Vagina Stories: 8 γυναίκες μιλούν χωρίς ταμπού για τη σχέση με το αιδοίο τους

Περιμένω τη μέρα που οι λέξεις vagina (ή αιδοίο αν προτιμάτε) και ταμπού δεν θα μπαίνουν στην ίδια πρόταση. Για την ώρα, ας αρκεστούμε στο ότι μιλάμε για αυτό.

Η λέξη αιδοίο δεν είναι σίγουρα κάτι που κοκκινίζει τα μάγουλά μας και δεν αναφερόμαστε σε αυτό ως το «πράμα» ή «εκεί κάτω». Έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Οι γυναίκες που είναι σήμερα κοντά στα 30 ή έχουν περάσει τα 40 μεγάλωσαν (στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον) σε σπίτια όπου το σεξ και τα γεννητικά όργανα ήταν σαν τη Νάρνια. Δεν αναφερόσουν σε αυτά αλλά ήξερες ότι κάπου υπάρχουν και μάλλον θα τα ανακαλύψεις κατά τύχη.

ΣΧΕΣΕΙΣ & ΣΕΞ

«Δώσε στον εαυτό σου ένα χεράκι»: Η Αυστραλία σε παροτρύνει να αυνανίζεσαι χωρίς ντροπή μέσα από το πιο ακομπλεξάριστο post

Είναι οι γενιές που μεγάλωσαν με απορίες για το σεξ και έμαθαν ό,τι ξέρουν για το σεξ από περιγραφές φίλων και ιστορίες που ενδεχομένως δεν ήταν αληθινές. Η αυτοικανοποίηση ήταν μόνο για τα αγόρια και ο γυναικείος οργασμός είναι κάτι που μαθαίνεται από τον σύντροφο και όχι «από πρώτο χέρι». Το αιδοίο, η πηγή της ζωής, της απόλαυσης και ενίοτε μεγάλου πόνου, μπορεί να παραμείνει ανεξερεύνητη περιοχή, αν δεν τινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη των στερεοτύπων. Αν δεν αρχίσουμε να εκπαιδεύουμε εμείς οι ίδιες τους εαυτούς μας, έτσι ώστε να κάνουμε το ίδιο και για τις επόμενες γενιές.

8 γυναίκες μιλούν στο #jennygr για τη δική τους σχέση με το αιδοίο τους και αποδεικνύουν ότι πρόκειται για μία δυναμική σχέση. Δεν παραμένει ίδια στον χρόνο και όσο μεγαλώνουμε, αποκτούμε μεγαλύτερη οικειότητα. Ίσως ταυτιστείτε με κάποια από αυτές. Ίσως με όλες.

Δεν μπορώ να πω ότι είχα πάντα καλή σχέση με το vagina μου. Από την ημέρα που γεννιόμαστε, μάς μαθαίνουν ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να μιλάμε και να ντρεπόμαστε. Μπορεί πιο μικρή, λοιπόν, να είχα αποκτήσει αυτή τη λογική, αλλά μπαίνοντας στην εφηβεία -και με τις ορμόνες να βαράνε κόκκινο-, αυτό γρήγορα άλλαξε. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις (ή και να αποδεχτείς καμιά φορά) τι σου αρέσει και τι σε ευχαριστεί. Αλλά όταν ξεπεράσεις αυτό το στάδιο, αποκτάς μια πραγματική σχέση με το σημαντικό αυτό όργανο του γυναικείου σώματος. Είναι τρομερά απελευθερωτικό, όταν απελευθερώνεσαι σεξουαλικά, ως προς το τι εσύ η ίδια απολαμβάνεις να κάνεις στο σεξ ή μόνη σου, και αυτό σε βοηθάει να έχεις μια ειλικρινή, σχεδόν, επαφή με το αιδοίο σου.

Νομίζω ότι όταν έρθει αυτή η στιγμή, είναι κάπως σαν αυτό που στην ψυχοθεραπεία, χαρακτηρίζουν ως “breakthrough moment”. Ήταν τότε που και εγώ κατάλαβα τον αντίκτυπο στη ψυχολογία και κυρίως την ενδυνάμωσή μου (ως γυναίκα και άνθρωπος γενικότερα), που έχει το vagina στη ζωή μου και σε αυτή όλων των γυναικών. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αφήσουμε τα κοινωνικά ταμπού στην «απ' έξω», με σκοπό να δούμε πώς μας αρέσει να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας με το vagina μας. Άπαξ και το καταφέρουμε αυτό, θα χτίσουμε μια πιο υγιή σχέση με τους εαυτούς μας -ίσως, ακόμα και με τους γύρω μας.

Άννα, 34

Η αλήθεια απέχει πολύ από το Sex & The City και τις πολύωρες συζητήσεις που έκαναν η Carrie, η Miranda, η Samantha και η Charlotte πάνω από το αγαπημένο τους κοκτέιλ. Ακόμη, και αν έχεις καταφέρει να ζήσεις έναν τέτοιο οργασμό στο σημείο G, για πολλά χρόνια μπορεί να ντρεπόσουν να το θίξεις μπροστά στην παρέα σου, ακριβώς επειδή μεγάλωσες παρέα με προκαταλήψεις και ταμπού γύρω από το θέμα. Προσωπικά, για πολλά χρόνια ένιωθα πως οτιδήποτε έχει σχέση με το Vagina, ανήκει στα απαγορευτικά zones και σε εκείνα για τα οποία αξίζει κανείς να νιώσει ντροπή.

Άργησα πολύ να ανακαλύψω το σώμα μου και τις ανάγκες του, (ναι, έπρεπε να φτάσω στα 25), με αποτέλεσμα να μένω αρκετά πίσω στην απόλαυση, αλλά και στην αυτοεξερεύνηση, από την οποία πρέπει οπωσδήποτε να περάσεις αν θες να φτάσεις σε αυτό που λέγεται πραγματική ηδονή. Με τον καιρό, άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή μου, με βοήθησαν να καταλάβω ότι τελικά πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα πράγματα επάνω σε μια γυναίκα και το ταξίδι της ανακάλυψης είναι γεμάτο απολαυστικές διαδρομές. Ο εαυτός σου και μόνο γνωρίζει όλη την αλήθεια για το πώς αξίζει να συμπεριφερθεί κανείς σωστά εκεί κάτω.

Δέσποινα, 33

Αιδοίο αυτός ο άγνωστος. «Άγγιξα» έστω και ξώφαλτσα μια εποχή που οι γιαγιάδες στα χωριά το λέγανε «πράμα» και ζω σε μία, που ακόμα υπάρχουν στερεότυπα, σεξισμός και το χειρότερο βία και γυναικοκτονίες. Καταλαβαίνετε το χάσμα και τι χωράει ανάμεσα. Θυμάμαι όταν γκρεμίστηκε η προσδοκία της απόλαυσης και του οργασμού, στην πρώτη σεξουαλική επαφή. Καμία σχέση όπως τη φαντασιωνόμουν μόνη μου πριν γίνει, παρά την πολύ τρυφερή στάση του συντρόφου μου. Τον πόνο δεν τον γλίτωσα και αυτό δεν άφησε κανένα περιθώριο χαράς. Σκεφτόμουν μάλιστα ότι αν πάει έτσι, την κάτσαμε. Προφανώς και δεν πήγε έτσι αλλά δεν θα ζούσα και την απελευθέρωση και την απόλυτη έκσταση που βίωσα με τον επόμενο σύντροφο. Δεν ήταν θέμα ανατομίας δικής του ή δικής μου. Ήταν ότι εγώ άφησα τον ρόλο της μαθήτριας που είχα πριν, αλλά και το δικό μας touch.

Αυτό το ταξίδι του να γνωρίζω πτυχές του εαυτού μου μέσα από το σεξ συνεχίζεται, και το με ποιον το απολαμβάνω έχει κριτήρια που αλλάζουν αλλά και άλλα που είναι αμετακίνητα. Μπορεί τώρα να γράφω για το σεξ, αλλά δεν είναι θέμα που «σηκώνουν» όλοι για να το μοιραστώ, απολύτως ειλικρινά και όχι κουτσομπολίστικα. Μου φτάνει όμως που υπάρχει αυτή η μία με την οποία μπορώ και κυρίως θέλω. Αυτή που εμπιστεύομαι και αγαπώ και δεν διστάζω να της αποκαλυφθώ.

Μυρτώ, 42

Είχα πάντα καλή σχέση με το αιδοίο μου (να μια πρόταση που δεν περίμενα ποτέ να γράψω). Από μικρή έμαθα ότι καλό είναι να ξέρουμε την όψη του, για να μπορούμε να καταλάβουμε πότε κάτι δεν πηγαίνει καλά, πότε πρέπει να μιλήσουμε με τον γιατρό μας. Δεν ήταν ένα θέμα ταμπού στο σπίτι, μιλούσα ανοιχτά με τη μαμά μου για όσα δεν καταλάβαινα και πιστεύω το σημαντικό είναι ότι δεν με έκρινε ποτέ – ίσα ίσα. Μεγαλώνοντας, δε χρειάστηκε να αντιμετωπίσω προκαταλήψεις γύρω από τον αυνανισμό και ένιωθα άνετα γνωρίζοντας ότι η ευχαρίστησή μου δεν εξαρτάται από κανέναν σύντροφο – επειδή, μάλιστα, ήμουν εξοικειωμένη με το σώμα μου, ήταν εύκολο να τους καθοδηγήσω και το σεξ να είναι ευχάριστο και για τους δύο. Αυτό που παρατηρώ, ωστόσο, είναι πως οι γυναίκες σπάνια μιλάμε για αυτά τα θέματα μεταξύ μας. Ακόμα και η λέξη αιδοίο φαίνεται ξένη, πολλές φορές. Το πέος, από την άλλη, έχει απενοχοποιηθεί εδώ και χρόνια.

Ζωή, 26

Μερικά θέματα είναι ακόμη μέσα μου κάπως ή μάλλον πολύ μπερδεμένα. Για παράδειγμα, το πως αντιμετωπίζω το γεννητικό μου όργανο και τη σχέση που έχω μαζί του. Η αλήθεια είναι ότι το αντιμετωπίζω με κάποια αδιαφορία ή ενδεχομένως με ένα ταμπού που είναι καλά κρυμμένο. Εκείνο που με απασχολεί περισσότερο είναι η υγιεινή του, πως θα απολαμβάνει τον οργασμό και να μην έχει έντονους πόνους κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Αν κάτι καταλαβαίνω, όσο μεγαλώνω, είναι ότι τα κοινωνικά στερεότυπα με εμπόδισαν να ανακαλύψω περισσότερο το αιδοίο μου. Με εμπόδισαν να αναπτύξω μια καλή σχέση μαζί του που σίγουρα είναι από τις πιο φυσικές και αγνές. Φυσικά όλα αυτά έγιναν ασυνείδητα και στα 30 μου αισθάνομαι λιγότερο απελευθερωμένη σε σχέση με τις φίλες μου… ίσως αυτό αλλάξει, ίσως όχι.

Κατερίνα, 30

Το vagina μου το προσέχω πιο πολύ από τα μάτια μου καθώς είναι ένα και μοναδικό. Για αυτό κάθε χρόνο κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις και επισκέψεις στη γυναικολόγο μου. Εννοείται ότι το προστατεύω και από οποιονδήποτε δεν το σέβεται όπως του αξίζει.

Δήμητρα, 31

Πάντα είχα πολύ καλή σχέση με το αιδοίο μου. Δεν ένιωσα ποτέ ντροπή γι’ αυτό, δεν θεώρησα ποτέ ότι πρέπει να δείχνει κάπως, μιλούσα πάντα άνετα γι’ αυτό και το ευγνωμονώ για την ευτυχία που μου έχει δώσει. Επίσης, είμαι από τις τυχερές που δεν χρειάστηκαν ποτέ να το προστατέψουν από κανέναν παραμυθιασμένο που θα μπορούσε να το θεωρήσει κτήμα του, εντός ή εκτός σχέσης. Στις σινγκλ στιγμές μου είναι που το αγαπάω ακόμα περισσότερο. Τότε είναι που θέλω να κάνω αποτρίχωση, κρέμες, ειδικά αφρόλουτρα. Εξάλλου, οι εραστές που θα έχουν την τιμή να το ζήσουν, θα είναι εκείνοι που δεν θα τρέξουν να κρυφτούν όταν δουν την αρκούδα γκρίζλι. Παλικάρια, κουράγιο, δεν είναι τίποτα. Είναι απλώς το σώμα ενός άλλου ανθρώπου.

Λυπάμαι πολύ όταν σκέφτομαι τη σεξουαλική άγνοια που έχουν υποστεί οι γυναίκες μέσα στους αιώνες. Λυπάμαι πολύ που ακόμα και σήμερα, πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ή ενοχοποιούν τη χαρά που μπορεί να τους προσφέρει το αιδοίο τους, εννοώ την πραγματική χαρά του πειραματισμού, της ηδονής, του παιχνιδιού, με ή χωρίς εραστή. Είναι καιρός η κοινωνία να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό, να απενοχοποιήσει το σχήμα του, τις απεριόριστες δυνατότητές του, την ίδια την ονομασία του. Είναι καιρός όλες και όλοι να μάθουν περισσότερα για την υγεία του, την υγιεινή του, την κάθε είδους προστασία του, το αίμα του, την παύση στο αίμα του και φυσικά για τα άπειρα αγγεία και νεύρα που έχουν μοναδικό σκοπό να μας κάνουν ευτυχισμένες. Εξάλλου, ο κόσμος πάντα γίνεται καλύτερος με ευτυχισμένους ανθρώπους.

Νεφέλη, 45

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου το σώμα και η σεξουαλικότητα δεν ήταν θέματα ταμπού. Δεν υπήρχε πρόβλημα αν κάποιος έβλεπε τον άλλο γυμνό, αλλά οκ, δεν το συνηθίζαμε κιόλας. Ρώτησα από πού έρχονται τα παιδιά όταν ήμουν 5 χρονών και η απάντηση δεν ήταν «ο πελαργός». Ο μπαμπάς μου μου χάρισε ένα βιβλίο για τη γυναικεία ανατομία στα 14 (αν και με κέρδισαν οι εικόνες που είχε με ζευγάρι που έκανε σεξ). Νομίζω ότι είχα περιέργεια να δω το δικό μου vagina και το έκανα. Ήξερα από πάντα την όψη του. Επίσης, δεν περίμενα να έρθει στη ζωή μου το σεξ (το οποίο άργησε ελαφρώς) προκειμένου να ανακαλύψω τι σημαίνει απόλαυση. Και σε αυτό είχα την περιέργεια από νωρίς. Έχω πολύ καλή επαφή μαζί του και το συμπονώ όταν, κάθε μήνα, υποφέρει από τους πόνους περιόδου. Σχεδόν το καθησυχάζω και του λέω ότι θα περάσει κι αυτό. Συνεχίζω να νιώθω άβολα όταν επισκέπτομαι ετησίως τον γυναικολόγο μου, αλλά ξέρω ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει και μόνο εκείνος θα με βοηθήσει να προστατεύσω την υγεία του.

Κλέλια, 34