#MamasinPandemic: Η Νάνσυ Μπουρδάκη μιλάει για το πώς ο κορωνοϊός επηρέασε την μετέπειτα φάση από τη γέννηση της κόρης της
The Jennettes
7 Μαΐου 2021
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, δέκα γυναίκες μοιράζονται με το κοινό του jenny.gr την προσωπική τους ιστορία από τη στιγμή που έμαθαν πως θα γίνουν μητέρες μέχρι τη στιγμή που κράτησαν για πρώτη φορά στην αγκαλιά τους το μωρό που κυοφορούσαν εν μέσω μιας τόσο ιδιαίτερης εποχής.
Μέχρι πριν δύο χρόνια, κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει τον λόγο ύπαρξης αυτού του άρθρου.
Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την ιλιγγιώδη ταχύτητα, με την οποία εξαπλώθηκε στη ζωή μας η πανδημία που έγινε συνώνυμη μιας εξαιρετικά πρωτόγνωρης εποχής. Αλήθεια, πώς είναι να γίνεσαι μητέρα εν μέσω της Covid- 19; Ποια είναι τα συναισθηματικά στάδια από τα οποία αναπόφευκτα περνάς και τι είναι τελικά αυτό που θα χαρακτηρίζει για πάντα αυτή την τόσο ιδιαίτερη εμπειρία;
Ο Αντώνης και η Νάνσυ ξεκίνησαν ερωτευμένοι από την Αθήνα, πέρασαν από Κρήτη, προσπέρασαν άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη μαζί με εμπόδια, και σήμερα απολαμβάνουν την κοινή τους ζωή στην ειδυλλιακή Σκωτία. Μπορεί να μην ξέρουν ποιο θα είναι το επόμενο γεωγραφικό σύνορο που θα τους φιλοξενήσει, αλλά όπως μας διαβεβαιώνουν, θα ταξιδεύουν για πάντα ενωμένοι μαζί με έναν ακόμη συνοδοιπόρο, το νεογέννητο μωρό τους που ήρθε στον κόσμο εν μέσω πανδημίας.
Ακολουθεί η ιστορία γέννησης της κόρης του ζευγαριού σε μία τόσο πρωτόγνωρη εποχή, όπως ακριβώς την αφηγήθηκε η Νάνσυ στο jenny.gr.
Eίναι η πρώτη φορά που γίνομαι μανούλα. Η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη. Ένα ταξίδι με πολλές- πολλές στιγμές χαράς, αγωνίας, ενθουσιασμού. Νιώθω ευγνωμοσύνη που το ζω.
Η εγκυμοσύνη μου ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2019 μετά το τέλος των ομορφότερων διακοπών στην αγαπημένη Αλόννησο! Όταν μάθαμε πως ήμουν έγκυος, νομίζω πως είχαμε ένα μόνιμο χαμόγελο αποτυπωμένο στα πρόσωπά μας. Η εγκυμοσύνη στο σύνολό της, κύλησε ομαλά. Γεμάτη ανυπομονησία και όνειρα. Γέννησα τον Ιούνιο του 2020 στη Σκωτία.
Ο κορωνοϊός δεν θεωρώ πως επηρέασε την περίοδο της εγκυμοσύνης μου αλλά την μετέπειτα φάση από την γέννηση της κόρης μου. Ωστόσο, η διαφορετικότητα που επέβαλε ο κορωνοϊός, ήταν εμφανής. Δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να είναι παρόν στα ραντεβού με τη μαία. Το ίδιο και τις μέρες της παραμονής μου στο νοσοκομείο. Συγγενείς και φίλοι δεν κατάφεραν να έρθουν από Ελλάδα. Και έτσι σιγά- σιγά γεννήθηκαν φοβίες και μια μεγάλη ανάγκη να προστατέψω την μικρή μου, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου δεν θα μας πειράζει κανένας.
Ευτυχώς έχω στο πλάι μου το μεγαλύτερο στήριγμά μου, τον άντρα μου, που έκανε όλο αυτό το ταξίδι να είναι μόνο γλυκό, θυμίζοντάς μου πόσο τυχεροί είμαστε. Και έτσι είναι... Παρά τις όποιες ψυχολογικές δυσκολίες, αυτό που κρατώ στο τέλος κάθε μέρας είναι αυτό το χαμόγελο και η αγκαλιά της μικρής μου, που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πως όλα τ’ άλλα μοιάζουν μικρά.
Αυτό που με δίδαξε η συγκεκριμένη εμπειρία είναι πως όσα προβλήματα κι αν υπάρξουν, το να γίνεις μανούλα είναι το σημαντικότερο, ομορφότερο και δυσκολότερο ταυτόχρονα μάθημα ζωής. Κάθε μέρα μαθαίνω νέα πράγματα μέσα από τα μάτια της κόρης μου. Μαθαίνω την έννοια της δοτικότητας, της ευθύνης, της απεριόριστης αγάπης που με έναν τρόπο μαγικό μεγαλώνει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ. Ανακαλύπτουμε μαζί, εξερευνούμε, κάνουμε λάθη... αλλά σηκωνόμαστε αγκαλιά και προχωράμε.
Μητέρα: η πιο όμορφη λέξη στα χείλη της ανθρωπότητας ~ Kahlil Gibran
Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες του κόσμου!
