Το βιβλίο του Πολ Άρντεν "It's Not How Good You Are, It's How Good You Want to Be" αφιερώνει ένα κεφάλαιο σ΄ένα εντυπωσιακό ερώτημα: Γιατί οι καλύτεροι της τάξης δε θριάμβευσαν;
Ο διαφημιστής αυτός επισημαίνει ότι πολλοί υποδειγματικοί μαθητές αποτυχαίνουν εισερχόμενοι στον κόσμο των ενηλίκων και δεν ασκούν τα λαμπρά επαγγέλματα που θα περίμενε κανείς βάσει της επίδοσής τους, ενώ αγόρια και κορίτσια με κακές σχολικές επιδόσεις φτάνουν να κάνουν μεγάλα πράγματα.
Σε τι οφείλεται αυτό;
Κατά τον Άρντεν, στο σχολείο διδάσκονται μόνο μαθήματα του παρελθόντος, γεγονότα ήδη γνωστά. Όσο περισσότερα γεγονότα θυμούνται οι μαθητές τόσο καλύτερους βαθμούς θα παίρνουν. Αυτοί που αποτυχαίνουν στο σχολείο δεν ενδιαφέρονται για το παρελθόν ίσως γιατί σκέφτονται το μέλλον. Ή απλώς δεν έχουν καλή μνήμη, το οποίο δε σημαίνει ότι δε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις προκλήσεις που θα βάλει η ζωή στο δρόμο τους.
Στο μυθιστόρημα του "Κάτω απ΄τον τροχό" ο Έσσε τονίζει το ίδιο ζήτημα:
"Ο δάσκαλος του σχολείου προτιμάει να έχει μερικά στουρνάρια στην τάξη του παρά έναν μόνο ιδιοφυή μαθητή. Και κατά βάθος έχει δίκιο, γιατί καθήκον του δεν είναι να μορφώσει εξαιρετικά μυαλά αλλά καλούς φιλολόγους, μαθηματικούς και χρήσιμους ανθρώπους.
Τέλος, το σχολείο της ζωής είναι αυτό στο οποίο δίνουμε καθημερινά εξετάσεις και πρέπει να είμαστε πάντα πρόθυμοι να μαθαίνουμε και να βελτιώνουμε τη βαθμολογία μας.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
