"Το φυλαχτό μου": Οι editors του #jennygr μιλάνε για το γούρι τους και ξαναζούν τις αγαπημένες τους στιγμές

Στιγμές με μεγάλη συναισθηματική αξία. Στιγμές που μας χαρίζουν χαμόγελα και μας φέρνουν στο μυαλό μία όμορφη ανάμνηση. Μικρές ιστορίες που ξεπηδούν από το παρελθόν για να μας θυμίσουν μια ξεχωριστή στιγμή. Ως σύμβολο όλων αυτών των επιτευγμάτων και όλων αυτών που αγαπάμε είναι τα γούρια.

Γιατί είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε βρεθεί με ένα-τουλάχιστον- γούρι. Είτε το αποκτήσαμε στην παιδική ηλικία είτε μας το πρόσφεραν ως δώρο και από τότε το έχουμε μαζί μας. Γιατί το γούρι στην πραγματικότητα είναι το όχημα για να συνδέσουμε το τώρα με το παρελθόν και να ξαναζήσουμε όλες εκείνες τις ευχάριστες στιγμές με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.

Όλα αυτά μας ήρθαν στο μυαλό καθώς ήμασταν στο γραφείο του #jennygr και παρακολουθούσαμε το νέο βίντεο της Generali που έχει κεντρικό μήνυμα «Φύλαξε όσα αγαπάς», και έχει ξεπεράσει ήδη τις 1 εκατ. προβολές ενώ έχει αποσπάσει χιλιάδες likes και εκατοντάδες θετικά σχόλια.

Ένα βίντεο που μας ταξίδεψε πίσω στην παιδική μας ηλικία και μας θύμισε πως τα βιώματά και τα συναισθήματα όταν ήμασταν πιο μικρές καθόρισαν την πορεία μας και τον τρόπο που ζούμε αυτή τη στιγμή.

Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε η κάθε μια να γράψει μια ιστορία για το αγαπημένο της γούρι και όλα όσα ένιωσε την πρώτη φορά που το πήρε στα χέρια της, αλλά και όλα όσα νιώθει μετά από τόσα χρόνια.

To δαχτυλίδι της μαμάς

Η μαμά μου είχε από πάντα τα πιο όμορφα κοσμήματα. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή να τα βλέπω στα κουτάκια τους και να τα θαυμάζω, περιμένοντας τη στιγμή που θα μπορούσα να τα φορέσω κι εγώ. Συγκεκριμένα, υπήρχε ένα με μικρές, μωβ πετρούλες και πολύ λεπτό σχήμα, που για κάποιο λόγο με εντυπωσίαζε περισσότερο απ' όλα. Όταν έκλεισα τα 24, η μητέρα μου αποφάσισε να μου το κάνει δώρο και από τότε δεν το βγάζω σχεδόν ποτέ. Είναι το γούρι μου, που με κάνει να νιώθω τυχερή κι ευγνώμων. - Αφροδίτη Σακκά

Η νότα

Η μουσική έχει υπάρξει σταθερά μέρος της ζωής μου, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, από τη γέννησή μου μέχρι σήμερα. Δεν αποτελεί μόνο συντροφιά ή στήριγμα, αλλά και σύνδεση με την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ. Πριν πολλά χρόνια, ο μπαμπάς μου μού πήρε μια μικρή νότα μενταγιόν, την οποία από τότε δεν αποχωρίζομαι ποτέ. Άλλες φορές την περνάω σε αλυσίδα για τον λαιμό, άλλες σε κορδονάκι για το χέρι, κι άλλες την έχω απλώς στο πορτοφόλι μου. Είναι όμως πάντα εκεί, μαζί μου, για να μου θυμίζει όσους έχω δίπλα μου, όσους μου λείπουν, όσα αγαπώ, και όσα έχω κάνει. Δεν ξέρω αν το να έχω τη νότα επάνω μου, μού φέρνει γούρι. Ξέρω όμως ότι με κάνει να νιώθω πιο δυνατή και πιο ασφαλή. - Χριστίνα Γουδρούπη

Το αγαπημένο μου μπλουζάκι

Όταν μου αναθέσαν να γράψω για το πώς απέκτησα το αγαπημένο μου γούρι, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό μια ιστορία από τα παλιά. Συνήθως δεν μοιράζομαι τόσο εύκολα αυτά που έχω μέσα μου, αλλά τώρα δεν ξέρω γιατί τα λέω. Ίσως θέλω μια επανάληψη των όμορφων στιγμών που έζησα κάποτε. Ήταν θυμάμαι Σεπτέμβριος και θα έδινα τις τελικές εξετάσεις για να πάρω πτυχίο…τα τελευταί μαθήματα ήταν ήδη γεγονός…. Όμως δεν είχα διαβάσει πολύ καλά και είχα πάρα πολύ άγχος για το εάν θα τα κατάφερνα. Καθώς λοιπόν πήγαινα προς το πανεπιστήμιο συνάντησα τις φίλες μου για να μου ευχηθούν καλή επιτυχία. Και για να μου ευχηθούν καλή επιτυχία μου χάρισαν  ένα αθλητικό μπλουζάκι το οποίο φόρεσα αμέσως και από τότε το έχω πάντα σε περίοπτη θέση στη ντουλάπα μου…είναι το γούρι μου. Είναι το μπλουζάκι που μου έφερε τύχη και έγραψα στις εξετάσεις πιο καλά από το αναμενόμενο. Είναι το αγαπημένο μου γούρι που κάθε φορά που το κοιτάω αναπολώ την ανέμελη φοιτητική μου ζωή. Είναι η σύνδεση μου με το παρελθόν και με τις φίλες μου, που αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Οι συζητήσεις μαζί τους που με οδηγούν στην ενδοσκόπηση του εαυτού μου, τα ξενύχτια που με απελευθερώνουν κι η ασφάλεια πως αυτές  θα είναι πάντα το υπόστεγο όταν στη ζωή βρέχει ζόρια. -Τζουλιάννα Καρνέζη 

Το βραχιόλι της γιαγιάς μου

Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι να μην βγάζω από πάνω μου ένα βραχιόλι το οποίο μου είχε χαρίσει η γιαγιά μου όταν γινόμουν οχτώ χρονών. Είναι μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων που θυμάμαι με συγκίνηση μέχρι και σήμερα. Το συγκεκριμένο βραχιόλι το έχω φυλάξει ως σήμερα και το έχω πάντα μαζί μου αφού πλέον δεν χωράει στο χέρι μου, είναι για μένα το γούρι που δεν αποχωρίστηκα στις πανελλήνιες, στο πανεπιστήμιο, στο πρώτο ραντεβού και στη πρώτη συνέντευξη για δουλειά, πάντα ήταν εκεί για μένα φέρνοντάς μου τύχη! Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι ότι μου προσφέρει ασφάλεια αφού προέρχεται από ένα πρόσωπο που αγαπώ πολύ και το έχω συνδέσει με την έννοια της πραγματικής αγάπης και μου δίνει αυτοπεποίθηση να κατακτήσω κάθε μου στόχο! - Ελένη Τσούτση

Οι αναμνήσεις ξύπνησαν και συνειδητοποίησαμε – όντας γυναίκες πλέον – ότι τα γούρια μας δεν είναι παρά ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα σε αυτά που αγαπούσαμε τότε και σε αυτά που αγαπάμε τώρα. Και ότι τελικά το τότε και το τώρα συνδέονται, καθώς άθελά μας επαναλαμβάνουμε τα βιώματα που μας καθόρισαν μικρές και τα ξαναζούμε με τα πρόσωπά που αγαπάμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Τα γούρια είναι απλώς το όχημά μας από το παρελθόν στο παρόν. Ένα σημείο αναφοράς και ασφάλειας που συνδέει τη ζωή μας με όλα αυτά που θέλουμε να ζούμε για πάντα με την σιγουριά και τη θαλπωρή που τα ζούσαμε και τότε. Τελικά, ίσως να μην έχει τόση σημασία το γούρι σαν αντικείμενο... αλλά σαν feeling ότι κάποιος μας συντροφεύει σε ό,τι ζούμε. Ότι ακριβώς κάνει δηλαδή και η Generali. Η ασφαλιστική, συνοδοιπόρος στη ζωή μας που βρίσκεται δίπλα μας ως εγγυητής των αγαπημένων μας στιγμών για να φυλάει όσα αγαπάμε...