Πόσο εύκολα ξεχνάει το Hollywood τις αμαρτίες του παρελθόντος

Σήμερα, επτά χρόνια μετά, ο 41χρονος ηθοποιός είναι ένας από τους εκλεκτούς υποψήφιους των Oscar (για την ερμηνεία του στην ταινία Manchester by the Sea​) κι ακόμα ένα παράδειγμα τού πόσο εύκολα το Holywood είναι πρόθυμο να ξεχάσει αμαρτίες του παρελθόντος, όσο πιο ισχυρός και πετυχημένος είναι ο δράστης τους και του πόσο συχνά συγχωρεί τους λευκούς αρσενικούς σταρ, αδιαφορώντας για κατηγορίες όπως η σεξουαλική παρενόχληση και η ψυχολογική κακοποίηση σε βάρος γυναικών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η φετινή υποψηφιότητα του Mel Gibson με την ταινία του, Hacksaw Ridge (που μετρά έξι υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και η σκηνοθεσία). Μιλάμε βέβαια για τον ίδιο άνθρωπο, που το 2006 κόμπαζε για τις ρατσιστικές αντισημιτικές απόψεις του και που έχει κατηγορηθεί επανειλημμένως για απειλές και βία από πρώην σύντροφό του.

Η ιστορία περιλαμβάνει αρκετά ακόμα ονόματα, από τον Roman Polanski, ο οποίος δεν μπορεί να ταξιδέψει στο Holywood καθώς έχει καταδικαστεί για τον βιασμό 13χρονου κοριτσιού, ωστόσο αυτό δεν του στέρησε την ευκαιρία να κάνει καριέρα στο Holywood και να κερδίσει το Oscar για τον “Πιανίστα”, μέχρι τον Woody Allen. Οι κατηγορίες από μέλη της ίδιας της οικογένειάς του και το μποϊκοτάζ που προσπάθησαν να οργανώσουν σε βάρος του Blue Jasmine, δεν εμπόδισαν την επιτυχία της ταινίας, ούτε και στέρησαν το 'Οσκαρ από την πρωταγωνίστρια της, Cate Blanchett -ενώ βέβαια και ο ίδιος ο Allen έχει πάρει συνολικά τέσσερα Όσκαρ.

Κάτι ακόμα που δείχνει η ιστορία, όμως, είναι ότι η ανοχή και η συγχώρεση του Hollywood φαίνονται να περιορίζονται σε άντρες λευκούς και ισχυρούς. Ειδικά φέτος, σε αντιδιαστολή με την περίπτωση του Affleck, υπάρχει κι αυτή του Νate Parker, ο οποίος κέρδισε διθυραμβικές κριτικές για την ταινία Birth of a Nation, όμως οι αποκαλύψεις ότι είχε κατηγορηθεί -και αθωωθεί- για βιασμό το 1999, οδήγησαν σταδιακά σε μια αδιάφορη σιωπή γύρω από την ταινία.

Ο Afflek όμως έχει τη στήριξη του μεγάλου αδερφού και πανίσχυρου Ben Affleck αλλά και του στενού φίλου Mat Damon. Γεγονός που προφανώς εξηγεί την απροθυμία των media όχι να τον επικρίνουν, αλλά και μόνο να αναφέρουν τη σεξουαλική παρενόχληση, σε αντίθεση με τις διαρκείς ερωτήσεις που καλούνταν να απαντήσει ο Parker. Φταίει μόνο το μέγεθος του εγκλήματος -πολύ σοβαρότερου στην περίπτωση του Parker- ή απλώς το Holywood έχει επιλεκτική μνήμη και συγχώρεση;

Η γενική αίσθηση, πάντως, είναι ότι το σκάνδαλο στο Hollywood δεν αγγίζει τους λευκούς, πετυχημένους άντρες, αντιθέτως μπορεί να αποβεί καθοριστικό για την καριέρα μιας γυναίκας -για παράδειγμα πέρασαν δεκαετίες μέχρι να “συγχωρεθεί” η κλεπτομανία της Winona Ryder.

Άρθρο του Guardian, αναφέρει χαρακτηριστικά, με αφορμή τον Affleck: “Μπορείς να τον παρατηρήσεις κάτω από δύο πλευρές. Στη μία είναι ένας χαρισματικός ηθοποιός, που μέχρι τώρα μαράζωνε στο περιθώριο και πλέον έχει την ευκαιρία που αξίζει στο ταλέντο του. Στην άλλη, είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποίησε την εξουσία του για να ταπεινώσει γυναίκες συναδέλφους του και μετά κρύφτηκε πίσω από την προστασία των ισχυρών δημόσιων σχέσεων του μεγάλου αδερφού και του κολλητού φίλου”.

To Holywood μάλλον έχει επιλέξει πλευρά, εσείς;