#OhMy40: Μην αγχώνεσαι που μεγαλώνεις, κάθε εποχή έχει τις ομορφιές της

Τώρα θα αναρωτηθείς γιατί τόσος πεσιμισμός... γιατί φτάνω στο τέλος πριν καλά καλά ξεκινήσω. Τουναντίον απενεχοποίηση είναι αυτό που βιώνω.

Και αυτό το σημείωμα στον εαυτό μου (που δεν είναι και στην πρώτη νιότη) προέκυψε από την Κυριακάτικη συνομιλία μου:

Λίγο πριν τα 30 ευειδής νεαρά καθόταν απέναντι μου αγχωμένη και προβληματισμένη... «Θα κάνω μπότοξ αυτή την εβδομάδα. Να κάνω και υαλουρονικό; Μήπως μωρέ χρειάζεται να κάνω κάτι και γύρω από τα μάτια;».

Την κοιτάζω με το σαγόνι στο πάτωμα... τι λες κουκλίτσα μου σκέφτομαι! Και κυρίως σε ποιον το λες; Παίρνω το γλυκό – λέμε τώρα! – ύφος μου και της απαντώ ότι η νιότη δεν έχει ανάγκη από αισθητικές παρεμβάσεις, έχει τη φρεσκάδα της, έχει τη δυναμική της... αυτό που δεν της λέω καταπιέζοντας το ειρωνικό μου ύφος στα έγκατα του είναι μου: Και που είσαι ακόμα.

4 πράγματα που στην 5η δεκαετία παύουν να είναι σημαντικά.

1. Στο ντύσιμο:  και να μην φοράω την τελευταία λέξη της μόδας, και να μην είναι απολύτως συνδυασμένα τα ρούχα μου δεν θα σκάσω. Δεν θα το θεωρήσω πλήγμα στην εικόνα μου! Πειράζει που το πρωί για να πάω τα παιδιά στο σχολείο φοράω πυτζάμα, κανένα παλιό πουλόβερ και ότι πανωφόρι βρω μπροστά μου; Πειράζει που εάν με δεις νωρίς το πρωί θα πεις ότι είμαι και για το circo medrano; Άλλωστε όπως έχουμε πει το ζητούμενο είναι το στυλ, αυτό που εκπορεύεται από τον αυτοσεβασμό, την αυτοπεποίθηση, την ταυτότητα!
2. Οι ρυτίδες, η χαλάρωση και τα συναφή. Ου γαρ έρχεται μόνον... ας συμφιλιωθούμε με την ιδέα. Δεν παύουμε να είμαστε ωραίες. Δεν πάυουμε να θέλουμε να είμαστε όμορφες και ευπαρουσίαστες. Να προσέχουμε τον εαυτό μας, όμως, χωρίς υπερβολές. Γιατί και όλες αυτές οι μεσόκοπες αλλά και νεαρές γυναίκες που κυκλοφορούν με τσίτα το φρύδι, τσίτα τη μούρη, τσίτα τα χείλη είτε κάτι πήγε λάθος στο κρεβάτι του γιατρού, είτε δεν κοιτάζουν στον καθρέφτη τους. Παν μέτρον άριστον, αυτό είναι το μότο της δικής μου ζωής!
3. Η γνώμη των άλλων... χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις.
4. Οι ενοχές για αυτό που κάνουμε, για αυτά που λέμε, για αυτά που τρώμε, για αυτά που δεν κάνουμε ή δεν λέμε...

Ας πορευτούμε για το υπόλοιπο μισό και κάτι με τη σκέψή ότι “η νεότητα δεν είναι μια χρονική περίοδος, είναι μια πνευματική κατάσταση.” Τότε ίσως αποβάλουμε τα άγχη και τις εμμονές με την εμφάνιση μας και επικεντρωθούμε στα ουσιώδη… ίσως κοιτάξουμε μέσα μας και γύρω μας για να κρατήσουμε τα θετικά, τα όμορφα, τα ουσιαστικά.

Το λέει και ο Freddie άλλωστε... ποιος θέλει να ζήσει για πάντα; Το πάντα είναι το σήμερα.