Ακούγεται πολύ συχνά η φράση "Το παιδί μου είναι επιθετικό" ή "Έχει επιθετική συμπεριφορά". Μήπως είναι άδικο για τα παιδιά μας να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους ταμπέλες;
Ας το δούμε πιο λεπτομερώς το θέμα αυτό. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με το ένστικτο της επιθετικότητας. Βρίσκεται μέσα του από τη φύση. Δεν αναδύεται, ας πούμε, σαν αντίδραση σε κάποιον ερεθισμό από τον έξω κόσμο. Είναι το ένστικτο που μας βοήθησε να επιβιώσουμε.
Το θέμα είναι να μάθουμε στα μικρά μας πως να διαχειρίζονται την έμφυτη αυτή φύση τους. Αυτό γίνεται όταν τους δείξουμε τρόπους να τη διαχειρίζονται και να την εκφράζουν με σωστό τρόπο. Επίσης, θα πρέπει να τους μάθουμε πως να την διοχετεύουν σε κάτι πιο ικανοποιητικό. Αν σκεφτείτε την επιθετικότητα σαν μια μορφή ενέργειας (και θετική, και αρνητική) θα δείτε ότι ο στόχος μας πρέπει να είναι πως θα του μάθουμε να χρησιμοποιεί ένα μικρό μέρος της για να εκφράσει τον θυμό του και την υπόλοιπη για δημιουργικά έργα.
Όσο παράξενο κι αν σας φανεί, η μανία που έχουν τα παιδιά για εξερεύνηση, το να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, να κλωτσούν μια μπάλα δεν είναι τίποτα άλλο από την ίδια αυτή ενέργεια, την επιθετικότητα, η οποία απλά έχει διοχετευθεί σε πιο εποικοδομητικούς τρόπους έκφρασης και δράσης.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το ένστικτο της επιθετικότητας με τον ηλεκτρισμό. Αν μάθει κανείς να μην το φοβάται και να μπορεί να το δαμάσει χωρίς να προσπαθεί μάταια να το εξαφανίσει, είναι δυνατόν να μετουσιωθεί σε όλων των ειδών τα δημιουργικά πράγματα. Η μπορεί, αν μείνει ακυβέρνητο, να καταστρέψει. Μέχρι και αν σκοτώσει. Με έργα ή λόγια.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
