Project Vagina: Δύο καλλιτέχνιδες εξηγούν γιατί το αιδοίο είναι απλώς ένα ακόμα όργανο
Στεφανία Παπαδημητρίου
22 Δεκεμβρίου 2021
«Εμ, το δικό μου αιδοίο δεν είναι έτσι – το ένα χείλος είναι μεγαλύτερο από το άλλο», είπε έκπληκτη η 17χρονη Aimee Gibbs στη σειρά του Netflix, Sex Education. Βρισκόταν στο γραφείο της σεξολόγου Jean Milburn και κοιτούσε όλο περιέργεια ένα τεράστιο πλαστικό αντίγραφο γυναικείων γεννητικών οργάνων. Εκείνη, της εξήγησε πως τα χείλη «βγαίνουν σε όλα τα σχήματα, μεγέθη και χρώματα».
Αυτό, μάλλον, δεν ήταν άγνωστο μόνο στην Aimee. Ίσως να μην το ξέραμε πολλοί. Υπήρξε, για παράδειγμα, εποχή που η επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι το αιδοίο ήταν το πέος, αντεστραμμένο. Και μέχρι σήμερα, λίγοι μπορούν να ονομάσουν τα διάφορα μέρη του. Όπως και να ‘χει, αυτό το επεισόδιο έριξε λίγο φως στην υπόθεση.
Ακούσαμε την Milburn να προτείνει μία ιστοσελίδα στην έφηβη πρωταγωνίστρια, για να γνωρίσει καλύτερα το σώμα της. Ήταν το All Vulvas Are Beautiful. Και με τεράστια έκπληξη (και ένα google search) είδαμε ότι το site όχι απλώς υπάρχει, αλλά είναι ό,τι πρέπει για την ενημέρωσή μας.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας συνεργασίας διαφορετικής από τις άλλες – το Netflix ένωσε τις δυνάμεις του με την Ολλανδή illustrator Hilde Atalanta, την καλλιτέχνιδα πίσω από την Vulva Gallery και το βιβλίο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με τίτλο «A Celebration of Vulva Diversity» (Ύμνος στην Ποικιλομορφία των Αιδοίων).
«Το να βλέπεις τον εαυτό σου να εκπροσωπείται σε δημοφιλείς πλατφόρμες, μπορεί να σου δώσει την επιβεβαίωση ότι, τελικά, είσαι φυσιολογικός, ότι δεν είσαι μόνος», δήλωσε στην Teen Vogue. «Πολλοί από εμάς το αναζητούμε αυτό».
Το αιδοίο αποτελεί ταμπού, παρότι βρισκόμαστε στο 2021. Κι η ίδια η λέξη μοιάζει ξένη – σε αντίθεση με το πέος, φυσικά.
Πίσω στον 19ο αιώνα, εξευτέλιζαν τη Saartje (Sarah) Baartman, μία σκλάβα από τη Νότια Αφρική. Την παρουσίαζαν σαν έκθεμα, την έκαναν διάσημη σ’ ολόκληρη την Ευρώπη με το όνομα Hottentot Venus εξαιτίας των μεγάλων οπισθίων κι η επιστημονική κοινότητα την περιέγραφε ως «τέρας της φύσης λόγω του μεγέθους και του σχήματος των χειλιών του αιδοίου της», σύμφωνα με την κοινωνιολόγο και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της California, Sabrina Strings. Μετά τον θάνατο της Baartman, το 1815, ακρωτηρίασαν το σώμα της. Κράτησαν τον εγκέφαλο και τα γεννητικά της όργανα, τα μουμιοποίησαν και τα τοποθέτησαν σε μουσείο του Παρισιού έως το 1974.
Όπως πολλές γυναίκες από την φυλή της – την Khoikhoi – έτσι κι η Baartman είχε μεγαλύτερα χείλη στο αιδοίο της. Αντί να θεωρηθεί φυσιολογικό αυτό, οι γιατροί το αντιμετώπιζαν σαν «ένδειξη κατωτερότητας». Η ανατομία της την καθιστούσε «ιδανικό δείγμα αφρικανικής ταυτότητας», με αυξημένη σεξουαλική διάθεση και επιρρεπή σε ασθένειες. Χωρίς καμία βάση, φυσικά. Οι λευκοί Ευρωπαίοι απλώς αναζητούσαν τρόπους να δικαιολογήσουν τη θεωρία περί φυλετικής ανωτερότητας.
Σήμερα, η εμφάνιση του αιδοίου δεν χρησιμοποιείται για φυλετικές διακρίσεις. Είναι, όμως, ένας από τους κυριότερους λόγους που γυναίκες αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους ως κάτι αφύσικο. Η Atalanta λοιπόν, έκανε σκοπό ζωής να δείξει σε όλες μας πως είμαστε «απόλυτα κανονικές». Ξεκίνησε να ζητά φωτογραφίες αιδοίων, τα οποία αργότερα ζωγράφιζε και συνόδευε με τις ιστορίες των γυναικών στις οποίες ανήκαν.
Η Vulva Gallery ξεκίνησε το 2016, όταν η Atalanta έφυγε από ένα σεμινάριο ψυχολογίας σχετικά με την ανερχόμενη τάση της αιδοιοπλαστικής, μίας χειρουργικής επέμβασης με στόχο τη σμίκρυνση των μικρών χειλιών του αιδοίου. «Μας μπήκε κάπως η ιδέα ότι κάτι πάει στραβά», δήλωσε στην Teen Vogue η εικαστικός. «Αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο».
Αυτό το άγχος γύρω από την εμφάνιση του αιδοίου μας, υπάρχει από πάντα. Και μόνο η αντίληψη ότι «δεν πρέπει να φαίνεται αν φοράμε κολάν», προκαλεί ντροπή σε μικρά κορίτσια, τα οποία ζητούν από τους γονείς τους να χειρουργηθούν από τα 9 τους χρόνια, ακόμη.
Η Lydia Reeves είναι άλλη μία καλλιτέχνιδα που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Η συγγραφέας του βιβλίου My Vulva and I (Το αιδοίο μου και εγώ), το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο, ξεκίνησε το δικό της project το 2019. Από τα φοιτητικά της χρόνια ένιωθε ότι «μεγαλώσαμε σε μία κοινωνία που μας βύθισε στην ντροπή και τον εξευτελισμό και το να μη νιώθουμε αρκετές». Εκείνη, ένιωθε ότι δεν είχε περιθώριο να αγκαλιάσει το σώμα της. «Θέλησα λοιπόν να δημιουργήσω αυτό το περιθώριο για άλλους», εξήγησε.
Πρόπερσι λοιπόν, ζήτησε μοντέλα γυναικείων γεννητικών οργάνων στο Instagram. Δημιούργησε γλυπτά σε γύψο, τα οποία βοήθησαν τα μοντέλα της να αγαπήσουν το σώμα τους από την αρχή. «Είχαν την ευκαιρία να δουν πώς είναι πραγματικά, να αποδεχθούν τον εαυτό τους ακριβώς έτσι», είπε.
Η σεξολόγος Rhiannon Webb δηλώνει ότι είναι απαραίτητο να είμαστε συμφιλιωμένοι με το σώμα μας, για να έχουμε υγιή σεξουαλική ζωή. «Όταν κάποιος ανησυχεί για το πώς είναι ή πώς μυρίζει, δεν επικεντρώνεται στο τι του συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Όταν νιώθουμε ντροπή, το σώμα μας αντιδρά σαν να βρίσκεται σε κίνδυνο, σε νευρικό επίπεδο», τόνισε. «Όχι μόνο δυσκολεύεται το μυαλό μας να ζήσει τη στιγμή, αλλά το νευρικό μας σύστημα μας δυσκολεύει να νιώσουμε σεξουαλική ευχαρίστηση».
Για να γίνει αυτό, δεν έχουμε παρά να πάρουμε έναν καθρέφτη και να κοιτάξουμε απευθείας το αιδοίο μας. Να γνωρίσομε την όψη του, να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Για να μπορέσουμε να πούμε όλες οι cisgender γυναίκες πως «δε με νοιάζει τι πιστεύεις για το σώμα μου. Εμένα μου αρέσει. Δικό μου το σώμα, δική μου η ευχαρίστηση».
