Διαβάζοντας το "Καλησπέρα σας κύριε Σεφέρη" από την Μαρία Χούκλη

 

 

 

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο από τις εκδόσεις Ποταμός.

Και ξεκινάει κάπως έτσι.

 

 

- Κύριε Σεφέρη ξαφνιαστήκατε που σας απέδωσαν την ιδιότητα του χορηγού αισιοδοξίας; Μπορείτε να αισιοδοξείτε στις μέρες μας;

 

 

Γ.Σ: Δεν μένω τυφλός στα ψεγάδια μας, αλλά έχω την ιδιοτροπία να πιστεύω στον εαυτό μας.Το σπουδαίο δεν είναι να αλλάξουμε την ζωή μας, ονειροπολώντας μία άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή. Την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.

 

 

- Στους πολιτικούς πιστεύετε;

 

 

Γ.Σ: Είναι πιο εύκολο να περάσει η καμήλα από την τρύπα βελόνας, παρά Έλληνας πολιτικός να καταλάβει την Ελλάδα. Στη βάση κάθε συζήτησης εξυπακούεται ένα σιωπηρό συμβόλαιο. Χωρίς αυτό, έχουμε πολλούς παράλληλους μονολόγους, αλλά δεν έχουμε διάλογο. Για την ώρα, είμαστε η χώρα των παράλληλων μονολόγων.

 

- Ο Δημήτρης Μαρωνίτης, αναφερόμενος  στην αγάπη σας για την μουσική, χρησιμοποίησε την έκφραση" δεύτερη παιδεία". Συμφωνείτε;

 

Γ.Σ: Αν ήμουν ελεύθερος θα πήγαινα στο Παρίσι να σπουδάσω μουσική. Αν ήμουν μουσικός θα έγραφα μια μουσική που θα λεγόταν η αργοναυτική εκστρατεία: πέντε έξι πνευστά, το σιδερένιο τρίγωνο και τα κύμβαλα ( δεν ξέρω τα σωστά τους ονόματα). Θα ήταν η θάλασσα, τα κουπιά και ο ήχος του ρολογιού θα΄ρχότανε a contra tempo να τα χαλάσει όλα...

 

- Την αγαπάτε τη θάλασσα;

 

Γ.Σ: Είναι από τα πράγματα που με κάνει να νιώθω καλά. Νομίζω πως αγαπώ τον Αισχύλο, μόνο και μόνο γιατί έγραψε το " Έστιν θάλασσα - τις δέ νιν κατασβέσει;-" Υπάρχει η θάλασσα και ποιός θα την εξαντλήσει, ένα μοτίβο που χρησιμοποίησα πολλές φορές. Είχα ρωτήσει ένα φίλο μου, τι διάβολο είναι αυτό που μας κατέχει με την θάλασσα. Μου απάντησε " μα γιατί αισθανόμαστε περισσότερη ευρυχωρία". Το συλλογίζομαι συχνά. Ευρυχωρία, που κάποτε μου λείπει φριχτά. Δεν με χωράει κάποτε η ζωή μου, σα ρούχο που στένεψε.

 

- Η άποψη σας για τον έρωτα;

 

Γ.Σ:  Tον έρωτα δεν τον ετοίμασα ποτές μόνος. Μια φράση τόσο απλή και τόσο βαθιά. Αυτό είναι κάτι που ετοιμάζεται όταν βρεθούν δύο άνθρωποι μαζί, υπό ορισμένες συνθήκες. Αρμενίζουν αρκετά στα τυφλά, ψηλαφώντας και ξάφνου βρίσκουν τη αγάπη.

 

-Άλλη συμβουλή προς νέους  ναυτιλομένους;

 

Γ.Σ: Κρατώ τη ρήση του Goethe που μνημονεύει ο Jacques Copeau στις Αναμνήσεις του, που μετέφρασα. Μία φράση τόσο απλή αλλά και τόσο  βαθιά. "Προτού να πράξεις, πρέπει να υπάρξεις"