«Το χειρότερο κακό που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος είναι να αρχίσει να σκέφτεται άσχημα για τον εαυτό του», είπε ο Γκαίτε.
Η αυτοπεποίθηση είναι η πίστη προς τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας. Όσο πιο αυξημένη αυτοπεποίθηση έχουμε, τόσο πιο αυτάρκεις νιώθουμε με μας και οι επιλογές μας είναι πιο επιλεκτικές.
Η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας διαμορφώνει όλα τα ενδιαφέροντά μας, τις προσπάθειές μας, τα συναισθήματά μας και τις κινήσεις μας. Απ´τον εαυτό μας ξεκινούν όλα.
Σεβόμαστε τους άλλους όταν σεβόμαστε τους εαυτούς μας και εμπιστευόμαστε την ζωή όταν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας.
Η αυτοπεποίθηση καλλιεργείται απ´όταν είμαστε παιδιά. Η εικόνα του εαυτού που διαθέτει το παιδί είναι αποτέλεσμα των ενισχύσεων που γίνονται καθημερινά από μας και καθορίζουν το πώς θα βλέπουν τον εαυτό τους ως ενήλικες.
"Τί πιστεύουν τα παιδιά μας για τον εαυτό τους;" και όχι τί πιστεύουμε εμείς ή οι άλλοι για εκείνα.
- Πιστεύουν τα παιδιά μας ότι μπορούν να ολοκληρώσουν 1 έργο, πριν το αρχίσουν;
- Είναι ευχαριστημένα με την εξωτερική τους εμφάνιση;
- Νιώθουν έξυπνα;
- Νομίζουν ότι αξίζουν;
Είναι κάποια απ´τα ερωτήματα που πρέπει να απασχολούν γονείς και δάσκαλους και όπου αντιλαμβάνονται πως τα παιδιά αισθάνονται ανίκανα, δυστυχισμένα, απαισιόδοξα ή αδιάφορα θα πρέπει να εργαστούν για να βελτιώσουν την εικόνα του εαυτού τους.
Παρακάτω ακολουθούν κάποιες προτάσεις ,σύμφωνα με τον γνωστό ψυχολόγο-παιδαγωγό Ρούντολφ Ντάικορς που ενθαρρύνουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών:
- Να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να διακινδυνεύουν και όχι να διαλέγουν πάντα τον σίγουρο δρόμο ή τον πιο εύκολο.
- Να μην τα υποτιμούμε.
- Να προσπαθούμε να μειώσουμε την αναφορά σε εξωτερικά μέτρα επιτυχίας (το τρέξιμο πίσω από βαθμούς, βραβεία, πρώτη θέση, χρήματα, υλικά αντικείμενα είναι ένας σίγουρος δρόμος προς την χαμηλή αυτοεκτίμηση)
- Να εστιάζουμε την κριτική μας πάνω στην συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι πάνω στην αξία του ως άνθρωπο.
- Να βοηθήσουμε το παιδί μας να μειώσει την γκρίνια και την παραπονιάρικη συμπεριφορά.
- Να ενισχύουμε τα παιδιά να διαλέγουν την ανεξαρτησία και όχι την εξάρτηση(ακόμα και αν αυτό σημαίνει να είναι μακριά μας).
- Να ενθαρρύνουμε την ειλικρίνεια προς τον εαυτό τους, όσο και σκληρό αν είναι.
- Να διδάσκουμε στα παιδιά να μην είναι επικριτικά.
- Να τα ενθαρρύνουμε να έχουν κίνητρα και ενθουσιασμό και όχι να παγιδεύονται στην καθημερινή ρουτίνα του «βαριέμαι».
- Να προωθούμε σε αυτά την υγεία και όχι την αρρώστια.
- Να τους δίνουμε την ευκαιρία να είναι ιδιαίτερα και μοναδικά.
- Να τα αγκαλιάζουμε, να τα χαϊδεύουμε, να τα φιλούμε, να επιδιώκουμε την σωματική επαφή μαζί τους.
- Να τα ενθαρρύνουμε να φέρνουν φίλους στο σπίτι.
- Να τα αντιμετωπίζουμε σαν ολοκληρωμένα άτομα και όχι σαν πλάσματα που προκειται να γίνουν κάτι στο μέλλον.
- Να τα ακούμε προσεκτικά και να συμμετέχουμε στις δραστηριότητες της ηλικίας τους.
- Να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει θετικές εικόνες του εαυτού του μέσα στο κεφάλι του και να αποφεύγει τους καταστροφικούς μονολόγους.
Και φυσικά, θα συμπληρώσω, πως ένας γονιός με καλή αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και θετική σκέψη για την ζωή καλλιεργεί πιο εύκολα την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία στο παιδί του.
Όπως θα καταλάβατε η εικόνα εαυτού ενός παιδιού είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας της ευτυχίας του. Τα παιδιά που πιστεύουν ότι ζουν σε έναν όμορφο κόσμο και ότι είναι μοναδικά έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στα παιδιά που ζουν στην αμφιβολία και την αρνητικότητα. Αγαπάνε να ζουν, αγαπάνε τους ανθρώπους και αντιμετωπίζουν με περισσότερη δύναμη τις δυσκολίες της ζωής!
Ευχαριστούμε την Άννα Σταματελάτου, Ψυχοθεραπεύτρια, 210-3600466-6972100906.
