Ακούς φωνές; Υπάρχει επιστημονική εξήγηση - Δεν είναι φαντάσματα
Στεφανία Παπαδημητρίου
19 Οκτωβρίου 2023
Πριν από μερικά χρόνια, Ελβετοί επιστήμονες βρήκαν τρόπο να προκαλούν ψευδαισθήσεις στους ανθρώπους. Δεν τους έδωσαν LSD, ούτε «μούδιασαν» κάποια από τις αισθήσεις τους. Τους έβαλαν, όμως, να καθίσουν σε μία καρέκλα και τους ζήτησαν να πατήσουν ένα κουμπί, το οποίο συνδεόταν με μία ράβδο που, δευτερόλεπτα μετά, τους χτυπούσε απαλά στην πλάτη. Αφού πέρασε λίγη ώρα και το επανέλαβαν μερικές φορές, οι εθελοντές άρχισαν να αισθάνονται μία ανατριχίλα. Κι επειδή οι πράξεις τους είχαν χάσει την επαφή με τις αισθήσεις τους, το μυαλό τους κατέληξε σε δικό του συμπέρασμα: υπήρχε και κάποιος άλλος στον χώρο.
Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Psychological Medicine, επιστήμονες από το ίδιο εργαστήριο χρησιμοποίησαν το ίδιο μοτίβο για να δημιουργήσουν μία ακόμη ψευδαίσθηση: το να ακούν φωνές. Μάλιστα, βρήκαν ότι οι εθελοντές ανέφεραν συχνότερα πως άκουγαν φωνές όταν υπήρχε μία καθυστέρηση από το πάτημα του κουμπιού μέχρι το σκούντηγμα στην πλάτη, απ’ ό,τι όταν το ένα γινόταν αμέσως μετά το άλλο.
Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό; Επειδή βλέπουμε ότι οι νευρολογικές ρίζες των ψευδαισθήσεων βρίσκονται στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις αντιθέσεις στον περιβάλλοντα χώρο.
Το να ακούς φωνές, είναι συνηθέστερο απ’ όσο πιστεύεις – τουλάχιστον, αυτό αναφέρει ο μεταδιδακτορικός ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Πάβο Όρπικ. Σε άλλες μελέτες, έχει βρεθεί ότι άτομα που δεν έχουν διαγνωστεί με ψυχιατρικά προβλήματα – περίπου το 5-10% του πληθυσμού – έχουν ακούσει φωνές από το πουθενά, κάποια στιγμή στη ζωή τους.
«Όλοι μας έχουμε ψευδαισθήσεις – κάποιες φορές, όταν είστε κουρασμένοι, λόγου χάρη, οι ψευδαισθήσεις αυξάνονται – και κάποιοι άνθρωποι το βιώνουν περισσότερο», δήλωσε ο δρ Όρπικ.
Σε έρευνα που ολοκλήρωσε παλιότερα, ο δρ Όρπικ και οι συνεργάτες του, έκαναν το γνωστό πείραμα με την καρέκλα για να δημιουργήσουν την αίσθηση πως οι εθελοντές δεν είναι μόνοι τους στον χώρο. Έβαλαν, όμως, και ροζ θόρυβο (μία πιο ήπια μορφή του λευκού θορύβου). Σε κάθε επανάληψη του πειράματος, οι συμμετέχοντες σημείωναν αν άκουγαν κάποιον να μιλά ή όχι. Βρέθηκε ότι, από τη στιγμή που έπαυαν να αισθάνονται μόνοι τους στον χώρο, ήταν πολύ πιο πιθανό να πουν ότι άκουσαν φωνές – και, συγκεκριμένα, κάποιου αγνώστου.
Ο εγκέφαλος, λοιπόν, συνδέει την ψευδαίσθηση της ξένης παρουσίας με τη φωνή.
Όταν είσαι στο σπίτι, βράδυ, μόνος, τώρα ξέρεις τι συμβαίνει. Δεν είναι φαντάσματα, δεν είναι δαίμονες, δεν είναι κανείς.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
