Σε μια εποχή που κυριαρχεί η κουλτούρα της τοξικής θετικότητας, δεν αποκλείεται να ξυπνάς το πρωί και να νιώθεις άσχημα που δε αισθάνεσαι την απόλυτη ευτυχία. Ένα συναίσθημα που γίνεται χειρότερο όταν βλέπεις το feed σου στα social media - άνθρωποι χαμογελαστοί, που ζουν την καλύτερη φάση της ζωής τους. Είναι κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει λάθος με τη δική σου ζωή.
Είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς πως απλώς πρέπει να είναι χαρούμενος, οι ειδικοί ψυχικής υγείας όμως έχουν άλλη γνώμη. Τονίζουν πως το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο, καθώς υπάρχουν συμπεριφορές που είναι ικανές να σαμποτάρουν την προσωπική ευτυχία και την αίσθηση πληρότητας.
Ντροπή, ενοχή και ανησυχία
Όπως αναφέρει η Tamika Lewis στη Huffpost, κλινική διευθύντρια και ιδρύτρια του WOC Therapy στην Καλιφόρνια, «πιστεύω ότι η ντροπή, η ενοχή και η ανησυχία είναι οι πιο συχνοί παράγοντες που διαταράσσουν την ευτυχία». Όταν βιώνεις ένα από αυτά τα συναισθήματα, κρατάς ουσιαστικά τον εαυτό σου όμηρο παλαιότερων εμπειριών ή ανησυχείς υπερβολικά πολύ για το μέλλον. «Έτσι, δεν βρισκόμαστε στο παρόν και αυτό πραγματικά διαταράσσει την αίσθηση ικανοποίησης και ευτυχίας», προσθέτει.
Η ευγνωμοσύνη, προσθέτει, είναι ακόμη ένα ισχυρό εργαλείο για να αντιμετωπιστούν αυτά τα συναισθήματα: «Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ, αλλά πρέπει να εστιάζουμε στα πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Αν, για παράδειγμα, έχουμε την τάση να είμαστε επικριτικοί με το σώμα μας ή την απόδοσή μας, τότε το να ευχαριστούμε το σώμα μας για τον τρόπο που μας στηρίζει ή το πώς στεκόμαστε στη ζωή μπορεί να λειτουργήσει ως ένα γρήγορο “κόλπο” αλλαγής οπτικής».
Η ίδια προσθέτει ότι και η ευγνωμοσύνη είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να μειώσεις τη ντροπή, την ενοχή και την ανησυχία. «Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ, αλλά αν μπορούμε να κρατάμε την προσοχή μας στα πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες…. Αν, για παράδειγμα, έχουμε την τάση να κρίνουμε το σώμα μας ή την απόδοσή μας, το να ευχαριστούμε απλώς το σώμα μας για τον τρόπο που μας στηρίζει, μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μικρό νοητικό κόλπο.
Δεν αναλαμβάνεις δράση στη ζωή σου κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παγίδα
Πολλοί άνθρωποι, λέει η ψυχοθεραπεύτρια Sadaf Siddiqi, νιώθουν δυσαρεστημένοι επειδή δεν τολμούν να δράσουν. Μένουν σε ανικανοποίητες σχέσεις, σε δουλειές που δεν τους εκφράζουν, σε συνήθειες που τους φθείρουν, επειδή ο φόβος ή η αναβλητικότητα τούς κρατά ακινητοποιημένους.
Η Siddiqi προτείνει να ξεκινάμε με μικρά, στοχευμένα βήματα. Ακόμη κι ένα μικρό βήμα, ένα τηλεφώνημα, μια αίτηση, μια συζήτηση, μπορεί να πυροδοτήσει αλλαγή. Η ευτυχία, τονίζει, δεν έρχεται από την άνεση αλλά από την ενεργή συμμετοχή στη ζωή.
Οι συγκρίσεις που σαμποτάρουν την ευτυχία
Η ψυχοθεραπεύτρια Sadaf Siddiqi, κοινωνική λειτουργός, εξηγεί πως η σύγκριση είναι μία από τις πιο ύπουλες πηγές δυστυχίας. Το να βλέπουμε συνεχώς τις «τέλειες ζωές» στα social media, δημιουργεί το αίσθημα της ανεπάρκειας. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό, η ίδια προτείνει να μειώσουμε τον χρόνο που αφιερώνουμε στα social media και να αρχίζουμε τη μέρα μας σκεπτόμενοι πέντε πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Η πρακτική αυτή, λέει, λειτουργεί σαν νοητικό restart και μας βοηθά να δούμε πιο καθαρά τι έχει πραγματική αξία και τι όχι.
Με τη σειρά της, η Shavonne Moore-Lobban, ψυχολόγος στην Ουάσινγκτον και συγγραφέας του βιβλίου «The Black Woman's Guide to Overcoming Domestic Violence» προσθέτει ότι η κοινωνία μας αποθαρρύνει την ευαλωτότητα. Όταν κάποιος μοιράζεται μια δύσκολη στιγμή, συχνά τον χαρακτηρίζουμε «δραματικό» ή «υπερβολικό». Έτσι, όλοι μαθαίνουμε να προβάλλουμε μόνο τη φωτεινή μας πλευρά. Η υπενθύμιση ότι οι «τέλειες» ζωές που βλέπουμε είναι προσεκτικά επιλεγμένες για το content, και όχι η πλήρης εικόνα, είναι καταλυτική για την ψυχική ισορροπία. «Νομίζω ότι με αυτόν τον ακούσιο τρόπο, έχουμε πραγματικά ενθαρρύνει τους ανθρώπους να παρουσιάζουν την καλύτερη πλευρά του εαυτού τους και να δείχνουν τις καλές στιγμές και να είναι αισιόδοξοι», δήλωσε η Moore-Lobban.
Η αποσύνδεση
Η Siddiqi παρατηρεί ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστική σύνδεση με τον εαυτό τους. Δεν γνωρίζουν τις αξίες, τα όρια και τις ανάγκες του κι έτσι αναζητούν επιβεβαίωση από τους άλλους. Η αυτογνωσία, τονίζει, δεν σημαίνει άρνηση των αδυναμιών, αλλά αποδοχή τους.
Με τη σειρά της, η Lewis υπενθυμίζει ότι η μοναξιά είναι από τους πιο βασικούς παράγοντες που προκαλούν δυστυχία. Παρά τη διαδικτυακή μας «σύνδεση», πολλοί άνθρωποι περνούν μέρες χωρίς ουσιαστική επαφή με τους γύρω τους. Ένα τηλεφώνημα, ένας καφές με φίλο, μία έξοδος τελοσπάντων μπορεί να λειτουργήσει σαν φάρμακο για την ψυχή.
Έρευνες, συμβουλές και tips για σώμα, ψυχή και μυαλό σε ισορροπία - Ακολούθησε το JennyGr στο Google News.