Πολλά παιδιά έχουν ξεσπάσματα, με αποτέλεσμα να φωνάζουν δυνατά, να κλαίνε και να μην ακούνε κανέναν. Σίγουρα δεν είναι ότι πιο εύκολο να αντιμετωπίσετε ένα παιδί που έχει νεύρα, αλλά αντί να κοιτάτε άπραγοι, μπορείτε να προλάβετε τη κατάσταση.
Γιατί τα παιδιά έχουν νεύρα
Οι εκρήξεις θυμού κυμαίνονται από τα κλάματα, τα ουρλιαχτά μέχρι και τις κλωτσιές. Επίσης, είναι συχνές και στα δύο φύλα και συνήθως εμφανίζονται σε ηλικία μεταξύ 1 έως 3 ετών. Τα ξεσπάσματα διαφέρουν ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και όταν δεν ξεπερνάνε το όριο, δεν πρέπει να θεωρούνται ως κάτι αρνητικό. Είναι ένα κανονικό μέρος της ανάπτυξης των παιδιών. Για παράδειγμα, όταν προσπαθούν να κυριαρχήσουν στον κόσμο τους και όταν δεν μπορούν να εκτελέσουν ένα έργο, τότε απογοητεύονται και μπορεί να ξεσπάσουν.
Μια βασική αιτία του θυμού μπορεί να είναι όταν τα μικρά επιδιώκουν την προσοχή των γονιών τους, επειδή εκείνοι είναι αρκετά πολυάσχολοι. Επιπλέον, τα ξεσπάσματα είναι συχνά το αποτέλεσμα της απογοήτευσης των παιδιών με τον κόσμο, όταν δεν μπορούν να πάρουν κάτι (για παράδειγμα, ένα αντικείμενο) ή να κάνουν ό, τι θέλουν. Η απογοήτευση είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ζωής τους, καθώς μαθαίνουν πώς λειτουργεί ο κόσμος. Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι τα μικρά καταλαβαίνουν γενικά περισσότερα από ό, τι μπορούν να εκφράσουν. Φανταστείτε να μην είναι σε θέση να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους σε κάποιον. Αυτό είναι μια απογοητευτική εμπειρία που μπορεί να προκαλέσει εκρήξεις θυμού. Καθώς οι γλωσσικές δεξιότητες βελτιώνουν, τα ξεσπάσματα τείνουν να μειώνονται.
Πώς να αποφύγετε τα νεύρα
Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε τις εκρήξεις θυμού είναι να υιοθετήσετε μερικές στρατηγικές που μπορούν να σας βοηθήσουν.
Καταρχήν βεβαιωθείτε, ότι το μικρό σας παίρνει την απαραίτητη προσοχή από εσάς. Όπως προαναφέραμε ένα παιδί μπορεί να έχει νεύρα, για να σας αναγκάσει να ασχοληθείτε μαζί του. Αν είστε πολυάσχολοι, προγραμματίστε έτσι το χρόνο σας, ώστε να περνάτε ώρες με το μικρό σας, για να μη νιώθει παραμελημένο. Μια άλλη καλή στρατηγική είναι να του δώσετε τον έλεγχο μικρών πραγμάτων. Αυτό μπορεί μπορεί να καλύψει την ανάγκη για ανεξαρτησία και να αποκρούσει τα ξεσπάσματα. Για παράδειγμα να του αφήνετε να έχει επιλογές, όπως ρωτώντας το αν θέλει χυμό μήλου ή πορτοκαλιού ή αν θέλει να βουρτσίσει τα δόντια πριν ή μετά το μπάνιο. Μην πέσετε όμως, στη παγίδα να του θέσετε απλά την ερώτηση αν θέλει να πλύνει τα δόντια του, γιατί η απάντηση κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αρνητική.
Όταν βλέπετε ότι το παιδί σας έχει νεύρα, προσπαθήστε να του αποσπάσετε τη προσοχή. Ένα παράδειγμα είναι να το πάτε μια βόλτα, ώστε να αλλάξει παραστάσεις και να ξεχαστεί. Επίσης, μπορείτε να αντικαταστήσετε το απαγορευμένο αντικείμενο που ζητάει και που του προκαλεί θυμό, με ένα άλλο πιο ενδιαφέρον.
Αν από την άλλη μεριά είναι πλέον αργά για στρατηγικές, γιατί το ξέσπασμα έχει επέλθει, τότε πρέπει πρώτα να κατανοήσετε τί συμβαίνει. Οι εκρήξεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με την αιτία. Προσπαθήστε να καταλάβετε από πού πηγάζει αυτός ο θυμός. Για παράδειγμα, είναι μια διαφορετική κατάσταση, αν το παιδί σας θύμωσε επειδή του αρνηθήκατε κάτι και διαφορετικό είναι αν νιώθει μια απογοήτευση από ένα γεγονός που του συνέβη. Όταν ο θυμός προέλθει επειδή δεν κάνετε το χατίρι στο μικρό σας, τότε δεν υπάρχει λόγος να του δώστε σημασία, απλά συνεχίστε τις δραστηριότητες που κάνετε. Όμως προσοχή μη το αφήνετε μόνο του.
Μετά την καταιγίδα
Όταν το μικρό σας ηρεμήσει, μην το επιβραβεύσετε δίνοντας του κάτι, αντ αυτού να το επαινείσετε προφορικά για την επανάκτηση του ελέγχου. Αν δείτε ότι μετά την έκρηξη είναι ευάλωτο, μπορείτε να το πάρετε μια αγκαλιά και να του δείξετε ότι όλα είναι ήρεμα πλέον. Και θυμηθείτε ότι, τα ξεσπάσματα συνήθως δεν προκαλούν ανησυχία και γενικά σταματάνε μετά από κάποια ηλικία. Καθώς το παιδί ωριμάζει αναπτυξιακά και κατανoεί τον εαυτού του και τον κόσμου, τα επίπεδα απογοήτευσής του μειώνονται.
