Πώς να επιβιώσετε από το οικογενειακό τραπέζι

To Πάσχα έφτασε και πάλι όλοι μαζί. 

Οι οικογενειακές συναντήσεις με παιδιά, πεθερικά, γονείς, θείους, θείες είναι γεγονός πως οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση σε πονοκέφαλο. Το σκηνικό είναι γνωστό, οι άντρες είναι αφοσιωμένοι στο να ψηθεί σωστά ο οβελίας, όπως απαιτεί η παράδοση ενώ οι γυναίκες ετοιμάζουν χαρούμενες το οικογενειακό τραπέζι. Τα παιδιά αμέριμνα παίζουν, με μερικά διαλείμματα να μπλέκονται στα πόδια των γονιών τους και εκείνοι να φωνάζουν «Δεν μπορείτε, να ηρεμήσετε μέρα που είναι»; Οι έφηβοι της οικογένειας συνήθως το πρωινό το χάνουν καθώς έχουν ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ και ενστικτωδώς ξυπνούν την ώρα του φαγητού. Κάπως έτσι είναι το Πάσχα της ελληνικής οικογένειας είτε βρίσκεται στην ύπαιθρο είτε στην πόλη.

Το ερώτημα είναι θέλει κανείς να κάνει διαφορετικό Πάσχα και να επιβιώσει απ΄ όλο αυτό το σκηνικό; Μήπως τελικά, αν βρισκόσασταν σε ένα εξωτικό προορισμό, χαλαροί στις χρυσές αμμουδιές πίνοντας cocktails, μακριά από οικογενειακές συναντήσεις, μαγειρίτσα, καβγάδες για τα πολιτικά, το ποδόσφαιρο, θέματα σχετικά με την ανεξαρτησία των εφήβων και τις αντιδράσεις που προκαλεί η φράση τους «Είναι η ζωή μου και θα κάνω ότι θέλω», δεν θα ήσασταν γεμάτοι; Μήπως, για ένα περίεργο λόγο όσο και αν γκρινιάζουν οι νέοι η ιδιαίτερη αυτή οικογένεια είναι εθιστική; Η πεθερά να πετάει υπονοούμενα, η μητέρα να απάντα, το ζευγάρι να μην ξέρει τι κάνει, αλλά όλοι μαζί να είναι αγαπημένοι, να γελούν και να πίνουν στην υγεία τους και να εύχονται να είναι όλοι μαζί και του χρόνου, παράλογο αλλά τόσο οικείο και αγαπητό, ή μήπως όχι;