Βγαίνοντας από ένα γάμο είκοσι ετών, κι έχοντας άλλη ματιά, κοιτώντας τα ζευγάρια και τους χωρισμένους γύρω μου, κατάλαβα πως παρά τους διαφορετικούς " τίτλους τέλους" που έβαλαν, η βασική αιτία χωρισμού, ήταν η έλλειψη "σημαντικότητας". Δεν ένιωθαν πλέον σημαντικοί ο ένας για τον άλλον. Από την στιγμή που έπαψαν να νιώθουν "σημαντικοί" μέσα σε μία σχέση, όλα τα υπόλοιπα γεγονότα-παράπονα που διαδραματίστηκαν παράλληλα, διογκώθηκαν δημιουργώντας ένα τέρας.
Κι όταν πήραν την απόφαση να χωρίσουν, ένιωσαν κατακερματισμένοι από το "μικρό θάνατο" αλλά και φοβισμένοι, αντιμέτωποι με τον βαθύτερο εαυτό τους.
Στην αρχή ο χωρισμός έχει μοναξιά, αποξένωση, αλλά και ευφορία γι' αυτόν που πήρε την απόφαση. Βλέπω τις γυναίκες να θέλουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, ώστε να μην εξαρτώνται από κανέναν. Το νέο ξεκίνημα, τις στιμουλάρει να δοκιμαστούν σε νέες επαγγελματικές και προσωπικές προοπτικές. Δουλεύουν πολύ και διαμορφώνουν ένα πρόγραμμα στρατιωτικό, σε ό,τι αφορά καριέρα, παιδιά, σπίτι, υποχρεώσεις. Η προσωπική ζωή έρχεται σε δεύτερη φάση, αφού πρώτα νιώσουν πως έχουν τακτοποιήσει όλα τα υπόλοιπα.
Αντίθετα οι άντρες, δυσκολεύονται περισσότερο στη νέα πραγματικότητα. Είναι προσκολλημένοι στη συνήθεια και στη ρουτίνα της καθημερινής οικογενειακής ζωής. Νιώθουν μεγαλύτερη μοναξιά όταν το σπίτι αδειάζει. Θα κυνηγήσουν πρώτα την προσωπική τους ζωή, γιατί από την φύση τους έχουν περισσότερο ανάγκη να νιώσουν "σημαντικοί". Σίγουρα δεν υπάρχει σωστό "πρωτόκολλο" αντίδρασης. Άντρες, γυναίκες θα περάσουν απ΄ όλες τις φάσεις. Θα περάσουν περιόδους εσωστρέφειας, απομόνωσης, θυμού, ανασφάλειας, χαράς, τρέλας, ξενυχτιού, φλερτ, και βραδιές σεξ και ό,τι προκύψει. Στο τέλος της ημέρας, όλοι έχουν να κάνουν τον εσωτερικό απολογισμό της ψυχικής τους ζούγκλας.
Το "μετατραυματικό" στάδιο πάντα κρατάει λίγο περισσότερο απ΄ότι νομίζουμε. Χρειάζεσαι χρόνο για να σηκωθείς από την μεγάλη "λακκούβα" που έκανες όταν έσκασες με θόρυβο στη νέα πραγματικότητα. Κι όταν μπορέσεις και σηκωθείς από την απότομη προσγείωση, βασικό είναι να μην ξεχάσεις τους λόγους που σε έκαναν να τελειώσεις ένα γάμο ή μία σχέση. Κι οι λόγοι δεν είναι ποτέ τα λάθη των άλλων. Οι λόγοι είναι όλοι δικοί σου, όπως και οι ανασφάλειες σου, όπως και τα ψέμματα που λες στον εαυτό σου, όπως και τα μοτίβα των ανθρώπων που έλκεις. Έτσι κι αλλιώς, ο έρωτας αποκαθηλώνεται μετά από κάποιο διάστημα και συνήθως αυτό είναι που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Οπότε, όταν σου ξανασυμβεί φρόντισε να μην "αποκαθηλωθείς" κι εσύ μαζί. Να συνεχίσεις να είσαι "σημαντικός" ως μονάδα και όχι επειδή είσαι μέρος ενός κοινωνικού "status".
