Υπάρχει μια συμβουλή που λέει "Πάντα να συγχωρείς τους εχθρούς σου, τίποτα δεν τους ενοχλεί περισσότερο." Ισχύει άραγε;
Τίποτα δε μας χαλαρώνει τόσο όσο να συγχωρούμε μια προσβολή που μέχρι τώρα μας κατέτρωγε. Όταν αφήνουμε στην άκρη την πικρία, νιώθουμε ξαφνικά απελευθερωμένοι.
Για να το καταφέρουμε δεν πρέπει να συγχωρούμε από θέση ανωτερότητας, αλλά να δεχόμαστε πως όλα συμβαίνουν όπως ακριβώς πρέπει να συμβούν. Κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε διαφορετικό στάδιο πνευματικής εξέλιξης και, επομένως, ενεργεί μέσα στα όριά του.
Όλοι δίνουμε αυτό που έχουμε- λίγο ή πολύ- ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε. Ο καθένας βρίσκεται εκεί που πρέπει να βρίσκεται και προσφέρει αυτό που μπορεί να προσφέρει. Επομένως, δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρήσουμε. Το πολύ, μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους να προχωρήσουν λίγο στον δρόμο τους προς την πληρότητα.
Αν το δείτε από μια διαφορετική οπτική, θα καταλάβετε πώς όποιος μας φέρεται άσχημα, στην πραγματικότητα, μοιάζει σαν να ζητά βοήθεια. Βοηθώντας λοιπόν αναπτυσσόμαστε πνευματικά μαζί του. Η οπτική αυτή λαμβάνει ως δεδομένο ότι το σχολείο της ζωής δεν αναγνωρίζει προσβολές αλλά δέχεται μόνο μαθήματα. Συνεπώς, θα έπρεπε να τους είμαστε ευγνώμονες για την ευκαιρία που μας προσφέρουν να γίνουμε καλύτεροι και να φανούμε χρήσιμοι στους άλλους.
Ο Oscar Wilde είχε πει κάποτε "Αγάπα με όταν το αξίζω λιγότερο, επειδή τότε θα το χρειάζομαι περισσότερο".
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
