Μανικιούρ: Γιατί τα άβαφα νύχια δεν πρέπει να είναι ενοχή για καμία γυναίκα

«Με συγχωρείτε, δεν πρόλαβα να φτιάξω τα νύχια μου». Αυτή είναι μια φράση που στοιχηματίζω σίγουρα ότι έχεις ακούσει πολλές φορές αλλά έχεις πει κι εσύ η ίδια. Σε μια εποχή που πιέζει με τόσα στερεότυπα στην ομορφιά, ήρθε να προστεθεί και άλλο ένα: τα άβαφα νύχια. Φτάσαμε λοιπόν να καλούμαστε να απολογηθούμε (εκτός των άλλων) και για τη φυσικότητα των νυχιών μας και γιατί δεν βρήκαμε χρόνο να κάνουμε το τελευταίο nail trend.

Με αφορμή λοιπόν την ανάρτηση στο Instagram της illustrator του “Moderna de Pueblo”, Ρακέλ Κορκόλες, που αναρωτιέται γιατί οι γυναίκες πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για τα φυσικά τους νύχια, πρέπει να μας υπενθυμίσουμε ότι την επόμενη φορά που θα μπούμε στη διαδικασία να απολογηθούμε για την εμφάνισή μας, απλά να μην το κάνουμε.

ΜΑΛΛΙΑ - ΝΥΧΙΑ

Αν είσαι 50+, έτσι πρέπει να φροντίσεις τα νύχια σου

Οι φράσεις: «συγγνώμη για τα ρούχα μου, δεν πρόλαβα να αλλάξω», «συγγνώμη, έχω λίγα μαλλιά…», «συγγνώμη για το μακιγιάζ μου, είμαι έξω από τις 7 το πρωί», είναι συχνές αλλά το να ζητάμε συγγνώμη από τους γύρω μας για την εμφάνισή μας, σίγουρα δεν μας βοηθάει αλλά αντίθετα μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και πολλές ενοχές. Είναι η στιγμή για να παραδεχτούμε ότι ένα stylish μανικιούρ δεν είναι το ίδιο σημαντικό για τη ψυχική μας υγεία όπως μια βόλτα στη φύση ή λίγος extra χρόνος με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Το να κάνεις μανικιούρ είναι μια επιλογή - και για πολλές μάλιστα αποτελεί πολυτέλεια. Το να ζητάς λοιπόν συγγνώμη για τα απεριποίητα νύχια σου είναι σαν να ζητάς συγγνώμη για εκείνο το σπυράκι της περιόδου που εμφανίστηκε απρόκλητο. Τόσο αχρείαστο. Μήπως να τονίσουμε ότι αυτές οι πολλές «συγγνώμες» μέχρι σήμερα ακούγονται μόνο από τα στόματα των γυναικών; Κανένας άντρας δεν χρειάζεται να απολογηθεί για τη φυσικότητά του. Εμείς γιατί; (ήρεμα ρωτάμε).

Τα περιποιημένα νύχια δεν είναι ένδειξη αυτο-φροντίδας. Το να έχεις φυσικά νύχια, δεν σημαίνει ότι δεν προσέχεις ή δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Η καθεμία και ο καθένας έχει τις προσωπικές του προτεραιότητες. Τόσο απλό!