Τι γίνεται με τους γονείς όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μια «κρίση στο ρόλο τους»; Όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν και αποφασίζουν να πετάξουν μακριά από τη φωλιά;
Οι νέοι φοιτητές φεύγουν από την οικογενειακή εστία για σπουδές σε άλλη πόλη, παιδιά µετά το λύκειο πηγαίνουν στρατό, νέοι που βρίσκουν δουλειά µακριά. Πίσω, οι γονείς, µόνοι στο σπίτι, βιώνουν συχνά το σύνδροµο της «άδειας φωλιάς». Και τότε συνειδητοποιούν ότι πρέπει να βάλουν τη σχέση τους σε µια νέα τροχιά, χωρίς τα παιδιά.
Τι σημαίνει λοιπόν το σύνδρομο αυτό;
Η απομάκρυνση ή αποχώρηση του παιδιού από το πατρικό του για κάποιο σημαντικό λόγο. Κάτι τέτοιο προκαλεί συναισθήματα θλίψης, στεναχώριας, συναισθηματικού κενού και μοναξιάς. Τις περισσότερες φορές, η μητέρα είναι αυτή που βιώνει το σύνδρομο αυτό πιο έντονα. Η φύση; Το ένστικτο; Τα κοινωνικά στερότυπα; Το ζητούμενο είναι πως ο ρόλος της περνά κρίση. Εκεί που η καθημερινότητα της επικεντρωνόταν γύρω από τη φροντίδα των παιδιών της ξαφνικά φεύγουν από την αγκαλιά της. Είδικα, η «ελληνίδα μάνα» που έχει μάθει να ασχολείται με το παιδί από το τι θα φάει, ποιοι είναι οι φίλοι του, τη σχολική του πρόοδο, μέχρι να έχει άποψη για τις αποφάσεις που παίρνει ως manager πολυεθνικής πλεόν. Υπερβολίκο; Μπορεί αλλά κρύβει μια δόση αλήθειας. Σαφώς, και ο πατέρας πλήττεται από την απομάκρυνση των παιδιών απλά είναι σε θέση να το διαχειριστεί και να το αποδεχθεί λίγο καλύτερα.
Μετά την αποµάκρυνση των παιδιών από την οικογενειακή εστία, ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στις σχέσεις µε τους γονείς τους, συχνά όχι µε τις καλύτερες προϋποθέσεις. Οι γονείς πολλές φορές μπορεί να μην καταφέρουν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους σωστά στη μεταβατική περίοδο αυτή των παιδιών τους, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν πρόβλημα με την υπερπροστατευτική συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να μην ενθαρρύνουν το παιδί για το νέο του ξεκίνημα με αποτέλεσμα να παραμένει εξαρτημένο κι ίσως φοβισμένο και με χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Οι γονείς θα πρέπει να είναι διακριτικά δίπλα στο παιδί, στηρίζοντας το ψυχολογικά αλλά και δίνοντας του πρακτικές συμβουλές για το νέο του ξεκίνημα. Μπορούν να έχουν µε µέτρο επικοινωνία µέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού ταχυδροµείου, να το βοηθήσουν σε πρακτικά θέµατα, όπως, για παράδειγµα, το στήσιµο του νοικοκυριού στην περίπτωση της φοιτητικής ζωής. Όµως, σε καµία περίπτωση να µην γίνονται βάρος. Αυτό δεν σηµαίνει ότι θα αποµακρυνθείτε από το παιδί σας. Θα είστε πάντα εκεί, διακριτικά δίπλα του, να το ακούσετε, να του συµπαρασταθείτε στις δυσκολίες και να το ενθαρρύνετε ότι θα τα καταφέρει.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
