Barbra Streisand: Η απίστευτη ιστορία πίσω από την audition που της χάρισε τον πρώτο της ρόλο στο Broadway
Χριστίνα Γουδρούπη
20 Ιουλίου 2019
Κατά τη διάρκεια της Xρυσής Εποχή του Hollywood, οι κινηματογραφικοί αστέρες γεννιούνταν και διαμορφώνονταν από τα μεγάλα studio. Η προσωπικότητα, ή μάλλον η περσόνα ενός ηθοποιού σχηματιζόταν σχεδόν εξολοκλήρου στα παρασκήνια, ως αποτέλεσμα της δουλειάς ενός οραματιστή παραγωγού ή δημιουργού.
Στις αρχές της δεκαετίας του '50, υπήρξε ένα κύμα "άγριων" νέων, όπως ο Marlon Brando, o James Dean και ο Paul Newman, οι οποίοι άρχισαν να σπάνε τα καλούπια, και έθεσαν τα θεμέλια για ένα νέο κίνημα, το οποίο πήρε σάρκα και οστά στα μέσα της δεκαετίας του '60 και χάρη σε αυτό οι καλλιτέχνες πήραν στα δικά τους χέρια την εικόνα και τον χαρακτήρα που έβγαζαν προς τα έξω.
Ίσως μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διαχρονικές star εκείνης της δεκαετίας, ήταν η Barbra Streisand, η οποία υπήρξε η μόνη και απόλυτη δημιουργός της περσόνας της. Η υπέροχη ιστορία πίσω από την ακρόαση που της χάρισε τον πρώτο της ρόλο στο Broadway κυκλοφόρησε εν είδει ανεκδότου και είναι μια απόδειξη της ισχυρής της προσωπικότητας και του μοναδικού ταλέντου της.
Στα 19 της, η Barbra δούλευε ως βασική ερμηνεύτρια σε nightclubs και σε gay στέκια, σκαρώνοντας acts γεμάτα με jazz τραγούδια και έξυπνα κωμικά στοιχεία ενδιάμεσα. Το 1961 όμως, ο ατζέντης Michael Shurleff κατάφερε να της κλείσει μια audition για το musical "I Can Get It For You Wholesale", παρόλο που μέχρι τότε άκουγε πολύ συχνά ότι κορίτσια με τα αντισυμβατικά χαρακτηριστικά της Streisand δεν ταίριαζαν στη βιομηχανία του θεάματος.
Η Barbra έφτασε στην audition που γινόταν στο St James Theater αργοπορημένη. Φορούσε ένα φθαρμένο παλτό με γούνα, που θύμιζε κουρέλι, αταίριαστα παπούτσια κι ένα πλεκτό καπέλο, κάτω από το οποίο τα μαλλιά της ήταν ακατάστατα. Μασούσε τσίχλα και έλεγε κάτι για ένα ζευγάρι παπούτσια που είδε σε ένα μαγαζί με ρούχα από δεύτερο χέρι καθώς ερχόταν. Στο ένα της χέρι κρατούσε μια στίβα από παρτιτούρες και στο άλλο σάντουιτς.
Οι τρεις κριτές την κοιτούσαν έκπληκτοι. Ήξεραν ότι υπήρχε κάτι ξεχωριστό επάνω της, αλλά δεν ήξεραν αν επρόκειτο για μια κωμική ιδιοφυΐα ή για μια παλαβή, και ακόμα δεν είχε καν ξεκινήσει την ακρόασή της. Ενώ βρισκόταν στη σκηνή, οι παρτιτούρες της έπεσαν από την τσάντα, και κάλυψαν ολόκληρο το πιάνο. Διάλεξε μια, την έδωσε στον πιανίστα, και ξεκίνησε να τραγουδάει.
Μετά από δυο νότες σταμάτησε, και ζήτησε ένα σκαμπό για να κάτσει. Μόλις έκατσε, ξανάρχισε να τραγουδάει, ξανασταμάτησε, και βγάζοντας την τσίχλα από το στόμα της, την κόλλησε κάτω από το σκαμπό. Όταν τελικά άρχισε να τραγουδάει, οι κριτές της ζητήσαν άλλο ένα τραγούδι. "Την ρωτήσαμε αν είχε μια μπαλάντα", λέει ο σκηνοθετης του musical, Arthur Laurents. "'Aν έχω μπαλάντα, λεει!', φώναξε εκείνη. Έψαξε στη στοίβα της με τις παρτιτούρες και πέταξε άλλο ένα χαρτί στον πιανίστα. Τραγούδησε το 'Α Sleepin' Bee', μαγικά. Τότε σταματήσαμε να της ζητάμε τραγούδια, και είχε πάψει να είναι ακρόαση. Καθόμασταν εκεί και τραγουδούσε για την δική μας ευχαρίστηση. [...] Το θαύμα είχε γίνει. Το θέατρο είχε ανάψει κι εμείς βρισκόμασταν μπροστά σε ένα ταλέντο, σε ένα πολύ μεγάλο ταλέντο".
Όταν έφυγε, οι κριτές ανέβηκαν στη σκηνή για να μιλήσουν για εκείνη. Δεν υπήρχε χώρος στο συγκεκριμένο musical, καθώς ο μόνος διαθέσιμος ρόλος είχε γραφτεί για μια γυναίκα 50 ετών. Ο παραγωγός, David Merrick, την αποκάλεσε "παλαβή", και ο Laurents έβαλε το χέρι του κάτω από το σκαμπό για να βάλει την τσίχλα. Φυσικά, δεν υπήρχε τσίχλα. Η Streisand είχε δημιούργήσει ολόκληρο το act, από το παλτό μέχρι το σκαμπό, για να αποδείξει ότι ήταν πραγματικά, ηθοποιός.
Μετά από άλλες πέντε auditions με τον παραγωγό, η Streisand πήρε τελικά τον ρόλο της Miss Marmelstein, ο οποίος υπήρξε η αρχή ολόκληρης της τεράστιας καριέρας της.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και συντονιστείτε στον παλμό της διεθνούς showbiz, με συνεχή updates γύρω από την ποπ κουλτούρα και τους αγαπημένους σας celebrities.
