Η απλότητα της ζωής και η περιπλοκότητα των συναισθημάτων στο πιο νόστιμο πιάτο

Πλησιάζει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και βλέπω ιστορίες, μαγειρικές προτάσεις, ιδέες για δώρα και σκέφτομαι ότι όλο αυτό είναι τόσο εμπορικό που μ ’αφήνει αδιάφορο, πάντα με άφηνε γιατί το έβρισκα λίγο χαζό, να δείχνω σε έναν άνθρωπο ότι μου είναι σημαντικός μία μέρα το χρόνο, οι υπόλοιπες 364 άραγε;

Εγώ λοιπόν θα σας μιλήσω γι’ αυτές, τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, που τελικά καθορίζουν την ουσία των πραγμάτων, τουλάχιστον στο δικό μου μικρόκοσμο.

Παλιότερα, όχι πολύ πίσω, μόλις λίγα χρόνια πριν, έψαχνα εναγωνίως στη ζωή μου την πολυπλοκότητα στις γεύσεις, πιστεύοντας πώς έτσι θα είχε το πιάτο μου περισσότερο ενδιαφέρον και επειδή ζώ όπως ακριβώς μαγειρεύω, πίστευα ότι μέσα από περίπλοκες και ιδιαίτερες καταστάσεις θα είχε περισσότερο νόημα και η ζωή μου.

Η εσωτερική μου αυτή ανάγκη με έβαλε σε περίεργα μονοπάτια, με έφερε αντιμέτωπο με τον κακό εαυτό μου και φυσικά όλο αυτό είχε αρνητική επίδραση και στη δουλειά μου. Άκουγα ανθρώπους που δεν έπρεπε επειδή απλά δεν ήξερα τι ήθελα εγώ.

Η ζωή όμως μας προλαβαίνει πάντα και έτσι ήρθε μία στιγμή που το κενό που ένιωσα ήταν μεγαλύτερο και από το λευκό πιάτο που κάθε μέρα καλούμουν να «γεμίσω» με γεύση και φαντασία. Κάπως έτσι, εγώ που θεωρητικά είχα τα πάντα, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω τίποτα και κυρίως καταλαβαίνω ότι δεν έχω κανένα. Στεναχώρια; Κατάθλιψη; Αυτοκαταστροφή;

Όλα αυτά μαζί αλλά και τίποτα…ένας θυμός κυρίως από εμένα για εμένα…μάλλον όμως έτσι έπρεπε να γίνει  για να καταλάβω τι σημαίνει όρια στην ζωή και να μάθω τελικά να χαίρομαι με τα ουσιαστικά πράγματα και όχι με όσα λάμπουν από μακριά και κάνουν «φασαρία».

Όσο καταλάβαινα την αξία της «ησυχίας» και της ποιότητας στη ζωή μου τόσο πιο ουσιαστικοί άνθρωποι ερχόταν δίπλα μου και κάπως έτσι, μακριά από φώτα, δημοσιότητα και instagramablemoments εμφανίζεται μία γυναίκα στη ζωή μου, διαφορετική σε όλα, τόσο διαφορετική που δεν ήρθε μόνη της, αλλά μαζί με ένα παιδί 4 χρονών…και εκεί εγώ τα είδα όλα αλλιώς.

Η αλήθεια είναι ότι  δεν περίμενα ποτέ πως εγώ, που αναζητούσα τις πιο extravagant τεχνικές μαγειρικής και το εντυπωσιακό lifestyle,  θα φτάσω στην ζωή μου να μιλάω για την απλότητα , στη γεύση αλλά και στη ζωή μου. Αυτή την απλότητα που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους και που εγώ μπόρεσα να δω το μεγαλείο της μέσα από τα ματιά του παιδιού, του παιδιού μου όπως λέω και το εννοώ, του σπόρου μου όπως το αποκαλώ και που νομίζω ότι θα μεγαλώσουμε μαζί γιατί και εγώ παιδί είμαι!

Σήμερα λοιπόν η συνταγή μου είναι απλή αλλά και δύσκολη όπως και οι σχέσεις, που όμως έχουν αξία όλο το χρόνο και όχι μόνο του Αγίου Βαλεντίνου και όπως όλα τα πολύτιμα στη ζωή μας, χρειάζονται μία ιδιαίτερη πινελιά για να λάμψουν…η πινελιά μου στη συνταγή είναι στο λαδολέμονο, αυτό άλλωστε θα απογειώσει και τη γεύση. Τσιπούρα στα κάρβουνα με χόρτα και λαδολέμονο με αυγοτάραχο.

Υλικά:

-4 τσιπούρες
-1 κιλό χόρτα του βουνού
-2 λεμόνια
-200ml ελαιόλαδο
-15gr αυγοτάραχο

Βάζουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς, αλατίζουμε καλά τα ψάρια, προσθέτουμε περίπου 50mlελαιόλαδο και τα αφήνουμε σκεπασμένα με λαδόκολλα για 35 λεπτά περίπου. Πριν τα βγάλουμε, αφαιρούμε τη λαδόκολλα για να αποκτήσουν ωραία κρουστά από επάνω.

Καθαρίζουμε τα χόρτα, κόβοντας τις άκρες τους, τα πλένουμε σε άφθονο κρύο νερό με αλάτι και ξύδι για να φύγουν τα χώματα και τα ξεπλένουμε καλά.

Ταυτόχρονα έχουμε βάλει σε αλατισμένο νερό που βράζει, τα χόρτα να βράσουν, χρειάζονται περίπου 15 λεπτά και  μόλις είναι έτοιμα τα βάζουμε σε λεκάνη όπου έχει κρύο νερό με παγάκια για να διατηρηθεί το χρώμα τους.

Για το λαδολέμονο:

Βάζουμε σε μπολ το ελαιόλαδο (150ml) μαζί με ένα χυμό λεμονιού, ανακατεύουμε καλά και την τελευταία στιγμή προσθέτουμε το αυγοτάραχο.

Καλή όρεξη, σπόρε μου!

Καλή σας όρεξη!

Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits