Μία φράση που πιθανότατα να σας προβληματίσει "Μέρη για να κρυφτείς υπάρχουν αμέτρητα, όμως μία είναι η διαφυγή, παρόλο που οι πιθανότητες να διαφύγειw εκ νέου είναι όσες και τα μέρη για να κρυφτείς". Ο αινιγματικός αυτός συλλογισμός του Κάφκα μας ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα ενός άγνωστου συγγραφέα.
Ο πρωταγωνιστής του έχει καταδικαστεί σε τριάντα χρόνια φυλάκισης για έγκλημα που δεν είχε διαπράξει. Οι ψηλοί γκρίζοι τοίχοι της φυλακής υπήρξαν καθ΄όλη τη νεότητά του το καθημερινό τοπίο που έβλεπαν τα μάτια του. Σιγά-σιγά συνήθισε την καινούρια του οικογένεια: όλοι οι έγκλειστοι ήταν αδέλφια του και οι δεσμοφύλακες η κεφαλή της οικογένειας. Το κελί του ήταν δωμάτιό του και η βιβλιοθήκη της φυλακής η μόνη του διαφυγή. Τα βιβλία με περιπέτειες τον μετέφεραν μακριά από τους γκρίζους τοίχους. Έφτασε η μέρα που εξέτισε την ποινή του, αλλά κανένας δεν το θυμήθηκε αυτό, ούτε καν ο ίδιος. Πέρασαν άλλα τρία χρόνια κι ένας υπάλληλος αντιλήφθηκε ότι ένας έγκλειστος παρέμενε για πάνω από τρία χρόνια φυλακισμένος ενώ είχε δικαίωμα να αφεθεί ελεύθερος. Όταν του το ανακοίνωσαν κατατρόμαξε. Ένιωσε γυμνός μόλις οι πόρτες της φυλακής έκλεισαν πίσω του. Ξαφνικά, τον έξω κόσμο -την ελευθερία- τον φανταζόταν σαν μια τεράστια φυλακή.
Όλοι είμαστε λιγάκι σαν αυτό τον άνθρωπο. Ποθούμε την ελευθερία αλλά μας τρομάζει το να την έχουμε. Μπορούμε να μείνουμε σε σχέσεις και καταστάσεις εγκλωβισμένοι απλά και μόνο επειδή μάθαμε να επιβιώνουμε μέσα σ΄αυτές. Έχουμε αναπτύξει άμυνες και η καθημερινότητα μας όσο δύσκολη κι αν είναι τουλάχιστον μας είναι οικεία. Η ελευθερία τρομάζει. "Και τώρα τι;" Δεν είναι η ελευθερία που τρομάζει αλλά ο φόβος του άγνωστου. Αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε για να ελευθερωθούμε. Το ξεκίνημα, η αλλαγή, η αποχώρηση, ο αποχαιρετισμός είναι καταστάσεις που μας "ξεβολεύουν".
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
