Ορισμένοι άνθρωποι κινούνται λες και μέσα τους υπάρχει μία πυξίδα. Σαν από ένστικτο, γνωρίζουν την κατεύθυνση του προορισμού τους, δεν χάνονται στα στενά της πόλης, ούτε βάζουν σημάδια στον δρόμο. Βγαίνουν από το μετρό και ξέρουν προς τα πού θα περπατήσουν, αφήνουν το αυτοκίνητό τους σε τυχαίο δρόμο και επιστρέφουν σ’ αυτό χωρίς προσπάθεια. Αν μπορείτε να ταυτιστείτε, σας ζηλεύουμε.
Εμείς ανήκουμε σε μία άλλη κατηγορία. Χανόμαστε στην ίδια μας τη γειτονιά, χρησιμοποιούμε GPS διαρκώς, επειδή ντρεπόμαστε να ζητήσουμε οδηγίες, ενώ πολλές φορές απλά αλλάζουμε πορεία ξαφνικά, επειδή συνειδητοποιούμε ότι πηγαίνουμε λάθος. Τα καλά νέα είναι πως ίσως δεν έχουμε εμείς το πρόβλημα, αλλά το μέρος που μεγαλώσαμε. Τα ακόμη καλύτερα νέα, είναι πως έγινε ολόκληρη έρευνα για να το αποδείξει.
Τρία ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια συνεργάστηκαν και έδειξαν ότι τα άτομα που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια σε περιοχές με έξυπνη ρυμοτομία, έχουν καλύτερο προσανατολισμό ως ενήλικες. Συγκεκριμένα, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τόπους που οι οδοί δεν είναι ξεκάθαρες, μπορούν να βρουν τον δρόμο τους ευκολότερα, σε όποιο μέρος κι αν βρίσκονται.
Οι ειδικοί κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα μελετώντας τους παίκτες του online παιχνιδιού Sea Hero Quest. Η βρετανική εταιρεία Glitchers συνεργάστηκε με το βρετανικό ερευνητικό ίδρυμα για το Alzheimer και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας Τ-Mobile και Deutsche Telekom και δημιούργησε την εφαρμογή αυτή με αρχικό στόχο να κατανοήσουν την άνοια. Το παιχνίδι ζητά από τους παίκτες να ταξιδέψουν σε εικονική θάλασσα και να βρουν κρυμμένους προορισμούς, το κατέβασαν 4 εκατομμύρια άτομα και οι επιστήμονες μελετούσαν τα δεδομένα.
Βρέθηκε ότι η απόδοση σχεδόν 400 χιλιάδων ατόμων από 38 χώρες επηρεάστηκε από τον τόπο που μεγάλωσαν, και συγκεκριμένα από το οδικό τους δίκτυο και τη ρυμοτομία. Εκείνοι που μεγάλωσαν σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη ήταν χειρότεροι στον προσανατολισμό, σε σχέση με εκείνους που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια σε μέρη όπως η Πράγα.
«Μεγαλώνοντας σε μέρη με πιο σύνθετο δίκτυο και πολλά μονοπάτια, αποκτάς καλύτερο προσανατολισμό γιατί πρέπει να θυμάσαι τον δρόμο που πήρες και είναι πιθανότερο να στρίψεις περισσότερες φορές και να περάσεις από σημεία-κλειδιά», τόνισε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Lyon, Antoine Coutrot. Ταυτόχρονα, «τα πολύ απλά δίκτυα των πόλεων» περιορίζουν αυτήν την ικανότητα.
Δε φταίμε εμείς, λοιπόν, που δεν έχουμε προσανατολισμό, αλλά οι γονείς μας που επέλεξαν να μας μεγαλώσουν σε συγκεκριμένες περιοχές.
