Θυμήθηκα όταν είχα εξομολογηθεί τον έρωτα της μικρής μου Βαλέριας με το κρεβάτι μου, και τις καθημερινές της επισκέψεις σε αυτό. Η Αλεσάντρα ποτέ δεν μας είχε επισκεφθεί και εγώ τα πολλά βράδια που ήμουν μόνη στο κρεβάτι λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του άντρα μου, ποτέ δεν την πήρα μαζί μου στο κρεβάτι. Διαβάζοντας για τις αιτίες αυτής της αντίδρασης ενός παιδιού και τα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν μόνο θετικά στοιχεία για αυτή, σταμάτησα να τις λέω να γυρίσει στο κρεβάτι της. Κάθε μέρα που περνάει και εκείνη μεγαλώνει, η συμβίωση και των τριών μας στο κρεβάτι όλο και γίνεται δυσκολότερη.
Ο καθηγητής ψάχνοντας ιστορικά στοιχεία για αυτή ιστορική ανωμαλία του μοναχικού ύπνου των παιδιών, φτάνει στα τέλη του 19ου αιώνα, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Ακόμη και οι πλούσιες οικογένειες που θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να κοιμούνται σε ξεχωριστά δωμάτια, τα παιδιά σε γενικές γραμμές κοιμούνταν στο ίδιο δωμάτιο με τις νταντάδες ή αδέλφια τους. Όλα αυτά άλλαξαν στον βωμό της ιδιωτικότητας.
Η εμμονή για τον ατομικό ύπνο ενισχύθηκε στην ψυχολογία και παιδιατρική στα μέσα του 20ου αιώνα. Το 1928, ο ψυχολόγος John Watson υποστήριξε ότι τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στα δικά τους δωμάτια όσο το δυνατόν νωρίτερα γιατί υπάρχει ο φόβος ότι το πολύ “ντάντεμα” θα ανακόψει την ανάπτυξη του παιδιού. Ο Sigmund Freud αντίστοιχα θεωρούσε ότι το όραμα των γονέων να κάνουν σεξ ήταν επιβλαβές. Ο πιο διάσημος παιδίατρος στα μέσα του 20ου αιώνα, Benjamin Spock, επηρεασμένος ίσως από τις φροϋδική ιδέες, προειδοποίησε ότι «το μικρό παιδί μπορεί να διαταραχθεί από την επαφή των γονέων, την οποία παρεξηγεί και είναι κάτι που τον τρομάζει.» Για να αποφευχθεί αυτό το τραυματικό αποτέλεσμα πρέπει το παιδί να κοιμάται στο δικό του δωμάτιο.
Εγώ παραδέχομαι ότι έκανα τα πάντα για να καταφέρω τα παιδιά μου να κοιμηθούν μόνα τους, και δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Απλά εκείνη την εποχή, φαινόταν ότι ήταν η πιο σοφή επιλογή.
Αν με ρωτήσεις σήμερα, μαθαίνοντας για όλα τα ωφέλη του κοινού ύπνου, θα έλεγα ας κοιμηθούμε όλοι μαζί! Ίσως όχι κάθε μέρα αλλά τουλάχιστον τις μισές μέρες της εβδομάδας. Γιατί όταν μοιραζόμαστε τον προσωπικό μας χώρο, ίσως μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε περισσότερα πράγματα και να νοιαζόμαστε λίγο παραπάνω για τους γύρω μας.
Πηγή: 4moms
Μάθετε όλα όσα αφορούν τα παιδιά:
Η μητρότητα πριν από 50 χρόνια μέσα από τον φακό ενός φωτογράφου
Κάθε κορίτσι σε αυτόν τον κόσμο έχει αξία
Ο άντρας μπέμπης, η λίστα με τα σημάδια
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
