Ξεκίνημα σχολείου, μια μετακόμιση σε άλλη πόλη-άλλη χώρα, νέοι φίλοι, απουσία οικογενειακών προσώπων λόγω επαγγελματικών λόγων.
Τα παιδιά πολύ περισσότερο από τους ενήλικες, χρειάζονται το πρόγραμμα και τη ρουτίνα τους. Το να ξέρουν τι θα κάνουν, να αισθάνονται οικεία με τα άτομα και τα μέρη που τα περιβάλλουν, τους προσφέρει την ασφάλεια που χρειάζονται για να ξεκινήσουν σιγά σιγά τη διαδικασία της ανεξαρτητοποίησης.
Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, πάντα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα λόγια και να ενημερώνουμε έγκαιρα το παιδί για τις αλλαγές που θα αντιμετωπίσει η οικογένεια. Πρέπει να απαντούμε στις ερωτήσεις του προσδίδοντας στα λόγια μας σταθερότητα και ψυχραιμία, γιατί έτσι θα νιώσει και το ίδιο πως όλα θα πάνε καλά.
Η στάση των γονιών είναι πολύ σημαντική για τη μετάβαση στην καινούρια κατάσταση, γιατί ειδικά μέχρι την ηλικία των 8-9 ετών, οι γονείς είναι το κέντρο αναφοράς και οι σπουδαιότεροι ρυθμιστές διάθεσης και συμπεριφοράς του παιδιού. Έτσι, μια αισιόδοξη στάση της μαμάς και του μπαμπά, βοηθά και το παιδί να αποδεχτεί πιο ευχάριστα την αλλαγή.
Όσον αφορά τα μεγαλύτερα παιδιά, (π.χ. μετακίνηση ενός εφήβου σε άλλο σχολείο, μετακόμιση σε άλλη πόλη), πρέπει να συζητούμε με τα παιδιά αυτές τις ενέργειες και τους λόγους που μας οδήγησαν εκεί. Πρέπει να ακούσουμε τη γνώμη και τα επιχειρήματα τους και να τους εξηγήσουμε τα δικά μας. Ακόμα κι αν στην αρχή δυσκολευτούν με τις αλλαγές, με αυτό τον τρόπο τα έχουμε κάνει κοινωνούς της κατάστασης και έτσι, θα τη δεχτούν πιο εύκολα.
Ειδική προετοιμασία χρειάζονται τα παιδιά που για πρώτη φορά θα απομακρυνθούν από την οικογενειακή εστία (π.χ. παιδικός σταθμός) και θα πρέπει να μάθουν να ανέχονται την απομάκρυνση από τα οικεία πρόσωπα και την προσμονή της επιστροφής τους. Οι γονείς πρέπει αρκετό καιρό πριν την έναρξη αυτής της δραστηριότητας, να ενημερώσουν τα παιδιά με ενθουσιασμό και συγκεκριμένο τρόπο (πότε θα πηγαίνουν, πότε θα γυρνούν κ.τ.λ.) για την καινούρια τους εμπειρία. Τη μέγιστη σημασία έχει η εξωλεκτική επικοινωνία των γονιών (στάσης σώματος, ηρεμία κ.α.) καθώς πολλές φορές και οι ίδιοι αγωνιούν γι αυτή την απομάκρυνση. Όμως, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, η δική τους αντιμετώπιση και ενέργεια, θα καθορίσει και αυτή των παιδιών.
Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Νέλλη Θεοδοσίου για την συμβολή της.
