«Όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να έχουν εκτιμήσει τη ζωή περισσότερο», λέει σε ένα απόσπασμα συνέντευξης ο David Bowie, κι αν έπρεπε να επιλέξει κανείς ένα στοιχείο που φωτίζει το ντοκιμαντέρ – ή πιο σωστά, η οπτικοακουστική εμπειρία – Moonage Daydream, είναι αυτή ο ορμή, η λατρεία του Bowie για τη ζωή, η ανεξάντλητη περιέργειά του για τα πράγματα, η ανάγκη του να πειραματίζεται διαρκώς, να μην επαναπαύεται, να εξερευνά τον εαυτό του και τα μονοπάτια δημιουργίας και έκφρασης.
«Από τότε που ήμουν 16 χρονών, ήμουν αποφασισμένος να ζήσω τη μεγαλύτερη περιπέτεια», εμφανίζεται να λέει σε κάποιο άλλο σημείο αυτής της μη τυπικής βιογραφικής ταινίας, που δεν βασίζεται σε μια γραμμική αφήγηση, ούτε σε τρίτα πρόσωπα για να μιλήσει για το φαινόμενο Bowie. Αντιθέτως, ο σκηνοθέτης Brett Morgen επέλεξε να αποδώσει την ενέργεια, τη μαγεία του Bowie, με ένα καταιγιστικό, καλειδοσκοπικό μοντάζ, όπου αποσπάσματα συνεντεύξεων του «λεπτού λευκού Δούκα» μπλέκουν με σκηνές από ταινίες, συναυλίες, ηχογραφήσεις, αδημοσίευτο υλικό, όλα με τρομερή ηχητική επεξεργασία και τη μουσική να είναι αδιάκοπα παρούσα.
Άλλωστε ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον Tony Visconti, θρυλικό παραγωγό του Bowie, προκειμένου να επιμεληθεί το remastering στα τραγούδια που ακούγονται στην ταινία. Μια φαντασμαγορική – σχεδόν χωρίς ανάσα – σκηνοθεσία, την οποία για να απολαύσει κανείς στο μέγιστο προτείνεται η παρακολούθηση σε κινηματογραφική αίθουσα, ιδανικά τύπου IMAX.
