Μιλάμε για χοντρή αδικία έναντι άλλων νησιών! Παραλίες μαγευτικές. Παραλίες όπως παλιά. Δεν σπεύδεις να πιάσεις ξαπλώστρα αλλά αρμυρίκι φουντωτό. Κι απλώνεσαι κάτω από τον ίσκιο του και σε χτυπάει ένα αεράκι ευεργετικό και κολυμπάς πότε σε τιρκουάζ και πότε σε βαθύ μπλε και πότε σε μπλε πισίνας νερά… Η χώρα μου και οι πενήντα αποχρώσεις του μπλε της! Η θάλασσα ως ιερό. Ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη. Ιερό. Εκεί αποχαιρετάς όλες σου τις εξαρτήσεις του «πολιτισμού»… Ξαπλώστρα, ομπρέλα, καντίνα, μουσική. Ακούστε μωρέ, ήχους της φύσης! Δικαιώστε τ΄αφτιά σας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.
