#fitdiary: Πώς είναι να τρέχεις μαζί με χιλιάδες ανθρώπους από 30 διαφορετικές χώρες

Μέχρι πριν δύο εβδομάδες αν με ρωτούσε κανείς πώς είναι να τρέχεις, θα μπορούσα να του πω ιστορίες για το πώς είναι να τρέχεις μαζί με χιλιάδες γυναίκες στο Σαν Φρανσίσκο, με χιλιάδες ανθρώπους στο κέντρο της Αθήνας, με μερικούς εκατοντάδες στα βουνά του Μετσόβου. Θα μπορούσα επίσης να αποκαλύψω ποια είναι η ωραιότερη ώρα για να τρέχεις στην παραλιακή, στο παραθαλάσσιο φιλέτο του Παλαιού Φαλήρου ή να μιλήσω για εκείνη τη φορά που έπεσα κάτω τρέχοντας να προλάβω το λεωφορείο λίγο μετά το Φάρο του Ψυχικού (true story - μου συνέβη μόλις χθες - και μου άφησε και "παράσημο" στο γόνατο). Με λίγα λόγια και αν ήθελα να παραφράσω τα λόγια του Bill Bowerman "αν έχεις σώμα, τότε είσαι αθλητής", θα έλεγα "αν είσαι άνθρωπος, τρέχεις". Τρέχω επισήμως τρία χρόνια. Ή για να είμαι πιο σωστή τρέχω για να χαλαρώσω και να αποσυμπιεστώ τρία χρόνια. Γιατί το άλλο "τρέξιμο" το εξασκώ, από τότε που αποφάσισα να πάρω τη ζωή στα δικά μου χέρια και να αφήσω τη ζεστασιά του πατρικού σπιτιού, κάπου κοντά στην ηλικία των 20. Που λέτε ναι, μου αρέσει να φοράω τα αθλητικά μου, να πιάνω τα μαλλιά μου αλογοουρά και να παίρνω τους δρόμους. Ό,τι ώρα να 'ναι. Πρωί, βράδυ. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Θα έλεγα πως όσο αφορά στην απόχρωση που έπαιρνα, έμοιαζα με το κόκκινο μπαλόνι που κρατούσε εκείνο το μικρό αγόρι στους δρόμους του Παρισιού στα 50s στην ταινία Le Ballon Rouge. Η διαφορά ήταν βέβαια πως δεν ήμουν τόσο δελεαστική ως θέαμα.

Πριν δύο εβδομάδες λοιπόν θα μπορούσα να σας μιλήσω για όλα αυτά, αλλά πλέον έχω και κάτι ακόμα. Τη συμμετοχή μου σε έναν από τους ομορφότερους αγώνες που γίνονται στην Ελλάδα. Με αέρα νησιώτικο. Να τρέχεις ανάμεσα στα πλακόστρωτα σοκάκια και να σε χτυπάει το αεράκι του Αργοσαρωνικού. Να είσαι λαχανιασμένη και να έχεις τους κατοίκους να σε χειροκροτούν και να σου λένε να συνεχίσεις. Ο λόγος για το νησί των Σπετσών και όπως ίσως να καταλάβατε έτρεξα στο Spetses Mini Marathon, μαζί με χιλιάδες ανθρώπους από 30 διαφορετικές χώρες! Μία μικρή διευκρίνιση: δεν έτρεξα τα 25χλμ. Έτρεξα τα 5χλμ, το πρωί της ηλιόλουστης Κυριακής της 9ης Οκτωβρίου, και το τονίζω το ηλιόλουστη γιατί αυτό μου δίνει πάσα, για να σας πω ότι το μεγαλύτερο κουράγιο για να συνεχίσω το πήρα από τους εθελοντές στον ανεφοδιασμό. Μαζί με το χαμόγελό τους και το "έλα μπορείς να τα καταφέρεις", μου έδιναν και κάτι ακόμα που είχα μεγάλη ανάγκη, ένα μπουκαλάκι νερό και συγκεκριμένα Φυσικό Μεταλλικό Νερό ΑΥΡΑ. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ζούμε και οι θερμοκρασίες είναι ακόμα υψηλές. Οπότε μπορείτε να με καταλάβετε για τη λαχτάρα μου να φτάσω στα σημεία παροχής νερού και να ξεδιψάσω (όσο γινόταν - γιατί ας μην ξεχνάμε πως όταν τρέχουμε πίνουμε νερό τόσο-όσο. Το ζητούμενο είναι κυρίως να ενυδατωθούμε). Ας ανοίξω μία παρένθεση και ας μιλήσω λίγο για τη σχέση μου με το νερό: "πίνεις πολύ νερό, ζωή να 'χεις", μου έλεγε η κυρία Βάσω, που έμενε δύο ορόφους πιο πάνω από το σπίτι που μεγάλωσα και που ήταν η μητέρα της παιδικής μου φίλης, Κατερίνας. Κάθε φορά που ανέβαινα να δω την Κατερίνα η κυρία Βάσω μου άνοιγε την πόρτα και μαζί με το "γεια σας τι κάνετε;" της ζητούσα και ένα ποτήρι νερό και πολλές φορές και δύο. Νερό επίσης είναι το πρώτο πράγμα που βάζω στο στόμα μου, μόλις ξυπνήσω και πάντα πριν κοιμηθώ. Γενικά αν έχω κάποιο μάντρα στη ζωή μου αυτό θα ήταν "ενυδάτωση, ενυδάτωση, ενυδάτωση". Πιστεύω τόσο πολύ στη δύναμη του νερού, όπως ο πάτερ φαμίλιας στην κωμωδία "Γάμος αλά Ελληνικά" πίστευε στη δύναμη του Windex. Το νερό τα θεραπεύει όλα. Ας μιλήσει και η φίλη μου η Ιφιγένεια που κάθε φορά που πονάει το κεφάλι της το πρώτο πράγμα που την ρωτάω είναι "νερό έχεις πιει;". Κλείνει η παρένθεση.

Στο Spetses Mini Marathon λοιπόν πέρασα φανταστικά. Και το γεγονός βεβαίως ότι ήμουν μέρος του AVRA Running Team έκανε την εμπειρία μου ακόμα καλύτερη. Να σας πω ότι αυτό το team αποτελείται από εργαζόμενους της Εταιρείας, οι οποίοι - και όχι ψέμματα δεν λέω - είναι δεινοί runners, που τόλμησαν να τρέξουν και παραπάνω χιλιόμετρα από μένα. Πρόκειται βασικά για ένθερμο dream team, το οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά στο Spetses Mini Marathon. Σας συμβουλεύω να τρέξετε και εσείς του χρόνου. Να δοκιμάσετε τις αντοχές σας, να βγάλετε τις selfies σας μπροστά από τη γραμμή εκκίνησης, που είναι μπροστά από το ιστορικό ξενοδοχείο Poseidonion Grand Hotel και μετά στον τερματισμό να απολαύσετε γουλιά γουλιά το δροσερό Φυσικό Μεταλλικό Νερό ΑΥΡΑ γιατί η σωστή ενυδάτωση είναι το κλειδί για κάθε αθλητή που θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να φτάσει την κορυφή. Το ένα κλειδί. Γιατί το άλλο είναι να έχεις μπρίο όταν τρέχεις, μιας και ποτέ δεν ξέρεις ποιος σε φωτογραφίζει και κυρίως ποιος σε περιμένει στον τερματισμό! Εσύ θα τρέξεις μαζί μου στον επόμενο αγώνα; Αν το κάνεις να βγάλεις και μία φωτό. Όπως έκανα και εγώ! Και να θυμάσαι πως οι μεγαλύτεροι στόχοι έχουν τις βάσεις τους στις πιο μικρές καθημερινές μας συνήθειες - διαβάστε στο #AvraChallenge και θα καταλάβετε τι εννοώ ;)

Σας φιλώωωωωω.