Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν δεν είναι πια απλά μια τρανς ηθοποιός ισπανικών σαπουνόπερων, αλλά το φαβορί των Όσκαρ

Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν, πρωταγωνίστρια της ταινίας Emilia Pérez, έχει γίνει ένα αμφιλεγόμενο φαβορί για το Όσκαρ, εν μέσω θετικών και έντονα αρνητικών επικρίσεων. Η Γκασκόν, η οποία έχει δεχτεί μίσος, συμπεριλαμβανομένων απειλών θανάτου, αγκαλιάζει την αρνητικότητα, θεωρώντας την ως "καύσιμο" για την καριέρα της. Αν η Γκασκόν προταθεί για Όσκαρ, όπως αναμένουν οι περισσότεροι ειδικοί, είναι έτοιμη να γίνει η πρώτη τρανς ηθοποιός που θα κερδίσει. (Μόνο ένας έχει προταθεί, ο Έλιοτ Πέιτζ από την ταινία Juno, ο οποίος αποκάλυψε την ταυτότητα φύλου του αργότερα).

Στην ταινία Emilia Pérez, η Κάρλα υποδύεται τον Manitas, έναν αρχηγό καρτέλ του Μεξικού που σκηνοθετεί τον θάνατό του, κάνει τη μετάβαση σε γυναίκα και προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή μακριά από τον κόσμο του εγκλήματος -κι όλο αυτό σε μιούζικαλ. Η ταινία αυτή έχει προκαλέσει σημαντική αντίδραση, ιδιαίτερα από συντηρητικούς κύκλους, παραλληλίζοντας τα τρανσφοβικά συναισθήματα που σχετίζονται με την πολιτική άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, η Γκασκόν χρησιμοποιεί αυτές τις επιθέσεις για να ενισχύσει την αποφασιστικότητά της.

CELEBRITIES

Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν είναι η Εμίλια Πέρεζ και έκανε τη Μαντόνα να κλάψει

Η Γκασκό βλέπει την εμπειρία της ως μέρος ενός μεγαλύτερου «αγώνα μεταξύ φωτός και σκοταδιού», με εκείνη ως στόχο του μίσους. Το "δηλητήριο" που εισπράττει, το χρησιμοποιεί για να ενδυναμώσει τον εαυτό της, αναγνωρίζοντας την προσωπική της ανάπτυξη από την κριτική. «Έχω συνηθίσει σε αυτό. Στην πραγματικότητα, το λατρεύω. Είναι η βενζίνη μου για να πω στους ανθρώπους του φωτός: ‘Έχετε νικήσει.’ Όσο περισσότερο με μισούν οι άνθρωποι, όσο περισσότερα υβριστικά μηνύματα μου στέλνουν, τόσο περισσότερο λέω ‘ευχαριστώ’ και τόσο περισσότερο θα απολαύσω αυτή τη στιγμή. Η προκατάληψη έχει αναζωπυρώσει το ανταγωνιστικό μου ένστικτο - Έχω αναπτύξει μια επιθυμία για εκδίκηση», λέει στο Hollywood Reporter. Ενθουσιώδης με τις μοτοσυκλέτες, η Γκασκόν ζει στη Μαδρίτη με τη σύζυγό της και την κόρη της και βρίσκει παρηγοριά στη στήριξή τους, καθώς χαράζει τη δική της πορεία στον κόσμο της ψυχαγωγίας.

Η ερμηνεία της στην ταινία Emilia Pérez έχει γίνει ήδη ιστορική, αφού κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στις Κάννες. Η νίκη αυτή προκάλεσε αντιδράσεις από ακροδεξιές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη Γαλλία, όπου υπέβαλε μήνυση στην πολιτικό Marion Maréchal για σεξιστικές δηλώσεις. Η άνοδος της Γκασκόν είναι σημαντική όχι μόνο για την τρανς ταυτότητά της, αλλά και για την ικανότητά της να αμφισβητήσει τις προϋποθέσεις της θηλυκότητας και των ρόλων του φύλου.

Ο σκηνοθέτης Οντιάρ χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να επιλέξει τη Γκασκόν, τελικά την επέλεξε λόγω του φυσικού της ταλέντου για το κωμικό και της κατανόησης του χαρακτήρα της, της Emilia Pérez. Ο ρόλος απαιτούσε από τη Γκασκόν να αγκαλιάσει τόσο το τραγούδι όσο και το χορό, τομείς στους οποίους αισθανόταν ακατάλληλη. Παρά την περιορισμένη φωνητική της ικανότητα, λόγω της ορμονοθεραπείας και το ιδιαίτερο στυλ χορού της, η Γκασκόν έφερε μία αυθεντική και ακατέργαστη ενέργεια στην ταινία. Ο Οντιάρ δέχτηκε τις παρατηρήσεις της, ιδιαίτερα όσον αφορά την ένταση της μετάβασης του χαρακτήρα της. Η Γκασκόν πίστευε ότι η δυσφορία φύλου της Emilia έπρεπε να αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά, διασφαλίζοντας ότι το ταξίδι της ήταν θεμελιωμένο σε πραγματική αυτοανακάλυψη και όχι ως στοιχειώδης σεναριακός μηχανισμός.

Η δική της ιστορία μετάβασης αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό εκείνη της Emilia. Ήξερε από μικρή ηλικία ότι ήταν τρανς, αλλά αντιμετώπισε αντίσταση από την κοινωνία και την οικογένεια, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1970 και του 1980. «Τα πρώτα πράγματα που μου έδωσαν ήταν πιστόλια, ένα πολυβόλο, ένα τόξο και βέλη, μια μπάλα ποδοσφαίρου», λέει η Γκασκόν. «Αν κοιτούσες πολύ κοντά μια κούκλα, οι άνθρωποι έλεγαν, ‘Όχι, αυτό είναι για κορίτσια, είναι πολύ κακό.’ Και αν έκλαιγες, σου έλεγαν ότι είσαι κορίτσι, σαν να ήταν κακό να κλαις. Αυτή ήταν η περίοδος στην οποία μεγάλωσα».

Η ανατροφή της σε ένα βίαιο και ανδρικό περιβάλλον περιέπλεξε περισσότερο το δρόμο της, ωστόσο βρήκε παρηγοριά στην υποκριτική, τα βιντεοπαιχνίδια και τη δημιουργική έκφραση. Αγωνίστηκε με την ταυτότητά της για χρόνια και επηρεάστηκε βαθιά από τον τραγικό θάνατο του αδελφού της όταν ήταν 20 ετών. Αυτή η απώλεια σηματοδότησε μία περίοδο βαθιάς θλίψης που η Γκασκόν σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή της. Ωστόσο, αντλώντας δύναμη από αυτόν τον πόνο, έγραψε και τελικά δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της Karsia: An Extraordinary Story, με το όνομα γέννησής της, Κάρλος Γκασκόν, ως δήλωση της μετάβασής της.

Η Emilia Pérez είναι μια εξερεύνηση της προσωπικής πορείας της Γκασκόν, και ιδιαίτερα το σταυροδρόμι της μετάβασης και του θανάτου. Στην ταινία, η Emilia, πρώην Manitas, αναγεννάται μέσω της χειρουργικής επέμβασης και της αλλαγής ταυτότητας. Ο ρόλος απαιτούσε από τη Γκασκόν να ενσωματώσει πειστικά τόσο τα ανδρικά όσο και τα γυναικεία χαρακτηριστικά. Η Γκασκόν απορρίπτει την έννοια ότι υποδυόμενη τον Manitas «επέστρεφε» σε μια προηγούμενη κατάσταση, διευκρινίζοντας ότι ήταν πάντα ο εαυτός της, απλώς ενσαρκώνοντας την ουσία του χαρακτήρα. Ο ρόλος της Emilia ήταν απαιτητικός στο συναισθηματικό του βάθος, απαιτώντας να είναι πιο ευάλωτη από οποιονδήποτε προηγούμενο ρόλο.

Κοιτάζοντας μπροστά, η Γκασκόν αγκαλιάζει τη σταρική της πορεία στο Χόλιγουντ με ευκαιρίες που ποτέ δεν φανταζόταν, περιλαμβανομένων μελλοντικών συνεργασιών με διάσημους σκηνοθέτες όπως ο Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ετοιμάζεται να συνεχίσει να σπάει φραγμούς τόσο στην καριέρα όσο και στη προσωπική της ζωή, αποτελώντας παράδειγμα ανθεκτικότητας για την τρανς κοινότητα στον κόσμο της ψυχαγωγίας. Με ένα βραβείο και δύο υποψηφιότητες (Χρυσές Σφαίρες και SAG Awards), ο δρόμος για τα Όσκαρ φαίνεται να έχει ήδη ανοίξει...