«Η διαφορετικότητα παράγει συμπεριφορές οι οποίες σκοτώνουν» και τα νέα ηχητικά από τα λόγια του ύπαρχου μετά τη δολοφονία του Αντώνη, επιβεβαιώνουν πως γίναμε η χώρα που ντρέπεται να αντικρίσει πια τον εαυτό της στον καθρέφτη
Το έγκλημα που συνέβη πριν λίγες μέρες στο Blue Horizon είναι κάτι που δεν θα ξεχαστεί. Μαζί με όλον τον κυνισμό που το συνοδεύει. Μαζί με όλα τα ηχητικά ντοκουμέντα που βγήκαν πριν λίγες ώρες στο φως και αποδεικνύουν πως τίποτα δεν έγινε κατά λάθος ή χωρίς δόλο. O διάλογος μεταξύ του πλοιάρχου και του υπάρχου, λίγο μετά την ανθρωποκτονία του 36χρονου Αντώνη στον καταπέλτη του πλοίου, συγκλονίζει και επιβεβαιώνει ότι η καθημερινότητα σε αυτή τη χώρα «τερατοποιείται».
Στους διαλόγους αποκαλούν τον 36χρονη Αντώνη «μ@λ@κα» και «παλαβό», αναφέρουν ότι «έπεσε στη θάλασσα» ενώ ο ύπαρχος φέρεται να λέει πως νόμιζε ότι ήταν «μαύρος, Πακιστανός»
Ο Αντώνης δολοφονήθηκε στην προσπάθειά του να ξαναεπιβιβαστεί σε ένα πλοίο που είχε επιβιβαστεί λίγο νωρίτερα. Δεν έχει καμία σημασία προφανώς ούτε αυτό, ούτε αν είχε εισιτήριο -που τελικά αποδείχθηκε πως είχε. Μετά τα νέα στοιχεία του αποκαλυπτικού διαλόγου, μαθαίνουμε πως ο Αντώνης δολοφονήθηκε και για κάτι ακόμη. Κάτι που αποκαλύπτει την πιο αδυσώπητη αλήθεια για αυτή τη χώρα. Έχασε τη ζωή του από τα χέρια εκείνων που τον έσπρωξαν προς τη θάλασσα γιατί πίστεψαν πως είναι άλλης εθνικότητας και «παλαβός». Οι ταμπέλες που του έβαλαν οι θύτες του, ήταν αρκετές για να μη θεωρήσουν δα και έγκλημα την πράξη τους.
eurokinissi
Μέσα στις τέσσερις αυτές λέξεις που ειπώθηκαν λίγο μετά τον χαμό του 36χρονου Κρητικού, κρύβεται μια ξεκάθαρη εγκληματική ενέργεια που είχε για όπλο της, τον ρατσισμό, το μίσος για το διαφορετικό, και μια τρομερή ευκολία στην απόδοση ονομάτων (βλ. «παλαβός»), που στιγματίζει άτομα που πάσχουν από μια ψυχική νόσο -ακόμη και μετά θάνατον.
Το πιο τραγικό είναι πως πέρα από αυτά που ξεστόμισε ο ύπαρχος για το θύμα του, άκουσα αυτές τις μέρες πολλούς γύρω μου να ισχυρίζονται πως ο Αντώνης ήταν ένας «χαζούλης». Και οι λέξεις αυτές είναι τόσο τρομακτικές όταν βγαίνουν από το στόμα μας, γιατί στην ουσία ενστερνίζονται όσα υποστήριξε και ο θύτης
Ο ψυχίατρος που παρακολουθούσε και γνώριζε καλά τον Αντώνη, αποκάλυψε πως η κοινωνική υπηρεσία της Μονάδας είχε από καιρό ενημερώσει τα λιμεναρχεία της Κρήτης για την κατάστασή του, λόγω της αγάπης του 36χρονου Αντώνη να ταξιδεύει ακτοπλοϊκά. «Ήταν ένα άκακο παιδί. Δεν έκανε κακό σε κανέναν. Αν έκανε κάτι κακό, θα το προκαλούσε ο ίδιος στον εαυτό του, αλλά όχι όμως σε άλλον άνθρωπο. Του άρεσαν πολύ τα ταξίδια και εμείς επειδή γνωρίζαμε ποιος είναι ο Αντώνης πρέπει να σας πω πως είχαμε ενημερώσει και το λιμεναρχείο να τον προσέχουν».
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, η κοινωνική λειτουργός είχε επικοινωνήσει με το λιμεναρχείο προκειμένου να προσέχουν τον Αντώνη. «Έχω την αίσθηση για το γεγονός που έγινε, επειδή δεν ήταν κυριλάτος και επώνυμος, αντιμετωπίστηκε με έναν τρόπο, δηλαδή επειδή φαίνεται διαφορετικός, του φερόμαστε και αντίστοιχα. Αν ήταν ένας κυριλάτος θα τον έβαζαν μέσα», πρόσθεσε.
«Η διαφορετικότητα παράγει συμπεριφορές οι οποίες σκοτώνουν», σχολίασε μετά τα τραγικά γεγονότα, ο ψυχίατρος που παρακολουθούσε τον Αντώνη.
eurokinissi
Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα σε αυτή τη χώρα, το μέγεθος της ρατσιστικής αντίληψης και συμπεριφοράς δεν έχει όρια εδώ και χρόνια. Η προκατάληψη και η εχθρική μας συμπεριφορά απέναντι σε οποιονδήποτε δεν φέρει ομοιότητες με εμάς, κοντεύει να απενοχοποιηθεί και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό συμπέρασμα που συνοδεύει το συγκεκριμένο έγκλημα. Το βλέπεις, το διαισθάνεσαι παντού τριγύρω ότι υπάρχουν ακόμη ψίθυροι που δικαιολογούν τα στερεότυπα και τις ταμπέλες.
Αν δεν υπήρχε το βίντεο που δείχνει ξεκάθαρα πώς έγινε η δολοφονία, θα μιλούσαμε για «ατύχημα». Θα μιλούσαμε για κάτι που συνέβη, για κάτι το οποίο περάστηκε απλά στην καθημερινή ροή της ειδησεογραφίας, και για το οποίο δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη. Μόνο που για τον θάνατο του Αντώνη, αξίζει να σταθούμε όλοι μπροστά στον καθρέφτη, να αναμετρηθούμε με την εσωτερική μας φωνή που μιλάει για κοινωνική ενσυναίσθηση και όχι για ευθυνοφοβία και απάθεια. Το σημαντικό είναι να μη συνηθίσουμε τη φρίκη.
*Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον επιβάτη του πλοίου που το μόνο που ήθελε, ήταν να ταξιδεύει.
