Ντέμι Μουρ: «Το ότι οι γυναίκες περιθωριοποιούνται σε μια ορισμένη ηλικία, δεν είναι κάτι καινούργιο»

Κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στα Critics Choice Awards, κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και τώρα είναι υποψήφια για Oscar Α’ Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στο «The Substance». Εκεί, απολαμβάνουμε την Ντέμι Μουρ ως Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, μια άλλοτε A-lister που έγινε τηλεοπτική γυμνάστρια, αλλά όλα γύρω της την κάνουν να αντιλαμβάνεται ότι η καριέρα της, μετά τα 50, αλλάζει. Απελπισμένη, κάνει ενέσεις στον εαυτό της με το μυστηριώδες παρασκεύασμα του τίτλου της ταινίας και να γεννήσει, μέσω μιας ανοιχτής πληγής στη σπονδυλική της στήλη, έναν πιο νεανικό εαυτό, που ονομάζεται Σου (Μάργκαρετ Κουάλεϊ). Τη συνέχεια, την ξέρουμε όλοι.

Έπρεπε «να παλέψω με τις αναλαμπές της ανασφάλειας και του εγωισμού μου», εξήγησε η Ντέμι Μουρ σε συνέντευξή της στους NYT, μιλώντας για την ταινία. «Μου ζητήθηκε να μοιραστώ αυτά τα πράγματα που δεν θέλω απαραίτητα να βλέπουν οι άνθρωποι». Κι αν όλοι (λογικά) συμφωνούμε ότι η ερμηνεία της στο «The Substance», είναι η καλύτερη της ζωής της, η Ντέμι Μουρ, μέχρι την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Καννών τον περασμένο Μάιο, δεν ήταν καν σίγουρη ότι θα λειτουργούσε (τελικά κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου).

CELEBRITIES

Ντέμι Μουρ: «Είμαι εδώ για να καθορίσω ποια είμαι στα 62 μου. Δεν χρειάζεται να υπακούσω σε ξεπερασμένους κανόνες»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Demi Moore (@demimoore)

Η Μουρ δεν ήθελε πότε να φωτίσει το κομμάτι της «ενοχής» στην ταινία. «Κοίτα, το ότι οι γυναίκες περιθωριοποιούνται σε μια ορισμένη ηλικία, ιδίως στη βιομηχανία του θεάματος, είναι η λιγότερο καινούργια πληροφορία ολόκληρης της ταινίας», σημείωσε στη συνέντευξή της. Επίσης, δεν ήθελε να αναδείξει μόνο αυτό που αποκάλεσε «αυτήν την οδυνηρή κατάσταση που νομίζω ότι όλοι έχουμε βιώσει, επειδή είμαστε άνθρωποι, που είναι η σύγκριση και η απόγνωση». Αυτό που την τράβηξε στο σενάριο ήταν ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι παρορμήσεις στρέφονταν προς τα μέσα, βίαια. «Μπορώ να κοιτάξω μέσα μου και να πω ότι δεν υπάρχει τίποτα που μου έχει κάνει κάποιος άλλος, που να είναι χειρότερο από αυτό που έχω κάνει εγώ στον εαυτό μου».

Αυτές τις μέρες, η ίδια προσπαθεί να απορροφήσει τον θαυμασμό των κριτικών και της βιομηχανίας για το «The Substance», χωρίς να τη βαραίνει πολύ, ωστόσο. «Ό,τι κι αν συμβεί, συνεχίζω να εστιάζω στο να θυμάμαι να μην το κάνω να σημαίνει πάρα πολλά, αλλά και να μην το κάνω να σημαίνει πολύ λίγα», είπε. «Αλλά μπορώ να τα απολαύσω όλα αυτά».