Η ιστορία της Τάνιας Ρ. με τον καρκίνο του μαστού: «Ο γυναικολόγος μού έλεγε πως κατά 80% δεν είναι τίποτα»

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο περισσότερες από 1.600.000 γυναίκες νοσούν παγκοσμίως με καρκίνο του μαστού. Στην Ευρώπη, νοσούν περισσότερες από 450.000 γυναίκες κάθε χρόνο ενώ στην Ελλάδα, διαγιγνώσκονται 6.000 γυναίκες ετησίως. Τα καλά νέα είναι πως εάν ο καρκίνος του μαστού διαγνωσθεί εγκαίρως, το 97% των γυναικών έχει πιθανότητες πλήρους ίασης.

Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας που συνδέεται από το 1985, με την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του μαστού και παραμένει πάντα η αφορμή για να ακούγονται δυνατά ιστορίες γυναικών που δεν διστάζουν να μιλήσουν για την εμπειρία τους μαζί του. H Τάνια Ρ. είναι μία από αυτές. Κάνει μαθήματα πιάνου, ταυτόχρονα σπουδάζει στα 49 της στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, και πριν έναν χρόνο διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού.

Είναι μία από τις γυναίκες που αντιμετώπισαν θαρραλέα τον καρκίνο χωρίς να τον φοβηθούν γιατί για εκείνη, «ο συγκεκριμένος τουλάχιστον, δεν είναι συνυφασμένος με τον θάνατο». Η έναρξη της περιπέτειάς της ξεκίνησε τέλη Οκτώβρη του 2022 και σε λίγες μέρες θα κάνει το πρώτο της follow up.

Η αρχή της περιπέτειας και ο «εφησυχασμός» από τον γυναικολόγο της πως «δεν είναι τίποτα»

«Κάθε Σεπτέμβρη πηγαίνω ανελλιπώς στον γυναικολόγο μου για προληπτικό έλεγχο, για τεστ ΠΑΠ και ορμονολογικό έλεγχο καθώς πλησιάζω τα 50 και την εμμηνόπαυση. Ο γυναικολόγος μου όμως ήταν πολύ χαλαρός στο θέμα της μαστογραφίας. Είχα κάνει μόνο μία, λίγο πριν τα 40. Αν και με ψηλάφησε λοιπόν στις 18 Σεπτεμβρίου του 2022, δεν αντελήφθη τίποτα. Να σημειώσω εδώ, ότι λίγους μήνες νωρίτερα, από τον Απρίλιο και μετά, αισθανόμουν φοβερή κούραση αλλά το απέδιδα αλλού», περιγράφει η Τάνια για την αρχή της περιπέτειάς της με τον καρκίνο.

Έναν μήνα περίπου μετά τον «εφησυχασμό» του γυναικολόγου της και το προγραμματισμένο ραντεβού ελέγχου, η ίδια αντιλήφθηκε ότι είχε συστροφή θηλής. Τις πρώτες ημέρες δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία αλλά μετά από 3-4 ημέρες παρατήρησε ότι δεν επανερχόταν. Εκεί άρχισε να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά κι αποφάσισε να απευθυνθεί ξανά στον γυναικολόγο της.

«Οι αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο, έδειχναν πως η πρώτη αιτία ήταν ο καρκίνος του μαστού. Ο γυναικολόγος επέμενε ωστόσο, πως πρόκειται για φλεγμονή κι έτσι μου έδωσε αντιβίωση. Με την αντιβίωση, το εύρημα σχηματοποιήθηκε. Έπιανα δηλαδή έναν όγκο, αρκετά ευμεγέθη», περιγράφει.

«Ο γυναικολόγος μού έλεγε πως δεν πρέπει να ανησυχώ και πως κατά 80% δεν είναι τίποτα»

Ο γιατρός της συνέχισε να είναι καθησυχαστικός μετά την επαναληπτική ψηλάφιση. Ωστόσο, της πρότεινε να κάνει μαστογραφία απλά για να επιβεβαιωθεί πως δεν είναι τίποτα.

Η διάγνωση

Μετά τη μαστογραφία και τον υπέρηχο, η εικόνα ήταν πια ξεκάθαρη. «Η πρώτη κουβέντα του ακτινολόγου ήταν "δεν πρόκειται να πεθάνεις από αυτό, είναι αντιμετωπίσιμο και είμαστε όλοι εδώ"», θυμάται η 49χρονη Τάνια. Το χειρουργείο προγραμματίστηκε σε μία εβδομάδα καθώς η ταχεία βιοψία ήταν θετική.

«Έκανα ολική μαστεκτομή. Ο όγκος άγγιζε τα 3,5 εκατοστά, κάτι που δείχνει πως δεν εμφανίστηκε μέσα σε έναν μήνα αλλά πως προϋπήρχε»

Ευτυχώς, πήγαν όλα πολύ καλά στο χειρουργείο και η Τάνια χρειάστηκε να κάτσει μόνο δύο 24ωρα μέσα στο νοσοκομείο. Η αρχή της υπόλοιπης ζωής της άρχισε να διαμορφώνεται εντελώς διαφορετικά και με τελείως διαφορετικά όρια και κριτήρια.

Ο κύκλος των χημειοθεραπειών

Το θεραπευτικό σχήμα περιλάμβανε 8 χημειοθεραπείες και 23 ακτινοβολίες. «Οι ακτινοβολίες δεν πήγαν τόσο καλά γιατί έπαθα έγκαυμα», περιγράφει, τονίζοντας πως από τις 15, είχε αρχίσει να καίγεται. Ακόμη και τότε όμως, ο οργανισμός της επανέκαμψε γρήγορα.

Όσο για τις χημειοθεραπείες, ήταν δύο σχήματα των τεσσάρων. «Το πρώτο σχήμα ήταν το πιο δύσκολο. Ήταν ανά 15 ημέρες και ένιωθα πολύ πεσμένη. Τα μαλλιά μου έπεσαν ακριβώς μετά την πρώτη και η περισσότερη ταλαιπωρία ήρθε όταν κόλλησα μια ίωση από τη μικρή μου κόρη με αποτέλεσμα επί έναν σχεδόν μήνα, να πηγαινοέρχομαι στα επείγοντα».

Η ίδια θεωρεί ωστόσο τον εαυτό της τυχερό καθώς η όλη διαδικασία ήταν αρκετά ομαλή. «Παρότι ένιωθα ατονία, δεν είχα ναυτία. Απλά δεν είχα όρεξη για λίγες μέρες. Το σημαντικό είναι πως δεν παράτησα τελείως τις δραστηριότητές μου», εξομολογείται.

Τελευταία χημειοθεραπεια, 26/4

Η θεραπευτική δύναμη της μουσικής και η τέχνη του να μην παραιτείσαι

Η Τάνια κάνει μαθήματα πιάνου και πιστεύει ότι η μουσική είναι φοβερή ψυχοθεραπεία. Μετά τον καρκίνο, είχε έντονη επιθυμία να παίζει πιάνο, όχι μόνο να διδάσκει και να ακούει. «Με βοήθησε πολύ όπως και σε άλλες δύσκολες περιόδους της ζωής μου», περιγράφει συμπληρώνοντας: «Είχα ενημερώσει τους μαθητές μου για την κατάσταση. Έβαζα τα μαθήματα πριν τη χημειοθεραπεία για να μην τα ακυρώνω». Το ίδιο έκανε και με την εξεταστική όπου κατάφερε να δώσει ακόμη κι εν μέσω των ακτινοβολιών, τον Ιούνιο.

Στο σπίτι φρόντιζε να είναι το ίδιο λειτουργική. «Μαγείρευα όσο μπορούσα αλλά απέφευγα τις βαριές δουλειές» λέει ενώ τονίζει με μια δυναμική αγωνίστριας, πως δεν σκέφτηκε ποτέ γιατί συνέβη σε εκείνη. «Δεν σκέφτηκα ποτέ "γιατί να συμβεί σε εμένα", αντίθετα η σκέψη μου ήταν "γιατί όχι, και σε μένα". Συμβαίνει σε πολύ κόσμο».

«Το θεώρησα φυσική απόρροια όσων γεγονότων είχαν συμβεί στην προσωπική μου ζωή, τα τελευταία 5 χρόνια»

Ως δυναμική και πολύ δραστήρια, όσο ήταν μες στον κυκεώνα, αντιμετώπισε τον καρκίνο ως κάτι που θα μπορούσε ούτως ή άλλως να έχει πάθει. Σαν να ήταν πνευμονία ή έμφραγμα.

Ο καρκίνος ως «αφορμή για επανεκκίνηση»

Η Τάνια εξέλαβε τον καρκίνο ως «μεγάλο δώρο». «Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ διαφορετικά τα πάντα γιατί μέχρι τότε είχα μια πολύ συγκεκριμένη αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για να αναθεωρήσω και να κάνω επανεκκίνηση. Εκτιμώ πολύ περισσότερο τα πολύ απλά και ασήμαντα -για πολλούς- πράγματα. Έμαθα επίσης να βάζω όρια και να λέω όχι. Μπήκα γενικά σε μια διαδικασία επανεξέτασης».

«Μπορεί η επανεκκίνηση που έκανα, να μην είναι εκκωφαντική αλλά είναι σημαντική γιατί πλέον βλέπω τα πράγματα διαφορετικά»

Η φροντίδα του εαυτού μας δεν είναι μόνο σωματική και αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που κράτησε από τον καρκίνο. «Σταμάτησα να κάνω πλέον 100 πράγματα μες στη μέρα και αποφάσισα να κάνω αυτά που μου αρέσουν πιο πολύ. Δεν μου έφτανε γενικά ποτέ ο χρόνος για τις υποχρεώσεις και τους ρόλους μου. Τώρα φροντίζω να μου φτάνει».

«Δεν χρειάζεται να αποδείξεις σε κανέναν ότι είσαι Superman. Μπορείς να είσαι πολύ καλύτερος χωρίς να κάνεις 500 πράγματα τη μέρα»
Το ταξίδι από τη συμβίωση με τον καρκίνο δεν ήταν εύκολο σε καμία περίπτωση, υπογραμμίζει στο τέλος η Τάνια. Τι είναι αυτό που το κάνει πιο ομαλό; «Κάθε γυναίκα που νοσεί με καρκίνο, θέλει στήριξη. Μια ομπρέλα από τον περίγυρο αλλά ακόμη και όταν αυτή εκλείψει λόγω φόβου και αναβίωσης τραυμάτων των γύρω της, το σημαντικό είναι να βρίσκει κανείς τη στήριξη μέσα του. Αυτό είναι το πρωταρχικό μάθημα που πήρα από τον καρκίνο. Κανείς δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό μας όπως εμείς».

Δες όλα τα άρθρα της ενότητας Ζω Με Τον Καρκίνο εδώ