Η περίπτωση του αρχιτέκτονα και πολεοδόμου Κωνσταντίνου Δοξιάδη θα μπορούσε να είχε ταυτιστεί με την γέννηση μιας εντελώς διαφορετικής Αθήνας και μιας εντελώς διαφορετικής έννοιας της πόλης, από αυτήν που ζούμε και αναγνωρίζουμε σήμερα. Ήταν ο επιστήμονας που επιχείρησε, πάνω στα ερείπια του πολέμου, να ανασχεδιάσει την, κατεστραμμένη από την γερμανική Κατοχή, χώρα. Το όραμα του λοβοτομήθηκε, ο ίδιος εκδιώχθηκε από το πόστο του ως Υφυπουργός Ανοικοδόμησης και Γενικός Διευθυντής Ανοικοδόμησης· ωστόσο, ποτέ δεν έπαψε ν’ αναζητά την αστική ουτοπία, στην Αθήνα και σε αμέτρητες πόλεις του κόσμου. Το όραμα του γύρω από την ανθρώπινη κοινότητα και τη σύσταση της πόλης ως πληθυσμιακή ανάπτυξη αναδεικνύει η νέα έκθεση της Στέγης «Κωνσταντίνος Δοξιάδης και πληροφοριακός μοντερνισμός: Η μηχανή στην καρδιά του ανθρώπου».
Βασισμένη σε μια κοπιώδη πενταετή έρευνα στο πολύτιμο αρχείο Δοξιάδη από τους Αμερικανούς αρχιτέκτονες και διακεκριμένους ακαδημαϊκούς Farzin Lotfi-Jam και Mark Wasiuta – και σε εκτελεστική διεύθυνση της Αφροδίτης Παναγιωτάκου και του Πρόδρομου Τσιαβού – η έκθεση αποπειράται να ξανακοιτάξει ποια είναι τελικά τα υλικά που συνιστούν μια πόλη κι αν οι πόλεις ‘χτίζονται’ και από πληροφορίες, δηλαδή από data.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
