλάξει κάτι στην ελληνική κοινωνία από τη μέρα που συνέβη το μοιραίο και συγκλονιστικό γεγονός μέχρι σήμερα;

Τί να πω κύριε Δαλαταριώφ... Είναι μια κατάσταση που τη ζούμε και την ξαναζούμε, αυτό το κακό των γυναικοκτονιών δεν λέει να σταματήσει. Από τις πρώτες μέρες, όταν είχε συμβεί αυτό το τραγικό στην οικογένειά μας, είχαμε πει "μακάρι να μην υπάρξει καμία άλλη Ελένη" και να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα. Και εγώ και η σύζυγός μου αυτό τονίζαμε επανειλημμένα. Όμως, δυστυχώς βλέπουμε ότι το κακό ολοένα και μεγαλώνει και βλέπουμε πόσες τραγικές καταλήξεις κοριτσιών και γυναικών υπάρχουν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο συμβαίνουν ακόμα περισσότερα και χειρότερα ανάλογα περιστατικά. Δυστυχώς. Και λυπάμαι.

Και κάποιοι, όλα αυτά τα χρόνια είτε της μίας είτε της άλλης είτε της παράλλης Κυβέρνησης δεν έχουν κάτι απολύτως τίποτα προς τον τομέα αυτόν. Δηλαδή, προς το να προστατεύσουν τα κορίτσια μας, τις γυναίκες, τα παιδιά μας, την επόμενη γενιά της ελληνικής κοινωνίας. Και λυπάμαι πραγματικά γιατί κάποιοι όλα αυτά τα χρόνια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα σε κάθε περιστατικό που συμβαίνει. Είτε αυτό είναι της δικιάς μας κόρης είτε της Ζωής Δαλακλίδου παλιότερα είτε της Καρολάιν είτε είτε είτε... Είτε της Ντόρας τώρα τελευταία. Και δεν ξέρω πόσα άλλα κορίτσια ακόμη θα θρηνήσουμε αν δεν παρθούν άμεσα τα κατάλληλα μέτρα.

Ποια είναι αυτά τα μέτρα που πρέπει να παρθούν;

Το τονίζουμε από την πρώτη στιγμή. Αυτά τα μέτρα είναι άμεσα και μεσομακροπρόθεσμα. Για τα άμεσα, ευτυχώς προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται το Υπουργείο Δικαιοσύνης αλλά έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Εμείς όταν λέμε τα ισόβια γι΄ αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα, τα αποτρόπαια αλλά ακόμα και για τους βιασμούς - γιατί κι οι βιασμοί μπορεί να μην αποτελούν δολοφονία σώματος αλλά αποτελούν δολοφονία ψυχής πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισόβια - πρέπει να είναι πραγματικά ισόβια. Δεν μπορούμε εμείς, οι οικογένειες των θυμάτων, να πρέπει να περάσουμε έναν ψυχολογικό Γολγοθά ώσπου να πεθάνουμε, το μεγάλωμα των υπόλοιπων μελών της οικογένειάς μας και αυτοί να βγαίνουν και να αποφυλακίζονται σε λίγα χρονάκια ή να βγαίνουν άδειες με βραχιολάκια ή να επικαλούνται ένα σωρό ψευτοδικαιολογητικά ψυχολογικών παθήσεων που όλως τυχαίως έχουν προκύψει μετά την τέλεση των εγκλημάτων τους. Αν είναι δυνατόν! Σε τι τριτοκοσμική κοινωνία ζούμε! Επιτέλους, τέλος! Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε και να μην εξυπηρετούμε συμφέροντα διαφόρων συντεχνιών. Πρέπει να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Και όταν λέμε ισόβια - το ξανατονίζονουμε - γι' αυτούς τους συγκεκριμένους εγκληματίες, να είναι ισόβια χωρίς να έχουν δικαίωμα στα βραχιολάκια τους και στις αδειούλες ύστερα από λίγα χρόνια. Να μην έχουν το δικαίωμα ελαφρυντικών. Κανένα απολύτως ελαφρυντικό και όλα αυτά πρέπει να λάβει υπόψη η Πολιτεία. Να αφουγκραστεί τα κελεύσματα και τα ακούσματα της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν είμαστε μόνο εμείς οι χαροκαμένοι γονείς της Ελένης. Σ' αυτήν την τόσο δύσκολη θέση, εύχομαι να μην βρεθεί κανείς άλλος γονιός, καμία άλλη μάνα σαν την Κούλα. Και βέβαια αυτά είναι τα άμεσα μέτρα κύριε Δαλαταριώφ.

Τα μακροπρόθεσμα, όπως τονίζουμε επανειλημμένα, είναι ότι πρέπει η πολιτεία με τους θεσμούς που έχει σ' όλη την ελληνική επικράτεια, σε κάθε περιφέρεια, σε κάθε νομό, σε κάθε δήμο, θα πρέπει να αφυπνιστεί και να δημιουργήσει σχολές γονέων. Θα πρέπει να παιδιά μας να τα αγαπάμε. Γονιός δεν είναι αυτός που απλά γεννά ή σπέρνει ή φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Γονιός, πραγματικός γονιός είναι αυτός που ΑΓΑΠΑΕΙ, με κεφαλαία γράμματα, το παιδί του, που αφουγκράζεται οποιαδήποτε δυσκολία του, βλέπει οποιαδήποτε διαφοροποίηση στη συμπεριφορά του, βλέπει το παραμικρό που αφορά την παραβατική ή ενδεχομένως την επιθετική συμπεριφορά του και προστρέχει στους ανάλογους ψυχοπαιδαγωγικούς φορείς. Αυτό θα πρέπει να πετύχουμε ως ελληνική πολιτεία: Να γίνουμε καλύτεροι γονείς. Ετσι, θα μάθουμε τα παιδιά μας να αγαπάνε, να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων, να σέβονται την ανθρώπινη ζωή.

Διαβάστε τη συνέχεια στο gazzetta.gr