Καθημερινά, παίρνουμε πολλές αποφάσεις, άλλοτε πιο εύκολες και άλλοτε πιο δύσκολες. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι αποφάσεις αυτές είναι σωστές και μας οδηγούν προς την κατεύθυνση που θέλαμε από την αρχή.
O «κανόνας του 37%», που προτείνεται από τους μαθηματικούς, έρχεται να εξασφαλίσει ακριβώς αυτό. Απορρέει από τις πιθανότητες και μας οδηγεί στην πιο σωστή απόφαση που θα μπορούσαμε να πάρουμε. Πίσω από τον βοηθητικό κανόνα, υπάρχει μια πολύ απλή θεωρία, η οποία υποστηρίζει ότι αν χρειάζεται να αποφασίσουμε κάτι, έχοντας 100 διαφορετικές επιλογές μπροστά μας, θα πρέπει να κάνουμε δειγματοληψία στις πρώτες 37.
Κάποιες από αυτές θα τις απορρίψουμε και κάποιες θα τις πάρουμε, πρόκειται δηλαδή για μια διαδικασία κατά την οποία θα καταλάβουμε τι λειτουργεί πραγματικά και τι όχι. Από το 37% που θεωρείται ως «απορριφθέν», βρίσκουμε την καλύτερη επιλογή και την κρατάμε στο μυαλό μας.
Αν κάποια από τις επόμενες επιλογές, είναι καλύτερη τότε λογικά θα κινηθούμε προς αυτήν κι έτσι βάσει πιθανοτήτων θα έχουμε οδηγηθεί στην καλύτερη δυνατή απόφαση. Όλο αυτό το περιγράφει εξαιρετικά ο Brian Christian στο βιβλίο Algorithms to Live By: The Computer Science of Human Decisions, καθώς χρησιμοποιεί στην πράξη τον κανόνα.
«Αν θέλετε να έχετε τις καλύτερες πιθανότητες για να αποκτήσετε το διαμέρισμα των ονείρων σας, αφιερώστε το 37% της αναζήτησής σας, ανακαλύπτοντας επιλογές χωρίς καμία δέσμευση. Αφήστε το... βιβλιάριο επιταγών στο σπίτι. Απλά αρχίστε να βαθμολογείτε. Μετά από αυτή τη διαδικασία, προετοιμαστείτε να δεσμευτείτε αμέσως στο πρώτο σπίτι που θα είναι καλύτερο από ό,τι έχει δει μέχρι εκείνη τη στιγμή».
Το πρόβλημα πίσω από αυτή τη θεωρία είναι πως στη ζωή δεν κινούνται όλα βάσει ποσοστών και πιθανοτήτων, οπότε κάτι τέτοιο μπορεί να μη μας οδηγεί πάντα με βεβαιότητα στην καλύτερη απόφαση της ζωής μας.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
