Ο χωρισμός είναι ένα είδος απώλειας, ένα μικρό πένθος. Αποκωδικοποιήστε την και εφαρμόστε τακτικές που θα επουλώσουν την πληγή και θα σας βοηθήσουν να κάνετε μια φρέσκια αρχή.
Μετά τον χωρισμό ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά αλλά υπάρχουν κάποια κοινά στάδια από τα οποία μπορεί να περάσουμε προκειμένου να τον ξεπεράσουμε. Το σίγουρο είναι πως όσο δυνατή να ήταν μία σχέση ή μία αγάπη, ακόμη και μία συνήθεια που αποδίδεται σε μία τελματώδη κατάσταση- όλα ξεπερνιούνται. Τη συνήθεια τη βάζουμε μέσα στη λίστα μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που το να την απαρνηθεί κανείς, όσο κι αν έχει πάψει να τον καλύπτει είναι πιο δύσκολο κι από το να χάσει ένα μεγάλο πάθος, τη στιγμή που το ζει.
SOS: Το άτομο που χωρίζει ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις προσωπικές του εμπειρίες περνάει διαδοχικά τα παραπάνω στάδια του πένθους. Δεν σημαίνει επειδή αναφέρονται στη θεωρία ότι όλοι όσοι χωρίζουν θα περάσουν όλα τα παρακάτω στάδια ή ότι θα χρειαστούν τον ίδιο χρόνο στο κάθε ένα από αυτά.
Το πρώτο στάδιο του χωρισμού, είναι αυτό του σοκ, της άρνησης.Λέμε δηλαδή στον εαυτό μας «δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό» ή «περαστικό θα είναι, θα είμαστε και πάλι μαζί» και κάνουμε γενικά σκέψεις που δείχνουν την δυσκολία μας να αποδεχτούμε αυτό που συνέβη, τύπου «με ψήνει», «με παίζει», «δεν μπορεί να με ξεπέρασε τόσο γρήγορα», «προσπαθεί να μου δείξει κάτι» κλπ.
Το δεύτερο στάδιο είναι ο θυμόςΜπορεί να είμαστε θυμωμένοι με τον/την πρώην μας που δεν έκανε τα πράγματα που θέλαμε ή που δεν προσπάθησε για τη σχέση, ίσως να είμαστε θυμωμένοι με τους εαυτούς μας για τα λάθη που κάναμε ή που δεν καταλάβαμε εγκαίρως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Κακία, άσχημα και πικρόχολα συναισθήματα και νεύρα βγαίνουν στην επιφάνεια. . Στο στάδιο αυτό μπορεί να συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ του χωρισμένου ζευγαριού γεγονός που φθείρει και τις δύο πλευρές. Καλό είναι, όταν βρισκόμαστε σε ατό το στάδιο να μην προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με το άλλο πρόσωπο- δύσκολα θα συνεννοηθούμε όταν είμαστε ψυχοσυναισθηματικά φορτισμένοι, ιδίως όταν το άλλο άτομο είναι εκείνο που επιθυμεί να διακόψει τη σχέση.
Το τρίτο στάδιο είναι ο συμβιβασμός-το «παζάρεμα».Τότε είναι που προσπαθούμε να κάνουμε συμφωνίες και συμβιβασμούς. Ίσως να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να έχουμε μια ανοιχτή σχέση με τον πρώην ή λέμε πράγματα του τύπου «εάν έκανες αυτό, τότε θα ένιωθα καλύτερα και η σχέση μας θα μπορούσε να σωθεί». Ίσως επίσης να παζαρεύουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και να σκεφτόμαστε «εάν ήμουν καλύτερη/ος σύντροφος, θα τον/την ξαναέφερνα κοντά μου κι όλα θα ήταν μια χαρά».
Το τέταρτο στάδιο είναι η κατάθλιψη.Μετά την άρνηση, το θυμό και το παζάρεμα, η συνειδητοποίηση ότι η σχέση έχει τελειώσει γίνεται πιο έντονη και αρχίζουμε να βιώνουμε συναισθήματα θλίψης. Αισθανόμαστε το βάρος της απώλειας και αισθανόμαστε ότι δεν θα βρούμε ποτέ κανέναν άλλο να μας κάνει να νιώθουμε τόσο καλά όσο ο άνθρωπος από τον οποίο χωρίσαμε. Εδώ χρειάζεται να αποδεχτούμε τα συναισθήματα μας, να κλάψουμε, να βιώσουμε τη λύπη μας. Να πάψουμε να είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν ακόμη κι αν χρειαστεί να βιώσουμε τις ενοχές και τη λύπη προκειμένου να φτάσουμε σε συνειδητοποίηση. Ένα κομμάτι της ζωής μας δεν υπάρχει πια. Είναι απόλυτα λογικό να στενοχωριόμαστε και να μην παίρνουμε χαρά εύκολα.
Μετά από όλα αυτά έρχεται η αποδοχή. Αυτό είναι το τελικό στάδιο.Όσες φορές κι αν περάσουμε από τα παραπάνω στάδια , θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα έχουμε ξεπεράσει την λύπη και το θυμό, θα πάψουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας ή τους πρώην για ό, τι συνέβη και εν γένει θα αισθανόμαστε πολύ καλύτερα. Στο στάδιο της αποδοχής η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Υπάρχουν πια αναμνήσεις για τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές του ζευγαριού. Σε αυτό το στάδιο το άτομο μπορούμε να ξεκινήσουμε να αναθεωρούμε τη ζωή μας.
Τότε είναι η κατάλληλη περίοδος για την αναζήτηση νέου συντρόφου, όχι πριν. Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη δύσκολη στιγμή:1) Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να νιώσει τα συναισθήματα. Είναι λογικό να νιώθουμε λύπη , θυμό, εξάντληση, πληγωμένοι ή μπερδεμένοι. Ίσως να έχουμε κάνει λάθη κι εμείς-είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την υπευθυνότητα μας αλλά ταυτόχρονα να συνεχίσουμε να εκτιμάμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που κάνουμε λάθη,
2) Επικοινωνία με κοντινά μας πρόσωπα. Το να εκμυστηρευτούμε το πρόβλημα σε κάποιο κοντινό πρόσωπο, να συζητήσουμε τα συναισθήματά μας και να μην απομονωθούμε είναι ίσως ένα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Το να διαλέξουμε άτομα τα οποία εμπιστευόμαστε και ξέρουμε ότι ενδιαφέρονται να μας ακούσουν πραγματικά. Είναι σημαντικό να νιώθουμε ότι δε θα μας κρίνουν και ότι θα μας καταλάβουν. Η απομόνωση μπορεί κάνει τη θλίψη μας ακόμα πιο έντονη, να ανεβάσει τα επίπεδα στρες και να επηρεάσει τη γενικότερη υγεία μας.
3) Να κάνουμε πράγματα ωφέλιμα για τον εαυτό μας, π.χ να πάμε σινεμά, να συναντήσουμε φίλους, να πάμε μια βόλτα ή ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Να τρώμε και να κοιμόμαστε καλά και να αποφεύγουμε να αυξήσουμε τις ποσότητες αλκοόλ και τσιγάρων που καταναλώνουμε.
Ο χωρισμός ίσως να είναι μια φάση της ζωής μας που νιώθουμε εξαιρετικά ευαίσθητοι. Το να φερθούμε στον αυτό μας με τον ίδιο σεβασμό και την αγάπη που θα φερόμασταν σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αν περνούσε δύσκολη φάση, θα μας βοηθήσει να νιώσουμε καλυτέρα. Επίσης σε αυτή τη φάση, καλό είναι να είμαστε και πιο επιεικείς με τον εαυτό μας. Η ψυχολογική μας κατάσταση ίσως να μας αποτρέπει από το να λειτουργούμε άψογα στη δουλειά ή σε κοινωνικό επίπεδο. Αυτό είναι φυσιολογικό, κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος, όλοι χρειαζόμαστε το χρόνο μας.
4) Απόσταση. Είναι καλό να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μια απόσταση από το πρόσωπο με το οποίο χωρίσαμε. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά αλλά όταν είναι στο χέρι μας η απόσταση είναι κάτι που μπορεί να μας ωφελήσει. Αν ο πρώην σας σας πάρει τηλέφωνο να συναντηθείτε, αναρωτηθείτε ποιο είναι το νόημα. Κάθε συνάντηση ή τηλεφώνημα θα σας θυμίζει το παρελθόν και θα είναι δύσκολο να αποδεσμευτείτε. Προσοχή στα πισωγυρίσματα της διαδικασίας χωρισμού, πολλές φορές ξεχνάμε τις κακές στιγμές που είχαμε στη σχέση και παραμένουν στη μνήμη μας μόνο οι θετικές. Σε αυτό το σημείο γίνεται το λάθος να αναζητούμε το σύντροφό μας μετατρέποντας το χωρισμό σε μια διαδικασία χωρίς τέλος. Στο στάδιο της κατάθλιψης όπου το άτομο νοιώθει ανήμπορο μπορεί εύκολα να επιστρέψει στη σχέση με κλάματα και παρακάλια για να τον δεχτεί πίσω ο/η πρώην σύντροφος. Στο στάδιο του παζαρέματος υπάρχει περίπτωση να ζητηθεί επαναδιαπραγμάτευση και επαναπροσδιορισμός των πραγμάτων.
Ενώ αν ακολουθηθεί η διαδικασία χωρίς να υποκύψουμε σε πειρασμούς και αδυναμίες το στάδιο της αποδοχής έρχεται γρηγορότερα χωρίς να αφήσει πίσω του ανεκπλήρωτα συναισθήματα.Δείτε τον χωρισμό ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα!Η περίοδος χωρισμού μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη από το άτομο ως ευκαιρία επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών του. Είναι κατάλληλη περίοδος για να πραγματοποιηθούν αλλαγές οι οποίες αφορούν και έχουν ως επίκεντρο το ίδιο το άτομο και τις επιθυμίες του. Με άλλα λόγια, δείτε την περίοδο χωρισμού σαν το μεταβατικό στάδιο για μια νέα ζωή η οποία θα ικανοποιεί περισσότερες ανάγκες και επιθυμίες. Είναι προτιμότερο να αποφεύγονται οι οικειότητες για ένα εύλογο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να ξεκαθαριστούν τα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Τέλος, θα σας ωφελήσει να έχετε στο μυαλό σας ότι τα φιλικά ραντεβού και οι συναντήσεις με διαφορές προφάσεις το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι η επιστροφή
σε προηγούμενα στάδια του χωρισμού.*Αν τα αρνητικά συναισθήματα και η απουσία επιθυμίας για ένα νέο ξεκίνημα επιμένουν για αφύσικα μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα το στάδιο της κατάθλιψης να παρατείνεται ακόμη κι αν δεν υπάρχει επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο παρατείνεται, καλό είναι να ζητάμε τη βοήθεια ειδικού.
