3 συντάκτριες του jenny.gr γράφουν για τις πιο γλυκές αναμνήσεις τους

Η ζωή είναι μία σειρά από αναμνήσεις, που μπλέκονται μεταξύ τους και παρασύρουν μυρωδιές, γεύσεις και εικόνες. Άλλες είναι συνδεδεμένες με τις πιο χαρούμενες στιγμές μας και άλλες μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Όπως και να έχει όμως υπήρχε κάποια που ήταν πάντα εκεί. Που απάλυνε τον πόνο μας, που μας βοηθούσε να σκουπίσουμε τα μάτια μας, που γιόρταζε τις επιτυχίες μας και έκανε την χαρά μας ακόμη πιο μεγάλη. Αν το σκεφτείτε λίγο θα συνειδητοποιήσετε πως μία σοκολάτα υγείας Παυλίδη ήταν πάντα εκεί και για εσάς.  

Η αγαπημένη σοκολάτα μικρών και μεγάλων κλείνει φέτος τα 160 χρόνια. Η χαρακτηριστική της γεύση, οι αμέτρητες διακρίσεις και η διαχρονική συσκευασία αγκαλιάζουν και ταυτόχρονα αποδεικνύουν τη μακρόχρονη ιστορία της από το 1861. Μία ιστορία που γίνεται και δική μας καθώς μοιραζόμαστε μαζί σας τις πιο γλυκές μας αναμνήσεις. 

Το πρώτο μου σπίτι

542 ημέρες 16 ώρες και μερικά λεπτά που δεν θυμάμαι πια πόσα.

Ήμουν ακόμα μαθήτρια όταν μετρούσα αντίστροφα τον χρόνο μέχρι την ενηλικίωση και τα ονειρεμένα 18 χρόνια, όταν και θα έφευγα από το πατρικό μου. Spoiler: Τελικά ήταν πολύ αργότερα όταν μετακόμισα μόνη μου στο πρώτο δικό μου σπίτι. Ήμουν 24.

Τότε είχα τον δικό μου αξιοπρεπή μισθό και ένιωθα αρκετά έτοιμη. Ανεξάρτητη, ένιωθα μάλλον από πάντα -υδροχόος γαρ-, χαρά στο κουράγιο της μαμάς μου που τα κατάφερε μαζί μου.

Την μετακόμιση την θυμάμαι σαν χθες. Ήταν Σεπτέμβριος και έσκαγε ο τζίτζικας, παρόλα αυτά μόλις η μεταφορική έφερε και την τελευταία κούτα στο σπίτι, που μοσχοβολούσε φρέσκια μπογιά, ξεκίνησε μια ήσυχη βροχή. Το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλο για ένα μόνο άτομο, ωστόσο μάλλον μικρό, για ένα πληθωρικό χαρακτήρα. Μόλις πέντε ή έξι έπιπλα, διάσπαρτα στο χώρο με τα καλογυαλισμένα ξύλινα πατώματα (λατρεύω να περπατάω ξυπόλυτη στο σπίτι) και κούτες γεμάτες περιοδικά μόδας και διακόσμησης.

Μόνη μου για πρώτη φορά: Aνυπομονησία, ενθουσιασμός αλλά και αβεβαιότητα. «Θα τα καταφέρω»; Με θυμάμαι να ανοίγω μια Σοκολάτα Υγείας Παυλίδη, ενώ χαζεύω την βροχή από το παράθυρο και σκέφτομαι το μέλλον. Έτσι ξυπόλητη. Ανοίγω το περιτύλιγμα της: Aυτό το μπλε πόσο οικείο, σε κάνει να νιώθεις «σπίτι».

Πάντα προσπαθώ να σπάσω τα κομμάτια ολόισια (και ψυχαναγκαστική). Κόβω το πρώτο -δεν ήταν και τόσο ίσιο- αλλά ήταν όπως πάντα απολαυστικό. Ένα ακόμα. Κι άλλο ένα καθώς αδειάζω τις κούτες.

Η πλούσια γεύση της συνοδεύει ακόμα την ανάμνηση εκείνης της ημέρας. Και φυσικά την έφαγα όλη μόνη μου, στο πρώτο ολόδικο μου σπίτι, όπου μένω μέχρι σήμερα. «Τα κατάφερα».

- Μάρθα Κουμπάνη

Η φοντανιέρα του παππού και της γιαγιάς

Η σοκολάτα υγείας Παυλίδη είναι μαγική. Στο χαρακτηριστικό μπλε περιτύλιγμα, στη μυρωδιά της, στο κρακ που ακούγεται όταν σπας το πρώτο της κομμάτι κρύβεται μια γλυκιά νοσταλγία που σε μεταφέρει με μιας στις πιο γλυκές σου αναμνήσεις. 

Εμένα αυτή η σοκολάτα με πάει στα παιδικά μου χρόνια και στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Εκεί στην μεγάλη τραπεζαρία είχε πάντα μία φοντανιέρα με πολλά μικρά σοκολατίνια Υγείας Παυλίδη, τα αγαπημένα του παππού μου. Ήταν κοινό μυστικό ότι κάθε φορά που περνούσαμε από μπροστά κλέβαμε από ένα που προστίθεντο σε αυτά που μας έδινε φανερά ο παππούς. Και ξέραμε πως πάντα θα είναι εκεί να μας περιμένουν μαζί με το χαμόγελο του παππού που αποτύπωνε την χαρά του που μας βλέπει. 

Τώρα τα χρόνια πέρασαν και ο παππούς μεγάλωσε και πέρασε τα 90. Όμως τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ. Μόνο που τώρα ο παππούς τρώει κρυφά τα σοκολατίνια από την φοντανιέρα και εμείς του κάνουμε πλάτες για να μην τον δει ο μπαμπάς και αρχίσει να φωνάζει για το ζάχαρο. Αλλά στα αλήθεια πως μπορείς να κόψεις την αγαπημένη σου συνήθεια που σε συντροφεύει από πάντα, που ήταν εκεί στον πρώτο σου έρωτα, όταν έκανες τα παιδιά σου και κάθε φορά που έβλεπες τα εγγόνια σου;

- Σύρμα Κιουπελόγλου

Η σοκολάτα υγείας Παυλίδη στα ντουλάπια του σπιτιού μου και της καρδιάς μου

Θα συμφωνήσετε μαζί μου όταν πω πως οι πιο όμορφες και στοργικές παιδικές αναμνήσεις μας περιστρέφονται πάντα γύρω από το φαγητό. Με αυτό οι γεύσεις και οι μυρωδιές είναι τόσο έντονες, που έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα στη ψυχή μας. Για μένα, μια τέτοια χαρακτηριστική γεύση αποτελεί η σοκολάτα υγείας Παυλίδη, η οποία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με συντροφεύει σε κάθε στάδιο της ζωής μου. 

Η αλήθεια είναι ότι σοκολάτες λαμβάνουμε πάντα από τα άτομα που γνωρίζουμε, από γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και συντρόφους, γι' αυτό και είναι πάντα συνδεδεμένη με το συναίσθημα της αγάπης και της στοργής. Όταν ήμουν παιδί θυμάμαι την αγαπημένη μου γιαγιά να μου «περνάει κρυφά» τη συσκευασία (μαζί εννοείται με το καθιερωμένο χαρτζιλίκι!), κλείνοντας μου το μάτι, μη τυχόν και μας δουν οι γονείς μου. 

Η σοκολάτα υγείας Παυλίδη όμως αποτελεί σταθερή αξία τόσο στα ντουλάπια του σπιτιού μου, όσο και στην καρδιά μου. Είναι το γλυκό σνακ που μοιραζόμουν στα διαλείμματα του σχολείου με τις φίλες μου συζητώντας με ενθουσιασμό όλα τα νέα της ημέρας, ενώ ήταν η παρέα μου σε πολλές ώρες μοναξιάς και διαβάσματος, χωρισμούς, αλλά και χαρούμενες στιγμές, που ήρθε να τις κάνει ακόμη πιο γλυκές.

Και τώρα, καθώς γράφω αυτό το κείμενο, μια σοκολάτα υγείας Παυλίδη είναι δίπλα μου, συνοδεύοντας και αυτό το στάδιο της ζωής μου, του εργαζόμενου εαυτού μου. Οι αναμνήσεις είναι πολλές και οι ιστορίες ποικίλουν, ενώ τα χρόνια περνάνε και αλλάζουν. Αυτό όμως που πάντα θα μένει σταθερό για μένα είναι η χαρακτηριστική αυτή μπλε συσκευασία, αποδομένη με τόση καλαισθησία, αλλά και η μοναδική γεύση που θα συνεχίσει να με συντροφεύει και «παρηγορεί» όσα χρόνια κι αν περάσουν.

- Εύα Κονδύλη