Πόσο εξαντλητική μπορεί να γίνει η καθημερινότητα για μια γυναίκα;

Στη δουλειά, για να τα προλάβεις όλα — αλλά η στοίβα με τις εκκρεμότητες να μένει εκεί, σαν να μην άγγιξες τίποτα. Στο σπίτι, καθαρίζεις σαν να πρόκειται να το παραδώσεις σε νέο ενοικιαστή… και πάλι απορείς πότε σφουγγάρισες τελευταία φορά. Αν έχεις παιδιά, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Αν έχεις και σύντροφο, πρέπει να είσαι αψεγάδιαστη και πάντα ενδιαφέρουσα — λες και απαγορεύεται να κάτσεις στον καναπέ με τον κότσο-μπανάνα και τις πιτζάμες με τις ρίγες. Και πάντα να νοιάζεσαι για όλους. Τι θα φάνε. Τι θα φορέσουν. Αν πήγαν οι γονείς σου στον γιατρό. Κι αν είσαι μόνη σου, να κουβαλάς μόνη και το βάρος και τις ευθύνες και τις σιωπές — και να προλαβαίνεις και τις κοινωνικές υποχρεώσεις με ένα χαμόγελο που δεν είναι πάντα αληθινό. Κι όμως, τις περισσότερες φορές, δεν είναι οι πράξεις που σε εξαντλούν. Είναι η σκέψη πως όλα πρέπει να γίνουν σωστά. Το άγχος για όσα δεν ελέγχεις. Η φωνή στο κεφάλι σου — και οι φωνές των άλλων, πραγματικές ή φανταστικές — που σου ψιθυρίζουν τι πρέπει, τι δεν αρκεί, τι θα έπρεπε να έχεις κάνει καλύτερα.

Και εδώ έρχεται η Mel Robbins και μας λέει: «Αφήστε τους». Αφήστε τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Αφήστε τους να σχολιάζουν πίσω από την πλάτη σας. Αφήστε τους να σας απολύσουν, απογοητεύσουν, χωρίσουν. Να μην ξέρουν πώς να σας εκτιμήσουν. Και Άφησε τον εαυτό σου να χαλαρώσει. Δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα κάνουν οι άλλοι. Ούτε να τους αλλάξεις. Μπορείς όμως να εστιάσεις σε εσένα και να εξοικονομήσεις όλη αυτή την ενέργεια. Μπορεί η ανάγκη σου για αποδοχή να είναι μεγάλη, αλλά να αποζητά το μεγαλύτερο τίμημα. Να καταλήγεις εξαντλημένη γιατί κατορθώνεται μόνο με συμβιβασμούς και να είσαι το καλό παιδί γεμίζοντας ενοχές.

Και έτσι αρχίσαμε να κουβαλάμε. Την ενοχή. Τις προσδοκίες. Τα «δεν πειράζει» που λέμε με σφιγμένο στομάχι. Τις άβολες σιωπές, που παίρνουν τη θέση των ορίων που δεν τολμήσαμε να θέσουμε.

Η καλύτερη πράξη λοιπόν απελευθέρωσης για τον εαυτό σου είναι να αφήσεις τους άλλους ελεύθερους να νιώθουν, να σκέφτονται ή να αντιδρούν όπως εκείνοι θέλουν — χωρίς να το παίρνεις προσωπικά ή να προσπαθείς να το αλλάξεις. Δεν έχεις την ευθύνη να «διορθώνεις» τις αντιδράσεις των άλλων. Δεν μπορείς, ούτε χρειάζεται, να διασφαλίζεις διαρκώς την αποδοχή. Όταν τους αφήνεις να είναι αυτοί που είναι, τότε επιτέλους μπορείς να είσαι κι εσύ αυτός/ή που είσαι.

Η Mel Robbins, λοιπόν, έκλεισε όλη αυτή τη μέθοδο σε δύο απλές λέξεις και στη συνέχεια την έκανε βιβλίο, Η μέθοδος Αφήστε τους. Γνωστή ομιλήτρια και συγγραφέας αυτοβελτίωσης, το διατύπωσε με δύο ακόμα πιο απλές λέξεις: Αφήστε τους.

Οπότε με λίγα λόγια: Άφησέ τους να σου δείξουν ποιοι είναι και βρες για σένα πώς μπορείς να πας την κάθε σχέση στο επόμενο επίπεδο. Η Mel Robbins έγινε γνωστή από τον Κανόνα των 5 Δευτερολέπτων όχι απλά επειδή έλεγε μεγάλα λόγια αλλά γιατί, ενώ είχε φτάσει σε ψυχολογική κατάρρευση, βρήκε τον τρόπο να κάνει start over. Σήμερα έχει μια παγκόσμια κοινότητα να την ακολουθεί καθώς μιλά απλά και κατανοητά και δεν φοβάται να τσαλακωθεί.

Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα, και σίγουρα αξίζουν να τους ρίξεις μια ματιά.

Advertorial