«Θέρος-Ἔρος»: Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν ερωτευόμαστε και γιατί νιώθουμε "πεταλούδες στο στομάχι";

Ένα κανονικότατο "za- za- zoo", όπως περιγράφει εύστοχα η Carrie Bradshaw στο Sex And The City, που κατακλύζει καρδιά και νου. Βλέμμα που μαγνητίζεται, σφυγμοί που ανεβαίνουν, πόδια που κόβονται, ανάσα που πνίγεται, στομάχι που δένεται κόμπος. Κάπως έτσι εισβάλλει στη ζωή ο έρωτας, και είθισται να έχει μεγαλύτερη ένταση συναισθημάτων όταν μας "βρίσκει" μέσα στο θέρος.

Ξημέρωσε 15 Αυγούστου, και ακριβώς στη μέση του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού, ήρθε η στιγμή να παραδεχτούμε πως οι μεγαλύτεροι έρωτες στη ζωή καταγράφονται τους καλοκαιρινούς μήνες. Τι, αλήθεια συμβαίνει στον οργανισμό μας όταν ερωτευόμαστε; Ο Freud υποστήριζε ότι ο έρωτας έρχεται σιγά- σιγά, μέσα από την ικανοποίηση της ερωτικής ανάγκης. Για τον Πλάτωνα, ο έρωτας ήταν μία θεία τρέλα, ένα παραλήρημα εμπνευσμένο από τον Θεό. Στη σημερινή εποχή, υποστηρίζεται περισσότερο, ότι ο έρωτας "ανθίζει" γρήγορα, εξ ου και η αγγλική έκφραση "falling in love" ή η γαλλική "tomber amoureux".

Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί γύρω από το "πώς" έρχεται ο έρωτας στη ζωή μας, ωστόσο, για πολλούς μένει ακόμη ανεξήγητο το "γιατί" χτυπάει την πόρτα μας. Και αυτό το "γιατί" εντείνεται βασανιστικά στο μυαλό μας κυρίως, όταν ο έρωτας "βρίσκει πόρτα" και αγκαλιά με ένα μάτσο ανεκπλήρωτα όνειρα, αναγκάζεται να ψάξει την επόμενη διεύθυνση.

Σύμφωνα με έρευνες, για τις "πεταλούδες στο στομάχι", ευθύνεται μία ομάδα ορμονών, οι ενδορφίνες. Η αδρεναλίνη, η οποία ανήκει σε αυτή την ομάδα, θεωρείται υπεύθυνη για το παραπάνω, αφού τρέπει τη ροή αίματος από το στομάχι στους μύες. Η μειωμένη ροή του αίματος δημιουργεί μία προσωρινή "απενεργοποίηση" του στομάχου και oδηγεί στην προσωρινή απώλεια όρεξης.

Μόνο η όσφρηση φαίνεται πως λειτουργεί "κανονικά", όταν είμαστε ερωτοχτυπημένοι, καθώς, σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, αποτελεί το βασικότερο αισθητήριο όργανο που μας οδηγεί στο άτομο που θα ερωτευθούμε. Καταλαμβάνει απροειδοποίητα χώρο στη μνήμη μας και εντυπώνεται!

Αν και τα μάτια αποτελούν ένα πολύ ισχυρό κανάλι μη λεκτικής επικοινωνίας και η όραση θα ήταν μία πιο προφανής απάντηση στο ερώτημα "με ποια αίσθηση βρίσκουμε το άλλο μας μισό;", η μύτη είναι εκείνη που λειτουργεί ως ο "ανιχνευτής" της φυσικής μυρωδιάς των ανθρώπων που πρόκειται να μας εντυπωσιάσουν, πριν καλά- καλά έρθουμε σε οπτική επαφή μαζί τους.

Άλλες μυρωδιές είναι πιο οικείες και άλλες απλά μας αφοπλίζουν. Η σύνδεση αυτή του έρωτα και της όσφρησης αντικατοπτρίζει εικόνες που ανακαλούμε και μόνο στη μυρωδιά ενός αρώματος, αλλά και αντικατοπτρίζεται στην αλλαγή της διάθεσης μας από μία και μόνο μυρωδιά, ανεξάρτητα από το αν ο άλλος μας αρέσει οπτικά.

Επάνω στην όσφρηση στηρίζεται και η άποψη ότι τα "ετερώνυμα έλκονται" και αυτό γιατί ο οργανισμός μας έχει την τάση να έλκεται από άτομα που εκπέμπουν διαφορετική μυρωδιά από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι η μύτη μας μπορεί να μας εξασφαλίσει πάντοτε σωστές επιλογές. Εκτελεί μία καθαρά ενστικτώδη λειτουργία.

Ο έρωτας λοιπόν, γεννιέται με μια οσφρητική εικόνα και συνδέεται αιώνια, με μνήμες που ξύπνησαν αισθητηριακά τα πιο έντονα πάθη... Μια μέρα σαν κι αυτή, του Αυγούστου!