Χρειάζεται να είσαι αντιπαθής και κακός για να έχεις μια επιτυχημένη καριέρα; Τι απαντούν πανεπιστημιακές έρευνες

Μέσα σε λίγα λεπτά όλοι μπορούμε να σκεφτούμε μια ταινία, στην οποία το πρόσωπο που θεωρείται επιτυχημένο, ηγετικό και κερδίζει τον σεβασμό, είναι επίσης τοξικό, γεμάτο κακία και αγενές. Πάρε για παράδειγμα το «The Devil Wears Prada» ή το «Succession», ακόμη και το «The Wolf of Wall Street».

Η κουλτούρα και ο κινηματογράφος μας έχει «διδάξει» πως για να πετύχει κανείς τους στόχους του, οφείλει να είναι αδίστακτος, να «πατά επί πτωμάτων», να είναι νάρκισσος και κυρίως να αδιαφορεί για τους συνεργάτες ή τους γύρω του. Κατά πόσο ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα; Οι ισχυροί, ηγετικοί και επιτυχημένοι άνθρωποι, είναι συνήθως οι τοξικοί και αντιπαθητικοί; Από τη μια, μπορεί πράγματι να συμβεί αυτό, ωστόσο δεν αποτελούν την πλειονότητα.

Σύμφωνα με τον Δρ. Σάμουελ Χάντερ του Pennsylvania State University και του Lily Cushenbery στο Stony Brook University, οι τοξικοί ηγέτες είχαν μεν χαρακτηριστικά όπως το πείσμα και η προσήλωση, τα οποία μπορούσαν να τους βοηθήσουν να ανελιχθούν, ωστόσο «έχαναν» σε άλλα κομμάτια, όπως αυτά της συνεργασίας και της δημιουργικότητας, με αποτέλεσμα να «μένουν πίσω».

Ακόμη, σύμφωνα με έρευνα του Κάμερον Άντερσον, καθηγητής του University of California στο Berkeley, αφού κατέγραψε τα χαρακτηριστικά των προσωπικοτήτων 457 φοιτητών, στη συνέχεια παρακολούθησε την πορεία της καριέρας τους για μία περίοδο 14 ετών. Τότε, διαπίστωσε κάτι αρκετά εντυπωσιακό, το οποίο καταρρίπτει όσα μας έχουν μάθει οι δημοφιλείς ταινίες.

ΣΧΕΣΕΙΣ & ΣΕΞ

3 βήματα που θα σε βοηθήσουν να χωρίσεις από έναν «δύσκολο άνθρωπο»

«Κόντρα σε όλες τις προσδοκίες, τα αντιπαθητικά άτομα δεν είχαν επιτύχει περισσότερο στη δουλειά τους σε σχέση με τα πιο συμπαθητικά άτομα», είναι το αποτέλεσμα της έρευνας.

Όπως σημείωσε ο Άντερσον και οι τρεις συνάδελφοί του στην μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2020 στο PNAS, συμφώνησαν πως οι «κακοί» είχαν ένα προφανές πλεονέκτημα. «Τα αντιπαθητικά άτομα προκαλούσαν φόβο, κάτι που ενίσχυε τη δύναμή τους». Όμως, το πλεονέκτημα αυτό αντισταθμιζόταν από το γεγονός ότι είχαν χειρότερες σχέσεις στον εργασιακό χώρο.