Τζιούσι Βερσάτσε: Πώς η ανιψιά της Ντονατέλα έχασε τα πόδια της, αλλά ξαναγεννήθηκε μέσα από τον αθλητισμό και την πολιτική

Η Τζιούσι Βερσάτσε γεννήθηκε στο Ρέτζιο Καλάμπρια στις 20 Μαΐου 1977, μέρος στο οποίο έζησε μέχρι τα 20 της χρόνια, πριν μετακομίσει στο Λονδίνο και, στη συνέχεια, στο Μιλάνο για επαγγελματικούς λόγους. “Μεγάλωσα με γονείς χωρισμένους σε μια εποχή που κανείς δεν χώριζε. Στο σπίτι οι πόρτες χτυπούσαν και οι παντόφλες πετούσαν κατά τη διάρκεια των καβγάδων, αλλά η αλήθεια είναι ότι αγαπιόμασταν πολύ” έχει πει σε συνέντευξή της.

Ο πατέρας της είναι ο Αλφρέντο Βερσάτσε, ξάδελφος των διάσημων σχεδιαστών Τζιάνη και Ντονατέλα γεγονός που μοιραία την οδηγεί στον χώρο της μόδας.

Η Τζιούσι Βερσάτσε γίνεται retail supervisor, παίρνει αεροπλάνα, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, νοικιάζει αυτοκίνητα, μένει σε μεγάλα ξενοδοχεία, δουλεύει χωρίς συγκεκριμένα ωράρια. Ζει το όνειρο πολλών κοριτσιών της ηλικίας της, γίνεται μια γυναίκα καριέρας με όλες τις προοπτικές ανοιχτές μπροστά της και μια ζωή που φαινόταν να της προσφέρει πολλά.

Το ατύχημα της Giusy Versace στο οποίο έχασε τα πόδια της

Όλα αυτά μέχρι τις 22 Αυγούστου του 2005. Μια ισχυρή καταιγίδα χτυπάει τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Σαλέρνο με το Ρέτζιο Καλάμπρια. Η Τζιούσι Βερσάτσε βρίσκεται στο αυτοκίνητο, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι, όπως πάντα. Το αυτοκίνητο της ξεφεύγει από τον έλεγχο και καταλήγει στο προστατευτικό κιγκλίδωμα.

WHO

Bebe Vio: Στα 11 της, έχασε τα χέρια και τα πόδια της. Στα 27 της, έχει κατακτήσει τον κόσμο - Η παγκόσμια πρωταθλήτρια ξιφασκίας που εμπνέει

Η ίδια θα διηγηθεί: “Θυμάμαι κάθε στιγμή από εκείνη την ημέρα. Ήμουν 28 ετών και δεν μου έλειπε τίποτα: είχα την οικογένεια και τους πολλούς φίλους, μια καλή δουλειά και ένα σύντροφο, το Σάσα, με τον οποίο ήμουν μαζί πάνω από 10 χρόνια.

Θυμάμαι πραγματικά τα πάντα: τον εφιάλτη της νύχτας, τα κακά προαισθήματα με τα οποία ξεκίνησε η μέρα, την ανησυχία της μητέρας μου για το ταξίδι που θα έκανα, τα τηλεφωνήματα, τις αισθήσεις, ακόμα και την ανησυχία για τη βροχή που έπεφτε καταρρακτωδώς.

Βρισκόμουν στην Α3, στον αυτοκινητόδρομο Σαλέρνο-Ρέτζιο Καλάμπρια, οδηγώντας για να συναντήσω έναν πελάτη που χρειαζόταν τη βοήθειά μου: θα τον συναντούσα εκείνη την ημέρα στο Σαλέρνο, όπου θα άνοιγε τη μπουτίκ του τον Σεπτέμβριο. Είχα νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για να πάω από τη Ρέτζιο Καλάμπρια στην Καμπανία, όπου βρισκόμουν για τις διακοπές μου.

Βγαίνοντας από ένα τούνελ, ξαφνικά ο καιρός άλλαξε και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Το βρεγμένο οδόστρωμα με πρόδωσε, αν και, ως έμπειρη οδηγός, θυμήθηκα αυτό που μου έλεγε πάντα ο πατέρας μου: δεν έπρεπε να φρενάρω. Διατήρησα τον έλεγχο για να αποφύγω να εμπλακούν άλλα οχήματα, αλλά δεν κατάφερα να αποφύγω τη σύγκρουση με τις μπάρες ασφαλείας.

Αυτές, υποχωρώντας, άνοιξαν και μετατράπηκαν σε λεπίδα που διαπέρασε το εσωτερικό του αυτοκινήτου, κόβοντας τα πόδια μου, τα οποία παγιδεύτηκαν κάτω από το τιμόνι και τις μπάρες ασφαλείας. Προσπαθώντας να μετακινηθώ, κοίταξα κάτω από το τιμόνι και είδα κομμάτια από ανοιγμένους μύες. Δεν ήξερα ότι τα πόδια μου είχαν κοπεί, αλλά έβλεπα τη σάρκα να τρέμει στο ύψος των γονάτων: μια τρομακτική σκηνή, με αίμα παντού.

Με τεράστια προσπάθεια, βγήκα από το αυτοκίνητο, με όσες δυνάμεις που είχαν απομείνει. Όταν ξύπνησα από το κώμα αμέσως κοίταξα εκεί που κάποτε υπήρχαν τα πόδια μου, που δεν υπήρχαν πια από τα γόνατα και κάτω, και ένιωθα έναν φοβερό πόνο: ήταν ο κλασικός πόνος των "φανταστικών άκρων", για τον οποίο τότε δεν ήξερα τίποτα”.

Για την ιστορία η εταιρεία Anas, που διαχειρίζεται τους αυτοκινητόδρομους, θα κριθεί αργότερα υπεύθυνη για το ατύχημα αποζημιώνοντας την Τζιούσι Βερσάτσε με ενάμιση εκατομμύριο ευρώ περίπου.

Η αναγέννηση

Όπως κανείς από εμάς, έτσι και η Τζιούσι Βερσάτσε δεν είχε σκεφτεί ποτέ τη ζωή της ως ανάπηρη. Όπως πολλοί από εμάς, πίστευε ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν μόνο στους άλλους. Μετά το ατύχημα υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο και στα δύο άκρα και μπαίνει στο Κέντρο Αποκατάστασης ράκος ψυχολογικά και με ανυπόφορους πόνους.

Η Τζιούσι Βερσάτσε, όμως, θέλει να ξαναρχίσει να ζει, θέλει να τρέξει. Κάποιοι γιατροί της προτείνουν να την αφήσει καλύτερα αυτή την ιδέα. Αλλά εκείνη βρίσκει τη δύναμη να μετατρέψει την τραγωδία σε μια μεγάλη ευκαιρία.

Ένα χρόνο μετά το ατύχημα, επιστρέφει στη δουλειά. Έχει χάσει τα πόδια της, όχι όμως το μυαλό της! Γίνεται Πρόεδρος του Συλλόγου "Disabili No Limits" με στόχο να συγκεντρώσει χρήματα για να προσφέρει βοήθεια σε λιγότερο τυχερά άτομα που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος των προσθετικών μελών.

Ξεκινά μια αδιάκοπη δραστηριότητα προώθησης των παραολυμπιακών αθλημάτων, οργανώνοντας εκδηλώσεις και διοργανώσεις σε ολόκληρη την Ιταλία. Παράλληλα, ασχολείται με τον αθλητισμό και το τρέξιμο και γίνεται η πρώτη γυναίκα στην Ιταλία που αγωνίζεται με διπλό ακρωτηριασμό στα 100 μέτρα. Μέσα σε λίγους μήνες, οι χρόνοι της βελτιώνονται σημαντικά. Με προπονητή τον Άντρεα Τζιανίνη που προπονούσε τον Όσκαρ Πιστόριους, όταν ακόμα ήταν πρωταθλητής τα 24 δευτερόλεπτα φτάνει σε λιγότερο από 16 και συμμετέχει σε διεθνείς αγώνες, σε παγκόσμια πρωταθλήματα και στους Παραολυμπιακούς του Ρίο το 2016.

Δεν διστάζει να συμμετάσχει και τελικά να κερδίσει στο ιταλικό “Dancing with the stars” και κάνει το ντεμπούτο της ως παρουσιάστρια στην Ιταλική τηλεόραση.

Η αυτοβιογραφία της Τζιούσι Βερσάτσε

Το 2013, δημοσιεύει την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Με το μυαλό και την καρδιά μπορείς να πας παντού», ενώ το 2018, γράφει ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «WonderGiusy», το οποίο αφηγείται τις περιπέτειες μιας σούπερ ηρωίδας με δύναμη το χαμόγελο και ένα ζευγάρι φτερωτά πόδια και ανακοινώνει την υποψηφιότητά της με το κόμμα Forza Italia και εκλέγεται. Γίνεται υπεύθυνη για το Τμήμα Ίσων Ευκαιριών και Αναπηρίας και εισάγει νομοθετικές προτάσεις για ίση μεταχείριση των παραολυμπιακών αθλητών.

“Όταν ξύπνησα μετά την επέμβαση, δεν ένιωσα θυμό. Ένιωσα ένα βαθύτατο αίσθημα ευγνωμοσύνης για τη ζωή που είχα ακόμα. Κατάφερα να επιτύχω αδιανόητους στόχους, που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει.
Κέρδισα το Dancing with the stars, έκανα θέατρο και πολλή τηλεόραση.

Τώρα, ως βουλευτής στη δεύτερη μου θητεία, εργάζομαι για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία και, ταυτόχρονα, συνεχίζω το έργο μου για τον Σύλλογο που ίδρυσα το 2011.

Πρόσφατα, ο πατέρας μου μου είπε κάτι που με γέμισε υπερηφάνεια: «Κάποτε ήσουν η κόρη του Versace. Τώρα εγώ έγινα ο πατέρας της Τζιούσι Βερσάτσε».