Η εμπειρία της γέννας: Η δική μου ιστορία ανάμεσα σε εκατομμύρια παραλλαγές

Προσμονή, ανυπομονησία, φόβος, ένταση, απόγνωση και άπειρη ευτυχία. Συναισθήματα που τρεμοπαίζουν σαν λαμπάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου, κάθε φορά που επαναφέρω την εμπειρία της γέννας στο μυαλό μου. Είμαι από τις τυχερές σε αυτό το κομμάτι της μητρότητας. Η εμπειρία μου μοιάζει με διαφημιστικό spot μαιευτηρίου ή μαιευτήρα.

Όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Η διαδικασία κύλησε ρολόι. Η γέννα όπως γράφεται στα βιβλία, και η μαμά ευτυχισμένη να απολαμβάνει εν τέλει το ροδαλό μωρό στην αγκαλιά της. Η όλη διαδικασία, αισθήματα συναισθήματα, άνθρωποι, σκέψεις και φροντίδα είναι κάτι πολύ προσωπικό. Σαφώς, η εμπειρία είναι μοναδική σε καθολικό επίπεδο και σε ατομικό, η μοναδικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Οι ορμόνες και τα παιχνίδια του μυαλού στήνουν το παιχνίδι. Αυτό που θα επικρατήσει στο τέλος, είναι αυτό που θα αποτυπώσει το γενικό αίσθημα. Αυτή τη γεύση που θα σε κάνει να σκας εκείνο το χαμόγελο της κρυμμένης ευτυχίας, εκείνο που ξέρεις ότι σημάδεψε τη ζωή σου, έκανε restart σε όσα ήξερες και σου σύστησε την εξελιγμένη μορφή σου, έναν updated εαυτό με τον οποίο θα πορευτείς μέχρι το τέλος.

Η εβδομάδα που πέρασε, ήταν αφιερωμένη στη γέννα. Κι αυτή είναι η αφορμή που αραδιάζω όλα αυτά εδώ. Προσωπικά, θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να τα καταγράψω όλα αυτά. Αρχικά για μένα την ίδια κι έπειτα για όλα τα υπόλοιπα. Στον απόηχο όλου αυτού, το απόσταγμα είναι ένα. Η εμπειρία έχει μόνο κοινό παρονομαστή, τον ερχομό στον κόσμο μιας νέας ζωής. Τα υπόλοιπα είναι συναρτήσεις πολλών παραγόντων. Παραγόντων από διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα, από περίπτωση σε περίπτωση, από εποχή σε εποχή.

Η τύχη και οι λοιποί αστάθμητοι παράγοντες επηρεάζουν διακριτικά και καθορίζουν την επίγευση μιας μοναδικής εμπειρίας. Στη δική μου περίπτωση, οι ισορροπίες τηρήθηκαν επιμελώς, σχεδόν μαγικά. Η ενημέρωση πριν τον τοκετό ήταν κάτι παραπάνω από επαρκής, το μωρό συνέβαλε τα μέγιστα στο να συμβούν όλα γρήγορα και η μαία με τον μαιευτήρα έμοιαζαν σαν συμπρωταγωνιστές της κεντρικής σκηνής ενός μονόπρακτου που θα άλλαζε τη ζωή μου για πάντα.

Ωστόσο, η συνέχεια του τοκετού, παρ’ ότι το συναισθηματικό παραμένει θετικό, δεν είχε την ίδια ροή. Δυσκολεύτηκα αρκετά, πόνεσα ψυχή τε και σώματι, απελπίστηκα, έκλαψα, θύμωσα. Σε όλα αυτά όμως, δεν αισθάνθηκα ποτέ ντροπή. Τις τύψεις δεν τις γλίτωσα, αλλά ντροπή δεν ένιωσα ούτε μία στιγμή. Δεν ήμουν η μόνη και το ήξερα και σαφώς δεν ήμουν μόνη μου. Δεν θα ήμουν ποτέ ξανά μόνη μου, από την στιγμή που τον πήρα στην αγκαλιά μου.

Η γέννα λοιπόν, το πριν και το μετά αυτής είναι υπόθεση προσωπική. Κάθε εμπειρία έχει την ίδια ροή γεγονότων, αλλά οι πρωταγωνιστές διαφέρουν. Αναμφίβολα όμως, η γυναίκα πρέπει να έχει όλο το σενάριο στα χέρια της. Είναι αναφαίρετο το δικαίωμα στη γνώση και στη γνώμη. Είναι εκείνη που το βιώνει, εκείνη καθορίζει, από εκείνη εξαρτάται. Κι έτσι θα πρέπει να είναι από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή όλης αυτής της εμπερίας. Οι αποχρώσεις των συναισθημάτων είναι πολλές σε μία παλέτα που λόγω της σπουδαιότητας του γεγονότος και των ορμονών, είναι παραπάνω εμπλουτισμένη.

Κι αυτές οι αποχρώσεις είναι που δίνουν εκατομμύρια παραλλαγές σε μία μοναδική εμπειρία. Η κάθε γυναίκα πρέπει να έχει διαθέσιμα όλα χρώματα στα χέρια της. Τι θα χρησιμοποιήσει τελικά, τι προσμίξεις θα κάνει είναι δικό της θέμα. Αλλά πρέπει να έχει την απόλυτη ελευθερία. Είναι υποχρέωση όλων να την ενημερώσουν σωστά για ότι θα συμβεί στο σώμα της. Είναι δικαίωμά της να επιλέξει πώς θα το χειριστεί.

Η πρώτη φορά έχει τη γλυκάδα του άγνωστου, μαζί με την προσμονή, είναι αυτή η στιγμή που η γυναίκα θα ανακαλύψει τα όριά της, θα γνωρίσει μία εξελιγμένη μορφή του εαυτού της, θα βρεθεί αντιμέτωπη με φόβους και συναισθήματα πρωτόγνωρα, θα συστηθεί με την συνέχειά της.

Όλα αυτά από μόνα τους είναι πάρα πολλά για να τα διαχειριστεί. Επομένως, το υπόλοιπο σκηνικό, συμπρωταγωνιστές και κομπάρσοι πρέπει να συγχρονιστούν ακαριαία για να συντονίσουν μία τόσο γνωστή και συνάμα τόσο άγνωστη διαδικασία, αυτή της γέννας.

Γι΄ αυτό, αν μία συμβουλή πρέπει να αφήσω εδώ ή καλύτερα ένα αποκύημα της δικής μου εμπειρίας, είναι η κάθε γυναίκα να ζήσει την διαδικασία με όλη της την ψυχή. Να αγαπήσει το σώμα της, αλλαγμένο και φουσκωμένο, να ρωτά, να μαθαίνει, να εμπιστεύεται και να μην ντρέπεται. Το ένστικτο ενεργοποιείται και είναι αυτό που θα οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι. Το ζήτημα είναι να το εμπιστευτεί.