Από μικρή κρατούσα ημερολόγιο. Αρχικά έγραφα τις σκέψεις και τα μυστικά μου σε ένα καφέ μικρό τεφτεράκι, μέχρι να αποκτήσω το ημερολόγιο των ονείρων μου. Ξέρετε, εκείνο το κλασσικό με την κλειδαριά!
Πόσα όνειρα, έρωτες και βάσανα μοιράστηκα μαζί του... Έγραφα όλα όσα δεν μπορούσα να μοιραστώ με τους γονείς μου, τους φίλους μου, τους συμμαθητές μου. Όλα όσα δεν μπορούσα να πω με λόγια ούτε καν στον ίδιο μου τον εαυτό. Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ συνέχισα να γράφω και να γεμίζω σελίδες ολόκληρες με τις σκέψεις και τα μυστικά μου.
Όμως πόσο ανακουφιστικό θα ήταν όλα αυτά να μπορούσα να τα πω. Να μπορούσα να τα μοιραστώ με κάποιον που απλά να με ακούσει. Να με ακούσει χωρίς να με κρίνει. Χωρίς να με συμβουλέψει. Χωρίς να περιμένει κάτι από μένα.
Μια μέρα, πριν από αρκετό καιρό, η κόρη μας γύρισε από το σχολείο και φαινόταν στενοχωρημένη, μα δεν ήθελε να μας μιλήσει για αυτό που την απασχολούσε. Εμείς, παρόλο που αγωνιούσαμε, σκεφτήκαμε πως ίσως θα ήταν καλύτερο να την αφήσουμε στην ησυχία της και να της δώσουμε χρόνο να σκεφτεί και να επιλέξει εάν θέλει να μοιραστεί αυτό που της συνέβαινε μαζί μας. Ταυτόχρονα όμως νιώθαμε πως η μικρή μας μας είχε ανάγκη.
Και τότε έπεσε η ιδέα:
- Τι θα λέγατε να φτιάξουμε τη " μυστική γωνιά "; πρότεινε ο Γιώργος με συνωμοτικό ύφος!
-Να διαλέξουμε δηλαδή μια γωνιά μέσα στο σπίτι, να βάλουμε μερικά μαξιλάρια και να κάτσουμε να πούμε όλοι μαζί τα μυστικά μας!
Αυτό ήταν. Η Χριστίνα ενθουσιάστηκε με την ιδέα και σε λίγο, καθισμένοι στη " μυστική γωνιά" ακούγαμε την κόρη μας να μας μιλάει για την συναισθηματική πίεση που δεχόταν από μια συμμαθήτρια της και την δυσκολία της να πει όχι σε ανθρώπους που συναναστρέφεται.
Μιλήσαμε κι εμείς, για πράγματα που μας απασχολούσαν, φροντίζοντας βεβαίως να μην αναστατώσουμε με αυτά την μικρή μας. Κι αυτά τα μικρά και ανώδυνα για τα οποία μιλήσαμε κι εμείς, ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν και σε μας ένα ανακουφιστικό συναίσθημα και ταυτόχρονα να κάνουν το παιδί μας χαρούμενο που του εμπιστευτήκαμε τα μυστικά μας.
Γίναμε απλά, μικρά καφέ τεφτεράκια, ανοιχτά να ακούσουν και να χωρέσουν την ανάγκη του διπλανού τους.
Και η γωνιά μας άνθισε. Και είναι πάντα εκεί, ανοιχτή να δεχτεί τα μυστικά της Χριστίνας και να ακούσει ότι την απασχολεί και ότι την βαραίνει.
Μπορείτε να με βρείτε επίσης στον φυσικό μου χώρο, στο blog μου Mama Petounia, στο instagram μου @mamapetounia αλλά και στο facebook page μου Mama Petounia
